5 «καρέ» της πραγματικής Αντρικής Φιλίας

Πόσο εύκολο είναι να έχεις δίπλα σου τον πραγματικό φίλο; Τον άνθρωπο που θα είναι εκεί ΚΑΘΕ στιγμή, χωρίς «εκπτώσεις», χωρίς «κρυφές χρεώσεις» και «ψιλά γράμματα», χωρίς «ρε συ, σόρι, κάτι μου έτυχε» και χωρίς να εξαφανίζεται από προσώπου γης κάθε φορά που βρίσκει νέο αμόρε;

Πριν βιαστείτε να απαντήσετε «σιγά, ευκολάκι, έχω ένα σωρό καλούς φίλους», πάρτε το χρόνο σας και σκεφτείτε ποιος είναι αυτός ο ένας, ο πραγματικά κολλητός, ο εντελώς αξιόπιστος άνθρωπος, που δεν υπήρχε ούτε μια χαρούμενη ή στενάχωρη στιγμή στη ζωή σας, που να μην είναι εκεί δίπλα σας. Από τα χρόνια του σχολείου, μέχρι σήμερα. Στις χαρές και τις λύπες. Τη στιγμή που κατέρρεαν τα πάντα, το δικό του χέρι ήταν πάντα εκεί για να πιαστείτε και να μην πέσετε στο γκρεμό. Και στη συνέχεια αναλογιστείτε το εξής: ήσασταν εσείς γι’ αυτόν, ό,τι και εκείνος για εσάς; Αν η απάντηση είναι «ναι», τότε έχετε βρει το πραγματικό νόημα της αντρικής φιλίας.

Ένα βίντεο-ωδή στην αντρική φιλία που είδαμε πρόσφατα στο YouTube ήταν αρκετό για να μας θυμίσει όλες τις στιγμές που περάσαμε με τους κολλητούς μας και να μας κάνει να αισθανθούμε πραγματικά προνομιούχοι. Γιατί; Διότι, αν έχουμε καταφέρει να ανακαλύψουμε κάτι σε αυτή τη ζωή, τότε σίγουρα είναι το νόημα της πραγματικής φιλίας, εκείνης της σχέσης που δεν θέλουμε ποτέ να χάσουμε.

Συνήθως οι δυνατές αντρικές φιλίες, χτίζονται στα χρόνια τα μαθητικά. Για άλλους, η διαδρομή ξεκινάει από το νηπιαγωγείο ή το δημοτικό και συνεχίζεται για μια ζωή. Για άλλους, μπορεί να συμβεί ξαφνικά – αλλάζεις σχολείο, βρίσκεσαι σε ένα καινούργιο περιβάλλον, οι μισοί σε κοιτάνε περίεργα, οι άλλοι μισοί δεν σου μιλάνε καν, ο ψευτο-νταής της υπόθεσης προσπαθεί να σε ψαρώσει κι εκεί που νομίζεις ότι είσαι μόνος κι έρημος, βρίσκεται ένας άνθρωπος που σου δείχνει ότι δεν είναι μόνος. Αυτός θα σε βοηθήσει να προσαρμοστείς, να κοινωνικοποιηθείς, να γνωρίσεις με το κορίτσι που σου αρέσει αλλά δεν τολμάς να πλησιάσεις. Μαζί θα διαβάσετε για τα δύσκολα διαγωνίσματα, παρέα θα ξενυχτήσετε βράδια ολόκληρα για τις πανελλήνιες, θα «τεστάρει» ο ένας τον άλλον πάνω στην ύλη, ξανά και ξανά, μέχρι να βεβαιωθείτε ότι δεν υπάρχει ούτε μια αράδα, ούτε μια άσκηση που «έμεινε αδιάβαστη». Του χρωστάς και σου χρωστάει, ο ένας χωρίς τον άλλον δεν θα τα κατάφερνε ποτέ, αλλά στην πραγματικότητα κανείς δεν χρωστάει σε κανέναν: διότι έτσι είναι οι φίλοι. Αξιόπιστοι, πάντα και παντού. Ανθεκτικοί σε όλες τις δύσκολες καταστάσεις. Με διάρκεια, σαν τη διάρκεια μπαταρίας ενός ολοκαίνουριου smartphone.

