Δεν ξέρω πότε ακριβώς ταύτισα τα ιστορικά θεάματα με το Πάσχα. Αυτό όμως που γνωρίζω καλά είναι πως τα περιμένω όπως τα παιδάκια περιμένουν τον Άι-Βασίλη τα Χριστούγεννα. Είμαι ικανός, αν τα στερηθώ μια χρονιά, να μπήξω τα κλάματα κανονικά. Κι αν μου τα αρνηθεί κάποιος μπορεί να τον μισήσω θανάσιμα.
Ίσως φταίει η υπερβολική μου έκθεση σε αυτά από νηπιακή ηλικία –όπως κάθε τριαντάρης που σέβεται τον εαυτό του δηλαδή. Που έχει δει τον Μπεν Χουρ, τον Ιησού από τη Ναζαρέτ και το Quo Vadis καμιά πεντακοσαριά φορές με συνεπές αποτέλεσμα να φάει τεράστιο σκάλωμα με τη Ρωμαϊκή εποχή.
Εσύ διάβασες για τους «κακούς» της Μεγάλης Βδομάδας;
Ας είναι καλά τα DVD μάλιστα που με βοήθησαν να εξελίξω τον εθισμό μου και να πέσω σε ακόμα πιο βαθιά νερά με τρεις ξεχωριστές σειρές που ξεχειλίζουν από το μεγαλείο της Αιώνιας Πόλης. Η καθεμία για εντελώς διαφορετικούς λόγους. Όλες τους ιδανικές για να λιώσεις το Πάσχα που ο καναπές, το φαί και το άραγμα είναι η πρώτη προτεραιότητα.
Έχεις δυο λεπτά, λοιπόν, να σου μιλήσω για ασπίδες, σπαθιά και Ρωμαϊκά σκηνικά;
1. Spartacus (2010-2013)
Πραγματικά καμία σχέση με την ταινία αλλά δε μας ενοχλεί αυτό αφού η αισθητική των «300» του Zack Snyder έχει την τιμητική της. Σπλάτερ υπερβολές και καταιγιστική δράση από το πρώτο λεπτό σε mode «αίμα και άμμος». Πελώριοι μονομάχοι που τα παίρνουν στο κρανίο με το παραμικρό δίπλα σε ημίγυμνες σκλάβες που κυλιούνται στον βούρκο της ακολασίας και της προδοσίας. Τόση βία και γυμνό που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν είναι σωστό. Αν ρωτήσεις αν είναι καλό αυτό δεν θα ξέρω τι να σου πω, είναι σίγουρα όμως τρομερά εθιστικό!
Λόγος για να τη δεις: Την υπερβολή πολλοί εμίσησαν, τη διασκεδαστική υπερβολή (με ενδιαφέρουσες σεναριακές εκπλήξεις) κανείς!
2. Rome (2005-2007)
Από την επική εναρκτήρια σκηνή, όπου οι Λεγεωνάριοι κονταροχτυπιούνται με Γαλάτες, καταλαβαίνεις πως παρακολουθείς τηλεοπτικό αριστούργημα. Δύο πρωταγωνιστές αχώριστοι συνοδοιπόροι ταξιδεύουν σε όλες τις σημαντικές στιγμές της εποχής του Καίσαρα. Ο άνθρωπος του καθήκοντος και το ανθρώπινο ρεμάλι θα αγγίζουν τις εσχατιές της ανθρώπινης ζωής, θα καταντήσουν τέρατα μέχρι να γίνουν άνθρωποι ξανά στο τέλος. Τρομεροί χαρακτήρες, εκπληκτικές ερμηνείες, απόλυτα πιστή σκηνογραφία, άρτιο σενάριο και απίθανα ρωμαϊκά σκηνικά.
Λόγοι για να τη δεις: Διότι είναι σίγουρα μέσα στις 10 καλύτερες τηλεοπτικές σειρές όλων των εποχών.
3. Εγώ, ο Κλαύδιος (1976)
Ο Κλαύδιος ήταν ένας ανθρωπάκος, ένας Ρωμαίος ευγενής που δεν είχε στον ήλιο μοίρα. Ένας τραυλός βιβλιοφάγος που απέφευγε τις αυτοκρατορικές ίντριγκες για να μην τσαλαπατηθεί από την ιστορία την ίδια. Κι όμως η μοίρα του έπαιξε ένα περίεργο παιχνίδι: τον οδήγησε εκεί που κανείς δεν περίμενε πως θα έφτανε ο Κλαύδιος ποτέ. Όχι δεν έχει μάχες και επικολυρικά εξωτερικά πλάνα εδώ. Εδώ θα δεις τη μεταφορά ενός σπουδαίου μυθιστορήματος που ξεχειλίζει από θεατρική μαγεία στη μικρή οθόνη. Και Βρετανούς γίγαντες της υποκριτικής να αναπαριστούν το παλιό παιχνίδι της γης: το παιχνίδι του στέμματος.
Λόγος για να τη δεις: Γιατί το Game of Thrones χρωστάει πολλά στον συγγραφέα Robert Graves που του έδειξε τον δρόμο για δηλητηριώδεις χαρακτήρες, grande δολοπλοκίες και μανία ερωτική μέχρις εσχάτων.
