Τα ξέρουμε ως 30 αργύρια ή την πληρωμή του προδότη. Πρόκειται για τα ασημένια νομίσματα όπου σύμφωνα με τις Γραφές, πληρώθηκε ο Ιούδας από το Σανχεντρίν, το θρησκευτικό δικαστήριο των Ιουδαίων, για να προδώσει την τοποθεσία του Ιησού Χριστού. Το παραπάνω είναι ένα καταγεγραμμένο γεγονός που επιβεβαιώνουν και μη-χριστιανοί ιστορικοί, όπως ο Τάκιτος και ο Σουλπίνιος.
Γίνεται λόγος για τα χρήματα ως ‘‘αργύρια’’, αλλά συνήθως λίγοι γνωρίζουν το ακριβές νόμισμα που χρησιμοποιήθηκε για αυτή την ιστορική συναλλαγή. Ο Ιησούς σταυρώθηκε όταν αυτοκράτορας ήταν ο Τιβέριος. Ο περισσότερος κόσμος θεωρεί πως ο Ιούδας πιθανότατα να πληρώθηκε σε δηνάρια, καθότι ήταν η κυρίαρχη νομισματική βαθμίδα που χρησιμοποιούσε εκείνη την εποχή η αρχαία Ρώμη – εξίσου αργυροί ήταν και οι κουϊνάριοι αλλά και οι σηστέρτιοι. Αυτό όμως που λογικά θα ήταν αδύνατο, θα ήταν ο Ιούδας να πληρώθηκε σε ρωμαϊκά νομίσματα.
Αν πράγματι το Σανχεντρίν πλήρωσε τον Ιούδα, πιθανότατα χρησιμοποίησε το σέκελ και μάλιστα την κοπή της Τύρου. Γιατί; Γιατί ήταν το ενδιάμεσο νόμισμα που επέτρεπε η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στο Σανχεντρίν, ώστε να πληρώνει την φορολογία του. Πάνω στα νόμισματα υπήρχε η επιγραφή «Τύρου Ιεράς και Ασύλου» και τα κέρματα είχαν την ίδια αξία με τα τετράδραχμα. Τα σέκελ της Τύρου μπορούσαν να δικαιολογήσουν την αναλογία του βάρους που ζητούσε η Ρώμη για τους φόρους της, μιας και στον αρχαίο κόσμο σημασία δεν είχαν οι τιμές του κέρματος αλλά το βάρος – στην προκειμένη περίπτωση, ο ναός συγκέντρωνε το φόρο σε ασήμι. Ο Ιούδας, στον καιρό του Τιβερίου πληρώθηκε ουσιαστικά 14 γραμμάρια ανά κέρμα, με το κέρμα να είναι στο 94% από καθαρό ασήμι. Σε σημερινά χρήματα, ο Ιούδας πληρώθηκε μια αναλογία περίπου στα 300 ευρώ και πολύ θα ήθελε να είχε πληρωθεί σε αθηναϊκά τετράδραχμα, που ήταν 1% πιο καθαρά σε ασήμι – δηλαδή 95%.
To σέκελ της Τύρου άρχισε να χρησιμοποιείται από το 300 π.Χ. και γι’ αυτόν τον λόγο εικονιζόντουσαν πολλές παγανιστικές μορφές στα νομίσματα, όπως του Βάαλ, του Μέλκαρτ, αλλά και όψεις βασιλιάδων που δεν ήταν Εβραίοι όπως ο Αλέξανδρος Α’ ο Βάλας, από την αυτοκρατορία των Σελευκίδων μετά τις μάχες των επιγόνων του Μέγα Αλέξανδρου. Παρόλη την παγανιστική προέλευση και τις εικόνες, το νόμισμα χρησιμοποιήθηκε κανονικά λόγω της καθαρότητάς σε ασήμι, εν συγκρίσει με το απλό σέκελ που χρησιμοποιούταν στη Μεσοποταμία. Το σέκελ της Τύρου ήταν επίσης το νόμισμα που χρησιμοποιούσαν οι έμποροι στο Ναό της Ιερουσαλήμ, οι οποίοι εκδιώχθηκαν από τον Ιησού.
Είναι μέχρι και σήμερα κατά τους ιστορικούς, το πιο πιθανό μέσο οποιασδήποτε εμπορικής συναλλαγής. Ακόμα και της πληρωμής ενός προδότη.
