Δε θέλω να σας κουράσω με πολλές πολλές εισαγωγές, τα πράγματα είναι απλά: ΚΑΠΟΙΟ ΦΑΓΗΤΑ ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΑ. Σε τέτοιο βαθμό που αδυνατώ να αντιληφθώ τον λόγο ύπαρξής τους. Στο μυαλό μου είναι κάτι σαν αυτοκίνητα με τετράγωνες ρόδες, σα μοβ κοστούμια, σα κανίβαλοι που δεν τρώνε κρέας, σαν Κυριακή που πρέπει να δουλέψεις, σαν ψάρια που φοβούνται το νερό! Πλήττω, φρίττω, μισώ και σιχαίνομαι τους παρακάτω συνδυασμούς και είμαι εδώ για να υποστήριξω την άποψή μου με όλη τη δύναμη της ψυχής μου. Ξεκινάω αποδόμηση:
1. Ρεβίθια με σπανάκι
Ξεκάθαρα προβληματική περίπτωση, που αγγίζει τα όρια της σχιζοφρένειας. Λες δηλαδή στον εαυτό σου «επειδή γενικά τα ρεβίθια είναι φαγητό για μερακλήδες γλεντζέδες, θα ρίξω μέσα και λίγο σπανάκι να την κάνω ταράτσα σήμερα το μεσημέρι». Ακόμα και στην εμφάνιση του είναι προβληματικό. Το κοιτάς και περιμένεις να δεις κάτι σε σούπα λόγω των ρεβιθιών. Αλλά όχι. Το σπανάκι είναι εκεί, για να σου θυμίζει ότι κάθε φορά που γκρινιάζεις επειδή έχεις ρεβίθια σούπα ή σπανακόρυζο, υπάρχει πάντα κάτι χειρότερο: ο συνδυασμένος εφιάλτης των ρεβιθιών με σπανάκι. Άι σιχτίρ μεσημεριάτικο.
2. Πατατόπιτα
Η πίτα του χοντρού. Ξεκάθαρα. Ο πατέρας μου είναι ένας άνθρωπος που λατρεύει τις πίτες. Βουνίσιος από το Πήλιο, αν του δώσεις πίτα είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον πλανήτη. Τυρόπιτες. Σπανακόπιτες. Πρασόπιτες. Παστουρμαδόπιτες. Δεν του αρέσει μόνο η πίτα σαν φαγητό, αλλά και το γεγονός ότι εμείς οι Έλληνες έχουμε μπόλικη φαντασία όσον αφορά τα υλικά που χρησιμοποιούμε γι’ αυτές. Εκτός από την πατατόπιτα. 73 χρονών είναι ο άνθρωπος σήμερα και λέει: « Η πατατόπιτα είναι η πιο βαρετή πίτα. Η πίτα του χοντρού που έχει μηδενική φαντασία και θέλει απλά περισσότερο άμυλο. Σαν να σου σερβίρουν μακαρόνια και πατάτες τηγανητές». Όχι, πείτε, έχει άδικο;
3. Φασολάδα με λουκάνικο
Αλήθεια τώρα; Δηλαδή ρε μεγάλε έχεις στερηθεί τόσο πολύ το κρέας στη ζωή σου, που πρέπει να το «καταχωνιάζεις» σε όποιο πιάτο βρεις με την πρώτη ευκαιρία; Η μέρα για όσπρια, πρέπει να παραμένει μέρα για όσπρια. Τόσο για το θέμα της αποτοξίνωσης του κρέατος από τον οργανισμό όσο και για το γεγονός ότι η φασολάδα, η oldschool Ελληνική φασολάδα, είναι φαγητό που τα σπάει. Απόλαυσε τη όπως πρέπει και μην ψάχνεις δικαιολογίες να φας πάλι κρέας.
