Ήμουν νιος και γέρασα, είχα μαλλιά και τα ‘χασα, δέναμε τους σκύλους με λουκάνικα και τώρα περιμένουμε να μάθουμε από τη Βέλια αν και πότε θα πάρουμε σύνταξη, φίλοι μου παντρεύτηκαν και χώρισαν και τώρα «ξεκουράζονται» με μια πιτσιρίκα, πηγαίναμε Μύκονο με αεροπλάνο και τώρα μέχρι τα Παλούκια με την «παντόφλα» από το Πέραμα.
Θα μπορούσα να συνεχίζω επ’ άπειρον αυτό το παιχνίδι με το πριν και το μετά, αλλά εδώ δεν είναι διαφήμιση για ινστιτούτο αδυνατίσματος, εδώ θα γράψουμε για την απελπισία και την αγανάκτηση μας. Έχουμε φτάσει 2016 και πολλές, μα πάρα πολλές γυναίκες φωτογραφίζονται κάνοντας duck face.
ΓΙΑΤΙ;
Η απορία προφανώς δεν είναι καινούργια. Το τελευταίο από τα εκατοντάδες κείμενα για το θέμα γράφτηκε κάπου το φθινόπωρο του 2008 λίγο πριν τα πρωτοβρόχια. Το ζήτημα δεν είναι η πρωτοτυπία, το ζήτημα είναι να τα βγάλουμε από μέσα μας. Διότι για εμάς τους άνδρες τα γυναικεία χείλη είναι φτιαγμένα για να αφήνουν υποσχέσεις, όχι για να δίνουν. Τόσο απλά, τόσο καθαρά. To duck face καταστρέφει αυτή την υπόσχεση.
Να ξεκινήσω με ένα βασικό: γυναίκα δείχνει πιο όμορφη με duck face. Ποτέ, πουθενά, ούτε σε αυτό το σύμπαν ή σε κάποιο παράλληλο. Όχι πες μου εσύ, αν έχεις δει κοπέλα που αναδεικνύει κάτι σουφρώνοντας τα χείλη της, εκτός από το να μοιάζει με αυτή που όλοι ανεξαιρέτως φύλου έχουμε από μία, όπως είχε πει και ο Κλιντ Ίστγουντ –και δεν εννοούμε εδώ τις απόψεις.
Ακόμα και αν διαθέτει χείλη που θυμίζουν τις καλύτερες στιγμές από τα χείλη της Τζολί και της Ριάνα, το duck face δεν δίνει κάτι παραπάνω. Και πώς να δώσει; Από τη στιγμή που η γωνία λήψης μιας selfie είναι τόσο κοντά στο πρόσωπο καταλήγουμε στο απολύτως αναμενόμενο (αλλά ποιος μας ακούει εμάς;) οι γυναίκες να μην μοιάζουν με πάπιες, αλλά με ροφούς που κόβουν βόλτα στο Αιγαίο.
Συγγνώμη που το χαλάω, όμως πάντα πίστευα ότι οι selfies είναι ένα τρόπος ώστε μια γυναίκα να τονίζει τη θηλυκότητά της, την πιο σέξι πλευρά του εαυτού της. Μάλλον έκανα λάθος και προφανώς όλη αυτή η ιστορία δεν είναι κάτι περισσότερο από μια μυστική καμπάνια οικολογικής ευαισθητοποίησης.
Το duck face είναι κανονικός λίβας, με τη βασική διαφορά ότι δεν καίει σπαρτά, παρά μόνο τα όποια άλλα δυνατά σημεία έχει στην εξωτερική της εμφάνιση μια γυναίκα. Ένα ωραίο πρόσωπο ψιλο-(έως χοντρο)-παραμορφώνεται. Τα μάτια γουρλώνουν σαν αυτά του γκόλουμ από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Ειδικά δύο όμορφα μάτια, χάνονται τελείως μπροστά στο άσχημο αποτέλεσμα της όλης φάσης.
Το καταστροφικό έργο του duck face δεν σταματά εκεί, Καταβαίνει και πιο χαμηλά. Δεν δείχνει έλεος, βαδίζει ακάθεκτο προς τα κάτω έτοιμο να λεηλατήσει κάθε ομορφιά και κλάση με μίσος και οργή εφάμιλλων εκείνων που είχαν δείξει οι Σταυροφόροι όταν έκαναν «ντου» στους Άγιους Τόπους. Ναι, στο γυναικείο στήθος αναφερόμαστε –ένα είδος ιερού τόπου για εμάς τους άνδρες.
Θα μιλήσω για τον εαυτό μου, αλλά ξέρω ότι το ίδιο βάσανο έχουν και πολλοί άλλοι. Ακόμα και τα πιο θεσπέσια στήθη να φιλοξενούνται σε μια selfie, αυτά που έχουν κερδίσει με τον κόπο και το εκτόπισμα τους την κατάληξη –άρες και που αποζητούν απεγνωσμένα την προσοχή μου (και ιδανικά αργότερα το χάδι μου), χάνονται ως δια μαγείας από το οπτικό μου πεδίο λόγω της γνήσιας και ανόθευτης ασχήμιας του duck face. Αυτά καλό είναι να μην συμβαίνουν. Εκτός αν έχουμε να κάνουμε με αεροσκάφος stealth, που οφείλει να περνά απαρατήρητο, και όχι με ένα από τα πιο ερωτογενή σημεία του γυναικείου σώματος.
Για να το κλείνουμε σιγά-σιγά. Αφού οι γυναίκες θέλουν, παρά το όλο κράξιμο που πέφτει εδώ και χρόνια, να μοιάζουν τόσο πολύ με τη Ντέζι Ντακ, τότε γιατί πολύ απλά δεν υιοθετούν αυτό που πραγματικά είναι το βασικό χαρακτηριστικό μιας πάπιας; Άλλωστε και η ίδια η Ντέζι δεν σούφρωνε το ράμφος της. Γιατί δεν υιοθετούν αυτό το λίκνισμα που έχει η πάπια καθώς περπατάει –αστείο αν είσαι κανονική πάπια, αλλά σέξι αν είσαι γυναίκα που μπορεί να το υποστηρίξει;
Γιατί πολύ απλά έχουν γραμμένες τις πάπιες, τις χήνες και τους κύκνους. Σουφρώνουν τα χείλη για να υπονοήσουν κάτι άλλο. Εξάλλου δύο χείλη ενωμένα σίγουρα δεν μπορούν να μιλήσουν. Ούτε να χαμογελάσουν. Και τότε γιατί δεν μας το λενε ανοιχτά λοιπόν; Δεν ξέρω που πάει το μυαλό σου, αλλά μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι.
