Πόσο χρόνο και κόπο μπορεί να χρειαστεί μια σκηνή η οποία χωράει μέσα σε μια μικρή παράγραφο ενός ογκώδους σεναρίου; Για την παραγωγή όχι πάνω από μία ώρα, για τον σκηνοθέτη όχι λιγότερο από μία ημέρα και κάπως έτσι δοκιμάζονται οι σχέσεις μεταξύ συνεργατών. Η περίφημη σκηνή του βόλεϊ για τον Tony Scott χρειαζόταν εξίσου μεγάλη φροντίδα με τις σκηνές των αερομαχιών.
Σαν παραγωγή το Top Gun είχε ένα ήδη πολύ μεγάλο budget και οι υπεύθυνη της παραγωγής μετρούσαν κάθε δολάριο πολύ προσεκτικά σαν να έχουν ένα τσεκούρι πάνω από το κεφάλι του σκηνοθέτη Tony Scott. Για μία ταινία αφιερωμένη στις αερομαχίες με μαχητικά αεροσκάφη όλες οι σκηνές χωρίς δράση είναι απλά συνδετικοί κρίκοι της πλοκής χωρίς κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Αυτό μπορεί να είναι ο κανόνας για κάποιον που βλέπει κάθε ώρα γυρισμάτων που περνάει σαν λεφτά που χάνονται, αλλά για έναν σκηνοθέτη ίσως εκεί να κρύβεται ένα subplot που αξίζει να λάμψει.
Μια τέτοια σκηνή ήταν και αυτή με το βόλεϊ, η οποία κράτησε μια ολόκληρη μέρα προκειμένου να πιάσει ο Scott τη μαγεία που ήθελε. Ο Charlie McGuire, επικεφαλής της παραγωγής ούρλιαζε ότι θα τον απολύσει και ευτυχώς παρενέβησαν οι ψυχραιμότεροι, η σκηνή γυρίστηκε όπως έπρεπε και έγινε μια από τις πιο καθοριστικές για το pop culture φαινόμενο που λέγεται Top Gun, φυσικά βοήθησε και το κατάλληλο soundtrack σε αυτό.
Το αποτύπωμα αυτής της σκηνής φάνηκε και στο Top Gun: Maverick όπου υπάρχει μια παρόμοια σκηνή bonding μεταξύ των πιλότων, αν και αυτή τη φορά παίζουν αμερικάνικο ποδόσφαιρο. Στο remake που προσπαθεί να φαίνεται και όχι μόνο να είναι «αμερικανιά» το football μπορεί να είναι πιο ταιριαστό, αλλά δεν φτάνει με τίποτα αυτή την πηχτή εϊτίλα που έβγαλε η σκηνή με το beach volley του αυθεντικού Top Gun. Κάποια πράγματα είναι τόσο εμβληματικά που απλά δεν γίνονται remake.