4. Παντζαρόσουπα
Ε ναι ρε μάγκα μου! Γιατί αν δεν φας τα παντζάρια σούπα τι θα φας; Σάμπως έχουμε χορτόσουπες; Κοτόσουπες; Ψαρόσουπες; Κρεμμυδόσουπες; Όχι βέβαια. Οπότε μιας και δεν έχουμε τι να κάνουμε, ας πάρουμε τα παντζάρια να τα κάνουμε σούπα. Αμέ. Γιατί όσο να ‘ναι το φαγητό πρέπει να έχει και μία γοητεία. Υπάρχει κάτι πιο γοητευτικό από σούπα που έχει το χρώμα του Άδωνι όταν συγχύζεται και φωνάζει μέσα στη Βουλή; Παντζαρόσουπα φίλε μου. Έτσι. Για να βρομάει και το σπίτι μέχρι τα επόμενα Χριστούγεννα. Ανώμαλοι. Ε ανώμαλοι.
5. Φακές με ρύζι ή με κριθαράκι
Όποιος έχει διαβάσει τα κείμενα μας, θα έχει δει ότι κατά καιρούς έχουμε κηρύξει τον Ανένδοτο στο φακόρυζο (στην Κύπρο αντί για ρύζι βάζουν κριθαράκι). Δεν είναι ότι το αντιπαθούμε μόνο επειδή μοιάζει με εμετό ενός μπεκρή που βρίσκεται στο δέκατο ποτό. Γενικά σου βγάζει μιζέρια. Ειδικότερα, δεν έχει τίποτα το ξεχωριστό στη γεύση. ΤΙΠΟΤΑ. Απλά επικρατεί μία σύγχυση πριν την παρασκευή του, με την Ελληνίδα μάνα να αναρωτιέται αν πρέπει να φτιάξει φακές σούπα ή κριθαράκι. Αν είσαι καλό παιδί και σέβεσαι τον εαυτό σου, της λες να κάνει ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ. Όχι και τα δύο. Με φακόρυζο δεν χόρτασε ποτέ κανείς, ούτε ο Βούδας.
6. Μπάμιες με κρέας
Θα είμαι περιεκτικός, λιτός και εμπαθής: εκτιμώ την προσπάθεια σας να κάνετε τις μπάμιες να φαίνονται ελκυστικές με το κοτόπουλο και το μοσχάρι, αλλά είναι ότι πιο δαιμονικό φύτρωσε σε αυτόν τον πλανήτη. Δεν πρόκειται να τις απολαύσεις ακόμη και αν τις σερβίρεις με πιτόγυρο.
7. Φέτα με καρπούζι
Πέστε να με φάτε. Βαράτε με, αντέχω. Αντιμετωπίζω τον συνδυασμό φέτα με καρπούζι, σαν εκείνους που λένε «είμαι Ολυμπιακός στο ποδόσφαιρο και Παναθηναϊκός στο μπάσκετ». Πιο μπλεγμένη υπερβολή δεν υπάρχει. Δεν με ενδιαφέρει αν έχει γαμάτη γεύση ρε φίλε. Το καταλαβαίνεις; Δεν με νοιάζει. Έχεις θέματα. Είμαι σίγουρος πως τρως φέτα ΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Και καλά κάνεις δηλαδή γιατί είναι κορυφαία. Με αβγά. Με κεφτεδάκια. Με γεμιστά. Με φασολάκια. Με χίλια-δυο πράγματα. Θα σου λείψει δηλαδή αν δεν τη φας με το καρπούζι; Μου θυμίζετε τις έγκυες στον 5ο μήνα που ζητάνε σαλάμι αέρος με μαρμελάδα. Και αυτό παίζει να τα σπάει, αλλά δεν νομίζω πως το λιγουρεύεται κανείς, σωστά; Χώρια η εμφάνιση. Φέτα με πιτυρίδα. Αυτό μου έρχεται στο μυαλό.
Άντε και καλή χώνεψη κορόιδα.
