Τι μάθαμε το βράδυ της Δευτέρας; Την επιβεβαίωση πως η Ολλανδία είναι καλύτερη ομάδα από τη δική μας Εθνική. Χρειάστηκε δύο πενάλτι (το ένα το μπλόκαρε ο Βλαχοδήμος) για να φύγει με το “διπλό” από τη Νέα Φιλαδέλφεια αλλά συνολικά ήταν ανώτερη. Η εμπειρία σε μαθαίνει να μην έχεις αυταπάτες. Η Γαλλία είναι η καλύτερη ομάδα του ομίλου και ενδεχομένως της διοργάνωσης, η Ολλανδία είναι ένα κλικ πιο κάτω και η δική μας Εθνική δικαίως τερματίζει 3η. Ωστόσο αυτό που διακρίνει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα σε σύγκριση με άλλες εποχές είναι η σοβαρότητα. Τι έκαναν οι διεθνείς μας για να φτάσουν να παίζουν την πρόκριση στο προτελευταίο ματς του ομίλου και εντός έδρας; Κέρδισαν αυτά τα πονηρά ματς που θεωρούνται εύκολα. Η Ιρλανδία δεν έχει την αίγλη του παρελθόντος, αλλά είναι σκληροτράχηλη ομάδα. Το εξάποντο της Εθνικής σε αυτούς τους αγώνες την οδήγησαν στο να παίξει σε μία ζαριά το εισιτήριο της πρόκρισης. Δεν τα κατάφερε. Προχωράμε.
Η ζωή και το ποδόσφαιρο δίνουν δεύτερες ευκαιρίες. Αυτή τη φορά η Εθνική μπορεί να τσεκάρει το εισιτήριο για τα γήπεδα της Γερμανίας αναφορικά με το Euro 2024 μέσω του μονοπατιού του Nations League. Πρώτος αντίπαλος το Καζακστάν. Ε, τους έχουμε. Η σοβαρότητα που έδειξε η Εθνική στα ματς του ομίλου είναι οδηγός για να βρεθεί στο Βερολίνο. Αυτοί ήμασταν και αυτοί θα συνεχίσουμε να είμαστε. Αυτή η στάνη αυτό το τυρί βγάζει και δεν υπάρχει τίποτα το κακό σε όλο αυτό. Η Ελλάδα πρέπει να θυμηθεί το παρελθόν. Εκεί θα ξεσκονίσει το βιβλίο της επιτυχίας του ελληνικού ποδοσφαίρου και στις σελίδες του θα συναντήσει τη λέξη “σοβαρότητα”. Η ομάδα του Ρεχάγκελ και η ομάδα του Σάντος είναι οδηγός. Ταλέντο υπάρχει. Λείπει η εμπειρία και η σκλήρυνση του χαρακτήρα που έρχεται μέσα από τις απογοητεύσεις. Η απογοήτευση ήρθε αλλά ο χαρακτήρας του πολεμιστή φάνηκε στην “Οpap Arena”.
Χωρίς να θέλουμε να μειώσουμε την προσπάθεια κάποιου διεθνή, θα πρέπει να γίνει ξεχωριστή αναφορά σε αυτό το παιδί. Ο Φώτης Ιωαννίδης ήταν και χθες συγκλονιστικός. Τα ποδοσφαιρικά άλματα που έχει κάνει αυτό το παιδί είναι αξιοθαύμαστα. Μέρα με τη μέρα, αγώνα με τον αγώνα γίνεται καλύτερος. Βάζει νέα στοιχεία στο παιχνίδι του. Όταν καταφέρει και γίνει killer μέσα στην περιοχή, τα σύνορα της Ελλάδας δε θα μπορούν να τον κρατήσουν. Είναι ο λευκός Λουκάκου; Όχι, είναι ο Φωτάρας και ευλογία για τον Παναθηναϊκό να τον έχει στο ρόστερ.
