Θα ήταν τρομερό ατόπημα αν δεν αποδώσουμε τις πρέπουσες και οφειλόμενες τιμές στον αφανή ήρωα του Καλοκαιριού, τον τίμιο φωτογραφιστή που κάνει τα πάντα, μα πάνω από όλα υπομονή, και τραβάει με σχολαστικότητα και άγνοια κινδύνου την κοπέλα/σύντροφο/γυναίκα του φωτογραφίες τις οποίες στη συνέχεια θα δημοσιεύσει η ίδια στο προσωπικό της προφίλ στο Instagram.
Τον αποκαλώ φωτογραφιστή διότι δεν είναι κανονικός φωτογράφος και κυρίως δεν έχει την παραμικρή διάθεση να γίνει φωτογράφος, αλλά η ανάγκη τον έριξε εκεί. Η ανάγκη δηλαδή της κοπέλας/συντρόφου/γυναίκα (εφεξής μοντέλου) για συχνή και εντυπωσιακή παρουσία στα κοινωνικά δίκτυα.
Το έργο του φωτογραφιστή είναι επαχθές: για σκέψου να μην μπορείς να χαρείς τη θάλασσα, μια βόλτα, μια έξοδο για ποτό επειδή πρέπει να τη φωτογραφίσεις.
Και εσύ, δύσμοιρε φωτογραφιστή, υπακούς και μετά από κόπο και προσπάθεια την βγάζεις κούκλα και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα από τη δημοσίευση της φωτό έχουν μαζευτεί όλοι οι γυπαετοί το προφίλ του μοντέλου και να αρχίζουν τα λάικ και τις καρδούλες. Την βγάζεις εσύ φωτογραφίες για να τη λιμπίζονται άλλοι –πόσα πια μαρτύρια να υπομείνεις.
Βρίσκεται παντού: στις ακρογιαλιές, στα μπαρ, στις ταβέρνες, στα στενά δρομάκια κάθε νησιού. Συμφιλιωμένος με τη μοίρα του, με την ποινή που κάποια αόρατη υπέρτερη αρχή του επέβαλλε και εκείνος όφειλε να εκτίσει, χωρίς να του αναγνωριστεί κανένα ελαφρυντικό.
Επειδή λοιπόν είναι τμήμα της πανίδας των ελληνικών παραθεριστικών θέρετρων είπα να συστηματοποιήσω κάπως την παρατήρηση μου. Θα προχωρήσω σε ταξινομήσεις, θα βρω πρωτοτυπικά και δευτερεύοντα χαρακτηριστικά. Θα γίνω για αυτόν ό,τι ήταν ο Κουστό για τα μπαρμπούνια και τους ύφαλους, ό,τι ήταν ο Σαμ Νιλ για τους δεινόσαυρους στο Τζουράσικ Παρκ, ό,τι είναι ο Δημήτρης Χατζηγεωργίου για το Ρολάν Γκαρός: γνώστης και ρέκτης αυτού του είδους.
Μετά από επίπονη και σχολαστική μελέτη καταλήγω σε τρεις τάξεις της οικογένειας των φωτογραφιστών.
1. Ο Παράκτιος
Απαντάται αποκλειστικά σε ζευγάρι με το μοντέλο και παρεπιδημεί σε αμμώδεις, πετρώδεις και βραχώδεις αιγιαλούς. Φέρει σακίδιο παραλίας τον όγκου του οποίου καλύπτουν κατά 2% τα προσωπικά του αντικείμενα και κατά 98% τα αντικείμενα του μοντέλου. Κινείται με άνεση σε όλους τους τύπους εδάφους, κανονικός 4x4 για offroad αποδράσεις.
Τον βλέπεις σε κάποιο ύψωμα, στην απότομη άκρη ενός βράχου ή να γίνεται ένα με την άμμο προκειμένου να βρίσκει πάντα την κατάλληλη γωνία λήψης. Σε περίπτωση που πέσει και χτυπήσει αναπληρώνει στο σπασμένο ή κομμένο μέλος σε διάστημα 5-10 ημερών (όπως κάνουν οι σαύρες).
Ο παράκτιος φωτογραφιστής δραστηριοποιείται κυρίως τις απογευματινές ώρες, όταν ο αιγιαλός έχει λιγότερο κόσμο και κυρίως όταν το φως είναι πιο γλυκό και μαλακό για τις φωτογραφίσεις του μοντέλου. Μέχρι εκείνη τη στιγμή εννοείται ότι δεν απολαμβάνει το μπάνιο του –τι είναι; Άνθρωπος που κάνει διακοπές και έχει τέτοιες απαιτήσεις. Η συγκεκριμένη τάξη φωτογραφιστών έχει ανεπτυγμένο ένστικτο στον εντοπισμό τοποθεσιών ιδανικών για φωτογράφηση. Προτιμώνται μέρη χωρίς σκιές καθώς και τοποθεσίες με vintage καντίνες.
Επίσης, είναι εξαιρετικός εντοπιστής αντικειμένων που μπορούν να εμπλουτίσουν τη φωτογραφία –χωρίς όμως να κάνουν πολύ «θόρυβο»- όπως ψαρόβαρκες που έχουν ξεβραστεί από κύμα, κούτσουρα, το παρατημένο κοφίνι ενός ψαρά, ένα βιβλίο που να ταιριάζει χρωματικά με το μαγιό του μοντέλου, αλλά όχι Λένα Μαντά.
