Κάθε Παρασκευή βράδυ θες και οφείλεις να τη χαρείς. Μετά από πέντε μέρες ασταμάτητης εργασίας η έξοδος-ξέσπασμα λόγω του διαλείμματος του Σαββάτου κρίνεται επιτακτική ανάγκη, ιδιαίτερα για εκείνους που έχουν σταματήσει να βγαίνουν τα Σάββατα. Αυτή την Παρασκευή ωστόσο έχεις έναν παραπάνω λόγο να τη γιορτάσεις εφόσον είσαι δεσμευμένος. Είναι η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου και η «Βαλεντίνα» σου περιμένει από σένα κάτι ξεχωριστό, κάτι ερωτικό, κάτι γλυκό.
Μήπως όμως να της ετοίμαζες κάτι το αλμυρό;
Αντί λοιπόν να τρέχεις έξω και να κλείνεις τραπέζια για φαγητό ή να στριμώχνεσαι στο μπαρ ανάμεσα στους άπειρους που σκέφτηκαν το ίδιο με σένα, θα σου προτείναμε να την εντυπωσιάσεις με τις δεξιότητές σου στην κουζίνα. Δεν θες κάτι πολύπλοκο, αλλά σίγουρα δεν θα σου συστήναμε ένα απλό τοστάκι, ομελέτα ή μακαρόνια. Η λύση είναι σουφλέ τυριών.
Δεν το λέμε εμείς, αλλά ο βραβευμένος με δύο αστέρια Michelin, Chef και ιδιοκτήτης του εστιατορίου Veritable, Alain Parodi -το οποίο συγκαταλέγεται στα Best Restaurant Awards 2020 από την FNL – ο οποίος σου έχει ετοιμάσει ένα εύκολο και ταυτόχρονα λαχταριστό γεύμα όπου δεν χρειάζεται πυρηνική φυσική για να το ετοιμάσεις, αλλά με σωστή καθοδήγηση και με τη συνοδεία ενός ωραίου κρασιού θα την κάνεις να σε ερωτευτεί ξανά από την αρχή.
Μάθε το μυστικό της συνταγής και γνώρισε καλύτερα τον Γάλλο γκουρού της γαστρονομίας, στη συνέντευξη που μας έδωσε παρακάτω.
Τι χρειάζεσαι για τη συνταγή
Πριν αρχίσει η μάχη της κουζίνας, υπολόγισε ότι ο φούρνος σου πρέπει να έχει αρχίσει να θερμαίνεται τουλάχιστον 5 λεπτά πριν βάλεις το φαγητό για ψήσιμο όπου θα κρατήσει περίπου 9-10 λεπτά το πολύ.
Πάμε τώρα στα συστατικά. Διάβασε στο παρακάτω άλμπουμ βήμα-βήμα τι θα κάνεις:
Έχοντας πλέον τελειώσει με το ερωτικό σουφλέ, έχει φτάσει η στιγμή να απολαύσουμε τις δημιουργίες μας. Πριν το κάνουμε όμως περιεργάζομαι τον απλό αλλά τα ταυτόχρονα θερμό χώρο του VeriTable. Πέρα από τα τραπέζια και την υπέροχη αισθητική του μαγαζιού, το μάτι μου πέφτει στην ενημερωμένη κάβα κρασιών, στην οποία με ξεναγεί δείχνοντάς μου μερικές από τις πιο σπάνιες ετικέτες.
Αργότερα όμως...
Έρχεται η ώρα του φαγητού, του λευκού κρασιού και της κουβέντας.
-Chef, εργάζεσαι στη χώρα μας παρότι μπορούσες κάλλιστα να κάνεις καριέρα στο εξωτερικό ή τη χώρα σου, Γαλλία. Πώς βρέθηκες στην Ελλάδα;
Ξεκίνησα να εργάζομαι στη Νότια Γαλλία, ωστόσο μου άρεσε πάντα να χρησιμοποιώ ελληνικά και μεσογειακά προϊόντα, δηλαδή χταπόδι, σαρδέλα και μπαρμπούνι. Κάποια στιγμή ήρθα σε επαφή με τον Απόστολο Τραστέλη από το εστιατόριο Σπονδή, ο οποίος είχε έρθει να επισκεφτεί διάφορα εστιατόρια. Το τελευταίο ήταν το δικό μου και του άρεσε πολύ που χρησιμοποιούσα τα συγκεκριμένα υλικά και εκεί ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για να έρθω στην Ελλάδα.
