Η όλη υπόθεση μοιάζει με σενάριο επεισόδιου των X-Files και δεν είναι εξίσου ενδιαφέρουσα, όσο και αστεία, όπως τη δει κανείς. Όλα ξεκίνησαν το 2014 όταν ένα αντικείμενο που έμοιαζε με πύρινη σφαίρα, μάλλον μετεωρίτης, έπεσε στον δυτικό Ειρηνικό ωκεανό, νοτιοανατολικά της Παπούας-Νέας Γουινέας. Οτιδήποτε καταφέρνει να αντέξει και να μην καεί από την τριβή της ατμόσφαιρας προκαλεί το ενδιαφέρον των επιστημόνων, όπως το Avi Loeb που έσπευσε στο σημείο.
Με τη χρήση μαγνητικού εξοπλισμού ανέσυρε από τον πυθμένα του βυθού σφαιρικά αντικείμενα που αποτελούνται κατά 84% από σίδηρο, ενώ το 16% είναι από κράμα πυριτίου και μαγνησίου. Πάντα σύμφωνα με τις ανακοινώσεις του Loeb. H σύνθεση αυτή επίτρεψε σε εκείνο το μυστηριώδες αντικείμενο να προσκρούσει στη θάλασσα με ταχύτητα που άγγιζε τα 60 χλμ το δευτερόλεπτο, μια ταχύτητα ανώτερη κάθε ουράνιου σώματος του ηλιακού μας συστήματος, κάτι που οδήγησε τον συμπαθή αστροφυσικό να καταλήξει στο αβίαστο συμπέρασμα ότι το πέτυχε με τη βοήθεια εξωγήινης υπερτεχνολογίας.
Κάπου εκεί εμφανίστηκαν οι άλλοι αστροφυσικοί, όπως όταν σε μια πιάτσα ταξί πυκνώνουν οι οδηγοί όταν υπάρχει κάποιου είδους μανούρα, και του είπαν να χαλαρώσει λίγο γιατί μπορεί να λέει και κοτσάνες.
Δεν είναι λίγες οι φορές που διάφορες ανακαλύψεις έχουν καταχωρηθεί σαν διαστρικές ως προς την προέλευσή τους, μόνο και μόνο για να αποδειχθεί μετά από περεταίρω έρευνα ότι τελικά δεν ήταν έτσι τα πράγματα γιατί και οι φασματογράφοι δεν είναι αλάνθαστοι. Όμως ο Loeb επιμένει και μπορεί να το κάνει εκ του ασφαλούς γιατί τα ευρήματά του έχουν χαρακτηριστεί απόρρητα από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, άρα κανείς δεν μπορεί να πάρει τα πετραδάκια του και να αποδείξει ότι δεν είναι κομμάτι προφυλακτήρα κάποιου εξωγήινου.
Από την άλλη δεν είναι μυστικό, ότι κανένα υλικό δεν μπορεί να αντέξει την ατμόσφαιρά μας σε αυτές τις ταχύτητες. Τα μικρά πράσινα ανθρωπάκια και το διαστημόπλοιό τους θα είχαν εξαχνωθεί, πολύ πριν δούμε το φλεγόμενο αντικείμενο να πέφτει στον Ειρηνικό.
Όλα αυτά βέβαια δεν πτοούν τον Avi Loeb που ζει τη φάση του τώρα και τίποτα δεν του χαλάει τη ζαχαρένια, ενώ δεν διστάζει να τη δει και νέος Γαλιλαίος που δεν τον πιστεύει κανείς, ενώ πετάει κι έναν Σοπενάουερ για το diss με τη μορφή της ρήσης: «Κάθε αλήθεια περνάει από τρία στάδια. Πρώτα γελοιοποιείται. Μετά βρίσκει σφοδρή αντίθεση. Και στο τέλος θεωρείται αυτονόητη»
Το μικρόφωνο τώρα σε όσους τον αμφισβητούν, αυτό το μπιφ έχει πολύ ψωμί.
