8+1 ταινίες που ξεχωρίζουν στο φετινό Φεστιβάλ Καννών

Ναι, υπάρχει και Γιώργος Λάνθιμος στη λίστα.

Τα ΄Όσκαρ είναι το μαζικότερο και λαμπρότερο κινηματογραφικό φεστιβάλ, οι απρόσμενες επιτυχίες από την ανεξάρτητη σκηνή ξεπηδάνε από το Sundance, το Tribeca και το SXSW. Το φεστβάλ των Καννών έχει καταφέρει να κερδίσει το status του πιο εντυπωσιακού φεστιβάλ επί ευρωπαϊκού εδάφους και ταυτόχρονα να συγκεντρώνει στο πρόγραμμα του σχεδόν όλες τις ταινίες που θα συζητήσουμε κατά τη διάρκεια της επόμενης χρονιάς.

Φέτος ο θεσμός συμπληρώνει 70 χρόνια ζωής τον προσεχή Μάιο και στην επετειακή του αφίσα βλέπουμε να χορεύει η υπέροχη Κλαούντια Καρντινάλε. Πριν λίγες μέρες ανακοινώθηκε το πλήρες πρόγραμμα, με το «Killing a sacred deer» του Γιώργου Λάνθιμου να συμπεριλαμβάνεται στο διαγωνιστικό πρόγραμμα.

Ρίξαμε μια ματιά και ξεχωρίσαμε 8+1 ταινίες που είναι σίγουρο ότι θα μας απασχολήσουν για όλο το χειμώνα του 2017-2018.

You were never really here, Λιν Ράμσεϊ

Μία ακόμα μεταφορά βιβλίου στην οθόνη από την σκηνοθέτη του αριστουργηματικού «Πρέπει να μιλήσουμε για τον Κέβιν», το οποίο επίσης βασιζόταν σε μυθιστόρημα. Η Λιν Ράμσεϊ φαίνεται πώς νιώθει άνετα να δουλεύει με τέτοιο υλικό, καθώς μπορεί να αποδίδει την ατμόσφαιρα και τον τόνο της αρχικής πηγής. Για την ακρίβεια μπορεί να δώσει τις αναγκαίες ανάσες χιούμορ ακόμα και στο πιο σκοτεινό υλικό (θυμήσου τον Τζον Ρέιλι στον «Κέβιν»). Το «You were never really here» πραγματεύεται το sex trafficking. Στα χέρια όμως της Ράμσεϊ περιμένεις ότι είναι πιθανόν να υπάρχει μια οπτική ακόμα πιο βαθιά και πολυεπίπεδη. Πρωταγωνιστής, ο «μεταμορφωμένος» Χόακιν Φοίνιξ.

phoenix scenes

The Beguiled, Σοφία Κόπολα

Η Σοφία Κόπολα επιστρέφει με ένα φιλόδοξο project, ένα γοτθικό γουέστερν με τον τίτλο «Beguilled». Στη διάρκεια του Αμερικανού Εμφύλιου ένας τραυματισμένος στρατιώτης βρίσκει καταφύγιο σε ένα οικοτροφείο θηλέων. Τρομερό καστ με τις κλασικές Κιντμαν και Ντάνστ να πλαισιώνονται από την σχεδόν διάφανη Ελ Φάνινγκ («Maleficent», The neo demon»). Να πούμε εδώ ότι είναι πολύ ενδιαφέρουσα η νέα τροπή που έχει πάρει η καριέρα του Κόλιν Φάρελ τα τελευταία χρόνια (μέχρι τότε πήγαινε με μαθηματική ακρίβεια στα βράχια), τον οποίο συναντάμε στο ρόλο του στρατιώτη.

The Beguiled

Okja, Μπονγκ Τζουν Χο

Αν σε ρωτούσαν ποιους «χολιγουντιανούς» θα περίμενες να δεις σε νοτιοκορεάτικη περιπέτεια αμερικανικής παραγωγής τα ονόματα της Τίλντα Σούιντον και του Τζέικ Τζίλενχαλ (ή όπως τέλος πάντων προφέρεται), ο οποίος πλέον ισορροπεί με τρομερή μαεστρία ανάμεσα σε indie δουλειές και μεγάλες παραγωγές, θα ήταν μέσα στη λίστα σου. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι το Netflix μετά τα φετινά Όσκαρ (Πόλη δίπλα στη θάλασσα) κατακτά και τις Κάννες. Όσο για το όνομα του σκηνοθέτη, λογικά δεν σου λέει κάτι. Ο «Ξενιστής» (μια από τις αγαπημένες ταινίες του Ταραντίνο) όμως, το σενάριο του οποίου είχε υπογράψει πριν11 χρόνια, κάτι θα σου λέει. Και αν δε σου λέει, δώσε του μια ευκαιρία. Την αξίζει.

okja Enfilme 47y09 675 489

 

How to talk to Grils at Paties, Τζον Κάμερον Μίτσελ

Ο Τζον Κάμερον Μίτσελ που κάποτε μας είχε πάρει τα μυαλά με το οργασμικό και οργιώδες «Shortbus», περιγράφει μια κλασική boymeetsgirlιστορία με τη βασική διαφορά ότι το κορίτσι είναι εξωγήινη. Αυτή είναι η δεύτερη συνύπαρξη επί της οθόνης της Κιντμαν με τη Φάνινγκ.