Ένας από τους μεγαλύτερους και πιο αγχωτικούς σταθμούς στη ζωή ενός άντρα. Αφήνουμε απ’ έξω τις περιπτώσεις αυτών που υπηρέτησαν στα σύνορα του ακριτικού Χολαργού και Παπάγου ή πέντε λεπτά από το σπίτι τους και έκαναν γκεσταριλίκια στη μονάδα, πηγαίνοντας για έναν καφέ μια φορά στο τόσο -εδώ μιλάμε για τη συντριπτική πλειονότητα των αντρών που βρέθηκε στην άλλη άκρη της Ελλάδας, μακριά από σπίτι, γονείς, φίλους, κοπέλα, δουλειά. Κάπου μεταξύ Απαλεψιάς και Αναβολής γωνία, βρέθηκε η «σειρούλα» που θα έκανε τη θητεία ανθρώπινη, που θα βοηθούσε να κυλήσει ο χρόνος λίγο πιο ευχάριστα και πιο γρήγορα. Με το φίλο από το στρατό, το δέσιμο είναι πολύ πιο γρήγορο και πολύ πιο δυνατό, διότι σας φέρνει κοντά η ταλαιπωρία, η κούραση, η σκοπιά, η αγγαρεία. Ο φίλος από το στρατό, είναι αυτός που θα κάνετε τράμπα υπηρεσίες. Που θα σε καβαντζώσει και θα τον καβαντζώσεις όποτε δοθεί η ευκαιρία. Μαζί θα πηδήξετε τα σύρματα ένα βράδυ και θα το σκάσετε για ποτό και μαζί θα φάτε την «καμπάνα» αν σας κάνουν τσακωτούς. Και θα φυλάει πάντα ο ένας τα νώτα του άλλου σε όλη τη διάρκεια της θητείας, απέναντι στον ξινό Ανθυπολοχαγό ή τον ΕΠΟΠ που έχει βάλει τον έναν από τους δυο στο μάτι. Τον φίλο από τον στρατό δεν θα τον ξεχάσεις και θα χαμογελάς αληθινά κάθε φορά που θα κοιτάς την απολυτήρια σέλφι ή όλες εκείνες τις στιγμές του φανταρικού που αποτυπώσατε κατά τη διάρκεια της θητείας σας. Ναι, είναι μια πραγματική φιλία που ξεκίνησε στο στρατό, αλλά δεν θα τελειώσει ποτέ, είτε φοράτε στολή παραλλαγής, είτε τζιν, είτε κοστούμι.

Οι Αμερικανοί τον κουμπάρο τον λένε «Best Man». Καθόλου τυχαίο: ο άνθρωπος που επιλέγεις για να σε παντρέψει, δεν είναι κάποιος τυχαίος φίλος ή κάποιος που τον βάζεις κουμπάρο για να κάνεις δημόσιες σχέσεις. Ο δικός σου «Best Man» είναι πάντα δίπλα σου, όπως ήταν μια ζωή. Όχι μόνο στις διακοπές και τις ποτάρες, όχι όταν όλα πήγαιναν πρίμα και το χρήμα έρεε, αλλά και στις στενοχώριες και τις απώλειες και τις αφραγκιές. Πάντα εκεί, στα χαζά και στα σοβαρά, πάντα σε απόσταση ενός τηλεφώνου, όπου παράταγε ό,τι και να έκανε για να τρέξει δίπλα σου, σε όλες τις φωτογραφίες της ζωής ένα χαρούμενο πρόσωπο που έκανε το πιο ωραίο photo-bombing, θυμίζοντάς σου πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε και παίζει στη ζωή σου. Κι όπως ακριβώς και στο υπέροχο βιντεάκι που είδαμε με τους κολλητούς, κάπως έτσι θα γίνει και τώρα: ο «Best Man» θα είναι εκεί φορώντας το καλύτερό του κοστούμι και το καλύτερό του χαμόγελο και θα κάνει πάλι τα πιο πετυχημένα photo-bombings στην παγκόσμια ιστορία των γάμων.