Είναι δεινός κυνηγός. Στην περίπτωση που κάτι λείπει από το σακίδιό του και είναι απαραίτητο για τη φωτογράφιση το κλέβει από τις διπλανές πετσέτες χωρίς να τον αντιλαμβάνεται κανείς.
2. Ο Οικιστικός
Συνήθως τον συναντάμε σε ζευγάρι, αλλά και σε αγέλες τις οποίες όμως αποχωρίζεται όταν πρέπει να φωτογραφίσει το μοντέλο. Βιώνει για μερικές μέρες μια τρομερή πλάνη, διότι όταν το μοντέλο λέει στην υπόλοιπη παρέα «Πηγαίνετε εσείς για πρωϊνό, θα έρθουμε σε λίγο», ο οικιστικός φωτογραφιστής θαρρεί ότι θα κάνει σεξ με το μοντέλο. Δεν κάνει. Η εσκεμμένη καθυστέρηση έχει να κάνει με την ανάγκη του μοντέλου να φωτογραφηθεί στον γραφικό οικισμό (κυκλαδίτικη χώρα, ορεινό χωριό κτλ.) όπου περνά τις διακοπές της.
Ο πληθυσμός του οικιστικού φωτογράφου βρίσκεται σε έξαρση κατά τις πρωινές και τις απογευματινές ώρες. Διαθέτει τρομερά ανεπτυγμένη αίσθηση προσανατολισμού καθώς οφείλει να είναι σε θέση να περιδιαβαίνει χωρίς να χάνεται όλους τους δρόμους, τους παράδρομους, τα στενά και τα καλντερίμια του οικισμού και φυσικά να θυμάται που βρίσκονται οι πιο δυνατές τοποθεσίες για φωτογράφιση και να τις εντοπίζει.
Η όρασή του, επίσης, είναι εξαιρετικά δυνατή. Ο οικιστικός φωτογραφιστής μπορεί να διακρίνει τις πολύ λεπτές αποχρώσεις ανάμεσα σε ένα μπλε πορτόνι και ένα μπλε παράθυρο, να αντιλαμβάνεται ποιες από αυτές ταιριάζουν με τον φυσικό φωτισμό και να μπορεί στη συνέχεια να περνάει πάνω στη φωτογραφία τα κατάλληλα φίλτρα πριν το ποστάρισμα.
Υπό προϋποθέσεις (απίστευτη καψούρα με το μοντέλο, απειλή παντόφλας κτλ) κατά τη διάρκεια του μεσημεριού λαμβάνει χώρα ένα εντυπωσιακό φαινόμενο: η μεταμόρωση του οικιστικού φωτογραφιστή σε παράκτιου.
3. Ο τραπεζάτος
Πρόκειται για πληθυσμούς νυχτόβιων φωτογραφιστών που κυκλοφορούν και στήνουν φωλιές συνήθως σε καταστήματα μαζικής εστιάσης και διασκέδασης. Οι υψηλότερες συγκεντρώσεις πληθυσμού απαντώνται σε gourmet νεοταβέρνες και μίνιμαλ κοκτεϊλάδικα. Σημαντικοί πληθυσμοί συναντώνται σε κλαμπ, γραφικά ταβερνάκια και καφενοζαχαροπλαστεία.
Οι τραπεζάτοι πρέπει να έχουν μάτι διευθυντή φωτογραφίας και να στήνουν κάδρο με όσα εντυπωσιακά βρίσκονται στο τραπέζι του μοντέλου σε χρόνο dt, ενώ διαθέτουν ιδιαίτερη ανεπτυγμένη νοημοσύνη καθώς μπορούν να βρουν ένα νοηματικό ειρμό ανάμεσα σε άσχετα μεταξύ τους αντικείμενα. Για παράδειγμα, μόνο ένας διασκεδαστής θα μπορούσε να εντάξει στο ίδιο κάδρο ένα φλυτζάνι ελληνικό ελαφρώς πιωμένο, ένα σημειωματάριο, μια κονσέρβα τόνου, ένα μικρό κοχύλι και ένα usb stick και να βρει ένα και μόνο hashtag που να τα περικλείει όλα.
Ο τραπεζάτος φωτογραφιστής έλκει την καταγωγή του από αρχαία τάγματα Θιβετιανών μοναχών καθώς διακρίνεται για τα υψηλά επίπεδα ηρεμίας και ψυχραιμίας του, καθώς την ώρα που φτάνει η παραγγελία εκείνος δεν μπορεί να γευτεί τίποτα αν πρώτα δεν τραβηχτούν οι κατάλληλες φωτογραφίες.
Αν τον έχεις δει και εσυ, μην αδιαφορήσεις, μην στρέψεις αλλού το βλέμμα. Οι φωτογραφιστές χρειάζονται μόνο ένα βλέμμα συμπόνοιας και κατανόησης για να νιώσουν καλύτερα. Είναι φίλος σου και μην ξεχνάς, μπορεί και εσύ ένα καλοκαίρι να γίνεις σαν εκείνον.
