"Εγώ δε θέλω μεροκάματο, θέλω χιλιάρα μηχανή και θάνατο". Στίχοι που ξεθάβουμε από τα 80’s και συγκεκριμένα σε ταινίες του Γιάννη Δαλιανίδη με Πάνο Μιχαλόπουλο και Σταμάτη Γαρδέλη. Αλλά φτάσαμε στο σήμερα, θα έπρεπε όλα να έχουν αλλάξει. Έχουμε 2023 δε γίνεται να παραμένουμε προσκολλημένοι σε τέτοιες εποχές. Κι όμως, ορισμένοι ταξιτζήδες που λυμαίνουν τον κλάδο, το «κρατάνε ακόμα αληθινό».
Τουλάχιστον αυτό καταγγέλλει ο πρόεδρος του Συνδικάτου Αυτοκινητιστών Ταξί Αττικής, Θύμιος Λυμπερόπουλος. Μιλώντας στην ΕΡΤ μίλησε για τους λόγους που τους οδήγησαν στην κινητοποίηση στην πιάτσα των ΚΤΕΛ Κηφισού.
Τόσο στο συγκεκριμένο σημείο όσο και στο αεροδρόμιο, το λιμάνι του Πειραιά κλπ, όπως καταγγέλλει ο Θύμιος Λυμπερόπουλος, πελάτες πληρώνουν υπέρογκα κόμιστρα, ταξιτζήδες δεν σέβονται τη σειρά, ταξιτζήδες ξυλοκοπούνται από συναδέλφους τους, πελάτες δέχονται επιθέσεις και δημιουργούνται «παράνομες» πιάτσες ταξί. Την ίδια ώρα ο πρόεδρος του ΣΑΤΑ κατήγγειλε πλαστές ειδικές άδειες, μιλώντας επίσης για «κάθαρση» του κλάδου.
Ταξιτζήδες: Όχι απλά οδηγοί, αλλά οι απόλυτοι ψυχαναλυτές των Ελλήνων
Ο κλάδος των ταξί στην Ελλάδα έχει δεχθεί μεγάλο πόλεμο. Έχουν δώσει δικαιώματα, ειδικά η παλαιότερη γενιά, αλλά τους έχουν φορτώσει και πράγματα που δεν ισχύει. Όπως ότι θέλουν μονοπώλιο, κάτι που πραγματικά δε ζήτησαν ποτέ. Είχαν απλώς ζητήσει όρους που να σέβονται την επιχειρηματικότητα και τον σεβασμό. Όταν ιδιωτικές εταιρείες προσγειώνονταν στην Ελλάδα και δεν άφηναν ούτε ένα ευρώ στα δημόσια ταμεία, ο κλάδος των ταξί ζητούσε απλώς ισονομία. Η φωνή τους πρέπει να ακουστεί γιατί δεν είναι όλοι τραμπούκοι του τιμονιού. Υπάρχει μια ισχυρή μειοψηφία που «ρετσινιάζει» τον κλάδο και λειτουργεί ως «Μαφία». Είναι δουλειά της Πολιτείας να ακούσει τα προβλήματα του κλάδου, να σεβαστεί πελάτες και εργαζομένους και να λύσει το ζήτημα. Όπως οφείλεται να γίνεται σε κάθε κλάδο.