Ο άντρας δεν περνάει τους πόνους της γέννας. Δεν σπάνε τα νερά του. Δεν κάνει επισκληρίδιο ή καισαρική. Δεν θηλάζει, δεν ανεβοκατεβαίνουν οι ορμόνες του σαν ασανσέρ σε ουρανοξύστη, δεν μεγαλώνει η κοιλιά του, δεν πρέπει να παίρνει 35 φάρμακα και βιταμίνες. Σωστά όλα. Αλλά σας είπε κανείς ότι ο άντρας δεν «γεννάει» κι αυτός με τον δικό του τρόπο; Δεν τον τρώει η αγωνία; Δεν αλλάζει η ζωή του για πάντα; Δεν του φαίνεται ότι πέρασαν αιώνες, από τη στιγμή που η γυναίκα του θα περάσει την πόρτα, μέχρι να βγει η νοσοκόμα κρατώντας το παιδί του; Ή μήπως ότι δεν βάζει κι αυτός κιλά; Για συμπαράσταση τρώει κι αυτός ό,τι κι εκείνη και οι κοιλιές τους μεγαλώνουν με παρόμοιο τρόπο! Σε όλη αυτή τη φάση της αγωνίας, ειδικά όταν κοντοζυγώνουν οι μέρες και όλο το σύμπαν ασχολείται με εκείνη, ο υποψήφιος πατέρας δεν πρέπει να είναι μόνος και δεν είναι μόνος. Διότι δίπλα του έχει τον άνθρωπο που είτε το έχει περάσει όλο αυτό, είτε όχι, θα είναι εκεί, ακόμη και στις ατέλειωτες ώρες της αναμονής μέχρι να ξεπροβάλει ο διάδοχος. Ναι, ο κολλητός σου θα είναι δίπλα σου και θα σε καθησυχάζει όταν αναρωτιέσαι «γιατί αργούν τόσο ρε παιδί μου;», θα σε κρατάει γερά τη στιγμή που θα βλέπεις το μικρό σου πλασματάκι για πρώτη φορά και θα έχει και την ψυχραιμία να βγάλει από την τσέπη του το smartphone για να βγάλει την πρώτη σου φωτογραφία με το μωρό (διότι εκείνη τη στιγμή εσύ δεν θυμάσαι όχι που έχεις το κινητό, αλλά ούτε το όνομά σου)!

Έχετε ταξιδέψει παντού παρέα. Εντός και εκτός Ελλάδας. Με χιόνια και με κρύα. Με αυτοκίνητο, ΚΤΕΛ και κάτι πτήσεις τσάρτερ της κακιάς ώρας. Όλα για την ομάδα, για την αγάπη για αυτήν, αλλά πάντα με τη χαρά ζωγραφισμένη στο πρόσωπο, χωρίς τσαμπουκάδες, χωρίς φασαρίες και μανούρες -ποτέ τουλάχιστον από πλευράς σας: θυμάσαι ακόμα ότι παραλίγο να σπάσετε το παγκόσμιο ρεκόρ ταχύτητας, τρέχοντας στα στενά της Κωνσταντινούπολης όταν σας πήραν χαμπάρι καμιά εκατοστή «αντίπαλοι» και καταφέρατε να γλιτώσετε την τελευταία στιγμή το «μπανάκι στο Βόσπορο». Αλλά κατά βάση οι εκδρομές σας κύλησαν ήρεμα: πολλές φωτογραφίες, μουσεία, καλό φαγητό, νυχτερινές έξοδοι, όμορφα κορίτσια, νέες κουλτούρες. Πάντα παρέα. Χωρίς γκρίνια ακόμα και μετά από ήττες. Και τώρα, που σου δόθηκε η ευκαιρία να κάνεις αυτό το υπέροχο ταξίδι στο εξωτερικό, με αφορμή το Μουντιάλ και ένα σωρό μέρες για βόλτες στη Μόσχα, με όλα τα έξοδα πληρωμένα, δεν σκέφτηκες ούτε δευτερόλεπτο για το ποιον θα πάρεις μαζί: θα πάρεις τον κολλητό σου, την καλύτερη παρέα του κόσμου, και μαζί θα βγάλετε τις καλύτερες φωτογραφίες της ζωής σας –και δεν θα έχετε και το παραμικρό άγχος, αφού δεν παίζει και η ομάδα σας…