paddington nicole kidman

The Meyerowitz Stories, Νόα Μπάουμπαχ

Ο Νόα Μπάουμπαχ, ο σκηνοθέτης που έχει αναλύσει σε δύο ταινίες το φαινόμενο των Αμερικανών Millenials, άλλοτε ξεμπροστιάζοντας τους («Όσο είμαστε νέοι») και άλλοτε υπογράφοντας κάτι σαν μανιφέστο («Frances Ha») για αυτή την μπερδεμένη γενιά που απαιτεί τα πάντα χωρίς να πολυνοιάζεται για όσα συμβαίνουν γύρω της, θα μιλήσει για τις σχέσεις ανάμεσα στα αδέλφια μιας οικογένειας που βρίσκονται ξανά, με αφορμή μια σημαντική βράβευση του πατέρα τους. Λέτε ο Μπεν Στίλερ και Άνταμ Σάντλερ να μας επιφυλάσσουν δύο σπουδαίες γλυκόπικρες ερμηνείες; Μαζί τους θα δούμε τον Ντάστιν Χοφμαν και την Έμμα Τομσσον. Μία ακόμα ταινία που θα δούμε στο Netflix.

themeyerowitzstories baumbachsandlerhoffmanfilming

 

Wonderstruck, Τοντ Χέινς

Ο Τοντ Χέινς («Carol», «I am not there») επιστρέφει με το «Wonderstruck». Εκεί ξανασμίγει μετά από δύο δεκαετίες με την Τζούλιαν Μουρ (είχαν συνεργαστεί στο «Safe») και συνεργάζεται για πρώτη φορά με την Μισέλ Ουίλιαμς. Ο Χέινς γνωρίζει πώς να αξιοποιεί τους χαμηλούς τόνους. Η ερμηνεία της Μάρα ήταν έκρυβε υπόκωφη ένταση που δεν γινόταν να σε αφήσει ασυγκίνητο. Πλέον σκηνοθετεί τη Μισέλ Ουίλιμας, ίσως την πλέον ικανή αυτή τη στιγμή να μπορέσει να πει τα πάντα με ένα μόνο βλέμμα και να συμπυκνώνει τόνους έντασης σε λίγα μόνο λεπτά (π.χ. ο διάλογός της με τον Κέισι Άφλεκ στο «Μια πόλη δίπλα στη θάλασσα, που της χάσιρσε και την υποψηφιότητα για το Όσκαρ Β’ γυναικείου ρόλου).

mbts 4045 1

24 frames, Αμπάς Κιαροστάμι

Ο Αμπάς Κιαροστάμι δεν χρειάζεται συστάσεις. Ήταν ο σκηνοθέτης της μικρής, καθημερινής στιγμής που τη φέρνει μπροστά σου για να τη νιώσεις καίρια και κρυστάλλινα, όπως κάθε τι αληθινά ανθρώπινο και οικουμενικό. Για την τελευταία ταινία του μεγάλου σκηνοθέτη, που πέθανε το περασμένο καλοκαίρι, δεν γνωρίζουμε πολλά. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι ο ζεστή ματιά του θα λείψει από την 7η τέχνη.

24 Frames Before and After Lumiere

The Killing of a Sacred Deer, Γιώργος Λάνθιμος

Ο Λάνθιμος είναι αγαπημένο παιδί του φεστιβάλ. Εκεί αναδείχθηκε, εκεί φάνηκε στο παγκόσμιο στερέωμα, από εκεί τον έχει κιαλάρει το Χόλιγουντ. Αυτή τη φορά θα παρουσιάσει ένα ψυχολογικό θρίλερ (πάλι σε σενάριο που συνυπογράφεται από Ευθύμη Φιλίππου) με τους Κόλιν Φάρελ και Νικόλ Κίντμαν. Ομολογουμένως, είναι ιδιαίτερα ιντριγκαδόρικο ένα θρίλερ με την κλινική ματιά του Λάνθιμου. Όπως επίσης είναι ιντριγκαδόρικη και επιλογή του συγκεκριμένου genre, επιρροές του οποίου υπάρχουν σε παλιότερες δουλειές του.

genius

 

Bonus

Carne y Arena, Αλεχάντρο Ινιάριτου και Εμάνουελ Λουμπέζκι

Αυτό δεν θα το δούμε στις αίθουσες, αφού προκέιται για ένα installation εικονικής πραγματικότητας διάρκειας 6,5 λεπτών, το οποίο όμως είναι το πρώτο φιλμ εικονικής πραγματικότητας που συμπεριλαμβάνεται ποτέ στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ. Δεν ξέρουμε πολλά για αυτό, πέρα από τη θεματική του: τους προσφυγες και τους μετανάστες. Ο Ινιάριτου πειρματίζεται με την VR τεχνολογία και θέλει να δημιουργήσει ένα «χώρο» όπου τα όρια ανάμεσα σε αυτό που βλέπεις και αυτό που ζεις καταλύονται. «Θέλω ο θεατής να νιώσει μια άμεση εμπειρία, να περπατήσει με τα πόδια του πρόσφυγα, να μπει μέσα του και να γίνει κομμάτι της καρδιάς τους».



©2016-2024 Ratpack.gr - All rights reserved