-Φαντάζομαι γνώριζες τα πάντα για την ελληνική κουζίνα…
Κανείς δεν γνωρίζει ποτέ τα πάντα για καμία κουζίνα. Μου αρέσει απλά πολύ να δουλεύω με τα υλικά που χρησιμοποιούν εδώ όπως τομάτα, κάπαρη, λεμόνι, αντζούγια. Όλα αυτά απλώς μου είναι πολύ οικεία.
-Θεωρείς ότι οι Έλληνες που έρχονται στο εστιατόριό σου προτιμάνε τη δική τους κουζίνα ή την ξένη; Τι σου παραγγέλνουν;
Συνήθως είναι πολύ ανοιχτόμυαλοι και δεν ψάχνουν κάτι συγκεκριμένο. Φταίει λογικά το ότι ταξιδεύουν συχνά και θέλουν να δοκιμάζουν όλων των ειδών τα πιάτα. Εμένα πάντως μου αρέσει πολύ να εργάζομαι με ελληνικά προϊόντα. Αυτή είναι η σφραγίδα μου. Μου αρέσει βέβαια και το γαλλικό προϊόν αλλά είναι δύσκολο να προμηθευτώ εδώ, όπως για παράδειγμα το περιστέρι. Παρόλα αυτά η ποικιλία σε αυτή τη χώρα είναι τεράστια οπότε έχω πολλές επιλογές να χρησιμοποιήσω.
-Πλέον που έχω μια εμπειρία από την «διδασκαλία» σου στην κουζίνα, μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα από το πόσο απλά και μελετημένα έγιναν όλα. Για σένα οποιαδήποτε πρόκληση της κουζίνας είναι απλή;
Ό,τι είναι απλό, πρέπει να γίνεται απλό. Ισχύει ότι πολλά πράγματα γύρω από την γαστρονομία μπορούν να δημιουργηθούν με ποικίλους τρόπους ωστόσο πρέπει έχεις τεράστια επίγνωση. Όσον αφορά τα βασικά όμως δεν χρειάζεται να μπαίνεις σε περιπέτειες.
-Ισχύει ότι πρέπει να γνωρίζεις εκτός από την μαγειρική και την ιστορία κάθε πιάτου;
Αυτό είναι από τα βασικά πράγματα. Πρέπει να έχεις μια εικόνα του τι φτιάχνεις και για ποιους το φτιάχνεις. Πολλοί κοιτούν το φαγητό και απλώς βλέπουν μια ωραία εικόνα. Το θέμα είναι ότι το φαγητό πρέπει να σημαίνει κάτι.
-Την ώρα που ήμασταν στην κουζίνα μου τόνισες πως πρέπει να μαγειρεύω με αγάπη. Τι εννοούσες;
Κάθε φορά που μαγειρεύεις πρέπει να νιώθεις το προϊόν. Ακόμα και όταν πας να αγοράσεις κάτι πρέπει να το νιώσεις, να το μυρίσεις, να το αγγίξεις. Αυτή είναι και η όλη έννοια του chef. Να δοκιμάσεις και εμπνευστείς μια νέα συνταγή.
-Στην εποχή των social media, όλοι κοιτάζουν το Instagram, παραδειγματίζονται από άλλους chef και αισθάνονται έτσι και οι ίδιοι. Ισχύει όμως κάτι τέτοιο;
Το να γίνεις σεφ δεν είναι κάτι που το μαθαίνεις αλλά να το έχεις μέσα σου. Εμένα για παράδειγμα μου άρεσε να μαγειρεύω από τα 8 μου χρόνια και πέρα από τα βασικά ποτέ μου δεν αντέγραψα κάποιον αλλά δημιούργησα. Κάθε σεφ πρέπει να έχει δικιά του ξεχωριστή προσωπικότητα. Για παράδειγμα μου αρέσει πολύ να φτιάχνω πατσά, αλλά στο εστιατόριό μου δεν θα δεις ποτέ κάτι τέτοιο.
-Εν τέλει όμως τι είναι αυτό που σε οδηγεί να προχωρήσεις σε νέες δημιουργίες κάθε χρόνο;
Έμπνευση παίρνω κάθε φορά που βγαίνω στην αγορά, η καθημερινότητά μου, ακόμα και το να μυρίσω κάτι. Πρέπει να μάθεις να λαμβάνεις τα ερεθίσματα της καθημερινότητας και να κοιτάζεις συνεχώς για το πώς θα βελτιωθείς.
-Εν τέλει όμως τι είναι αυτό που σου αρέσει περισσότερο να μαγειρεύεις και να τρως;
Μου αρέσει πολύ να πειραματίζομαι με το περιστέρι γιατί έχω ποικιλία στις επιλογές μου. Έχει υπέροχη γεύση και είναι κάτι που λατρεύω να τρώω αλλά και να μαγειρεύω.