Υπήρχαν εποχές όταν ακόμα ήμασταν πιο πιτσιρικάδες, που δεν δίναμε σημασία σε κάτι μέρες σαν τις σημερινές. Η Ημέρα του Άντρα άλλωστε, ήταν μία μέρα για την οποία δεν μιλούσαν καν οι πατεράδες μας και που, τουλάχιστον 40 και 50 χρόνια πίσω, δεν εμφανιζόταν ως διαφήμιση σε αφίσες στο δρόμο ή σε μονόστηλα στις εφημερίδες. Ακόμη και τα περιοδικά που ασχολιόντουσαν με το ανδρικό lifestyle, σπανίως έκαναν ειδικά αφιερώματα για την Ημέρα του Άντρα, το κίνημα του Movember και γενικότερα οτιδήποτε γύρω από την ανδρική υγεία και ψυχολογία ένεκα της ημέρας.
Ίσως δεν ήταν η κατάλληλη εποχή. Ίσως η Ελλάδα είχε άλλα θέματα να θίξει. Ίσως η θέση των γυναικών στην κοινωνία μας να ήταν τόσο καταπιεσμένη -και ήταν- που ήταν σχεδόν εριστικό να μιλάς για Ημέρα του Άντρα. Τι γίνεται όμως σήμερα; Τι άλλαξε σε εμάς και ασχολούμαστε με αυτή, γιατί κυνηγάμε τις ανδρικές αξίες και προσπαθούμε να τις ακολουθήσουμε και πώς ξαφνικά γίναμε τακτικοί στις ιατρικές μας εξετάσεις και θεωρούμε μέχρι και την εξέταση του προστάτη, όχι πλέον κάτι ταμπού, αλλά κάτι απαραίτητο;
Το πιο εύκολο είναι να πούμε ότι άλλαξαν οι εποχές. Αλλά οι εποχές δεν αλλάζουν χαρακτήρες, έτσι δεν είναι; Είναι οι αξίες που μας μεταφέρονται, τα παθήματα που γίνονται μαθήματα και η αμφισβήτηση του ίδιου μας του εαυτού που μας κάνει να αλλάζουμε μέρα με τη μέρα. Όχι, δεν υπάρχουν τέλεια παραδείγματα, αλλά πιστεύουμε στην αλλαγή γιατί την είδαμε να συμβαίνει σε εμάς. Την είδαμε όταν κάτσαμε για πρώτη φορά φοβισμένοι στην καρέκλα της ψυχοθεραπείας. Και είδαμε ότι όχι μόνο δεν είμαστε τρελοί, αλλά μάθαμε καλύτερα τον ίδιο μας τον εαυτό. Πολεμούμε ακόμα με δαίμονες, αλλά βλέπουμε φως στο βάθος του τούνελ που μέχρι πριν μερικά χρόνια, έμοιαζε ένα σκοτεινό, αφιλόξενο μέρος. Κρατήσαμε τα καλά στοιχεία της οικογένειας μας, αφήσαμε έξω τα δικά τους λάθη όπως και εκείνοι άφησαν έξω τα λάθη των δικών τους και κοντοσταθήκαμε για να πούμε «ναι, μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι».
Το είδαμε με τα παιδιά μας. Ότι είναι ευλογία, το ωραιότερο πράγμα στον κόσμο, όπου ένας άντρας γίνεται ολοκληρωμένος όταν μπορέσει να αποκαλέσει τον εαυτό του πατέρα και κάνει τα αδύνατα δυνατά για την οικογένειά του. Πήραμε τα διδάγματα των πατεράδων μας και με περίσσια γνώση αφήνουμε τα παιδιά μας να κάνουν τα δικά τους βήματα, υποστηρίζοντάς τα και βοηθώντας τα να βρουν τον εαυτό τους. Από τον τρόπο που παίζουν και χαμογελούν, μέχρι το πρώτο τους φλερτ με το κορίτσι που θα κατακτήσει την καρδιά τους. Και είναι όμορφο να είσαι μάρτυρας σε όλα αυτά στις ζωές τους. Να είσαι εκεί, ολοκληρωτικά.
Το είδαμε στις φιλίες μας που γίνονται τόσο διαφορετικές όσο μεγαλώνουμε γιατί γεμίζουμε με περισσότερη σοφία. Ότι φιλία δεν είναι το με ποιον μπορείς να πιείς ένα ποτό, αλλά ποιος είναι διαθέσιμος να το κάνει αυτό όταν το έχεις ανάγκη. Μάθαμε ότι οι φιλίες είναι για τις χαρές, αλλά κυρίως για τις λύπες και τις δύσκολες καταστάσεις. Οι σύγχρονες αντρικές φιλίες βασίζονται στην αλληλοεκτίμηση, τον σεβασμό και την επιθυμία να τιμάς τους ανθρώπους που θες να λες φίλους, με τον ίδιο τρόπο που τιμάς ένα ναό. Είναι κάτι ιερό και που θα αντέξει στο χρόνο, ακόμη και αν υπάρχουν σκαμπανεβάσματα.
Το είδαμε στην προσωπική μας υγεία, γιατί επιτέλους καταλαβαίνουμε ότι η αμέλεια μπορεί να επηρεάσει και άλλους εκτός από εμάς. Ποιος δεν θέλει να είναι δίπλα στα παιδιά του και στη γυναίκα του για όσο περισσότερο γίνεται; Ποιος δεν θέλει να ζήσει τη ζωή χωρίς φορτούνες επειδή απλά επένδυσε στη λέξη πρόληψη; Ακόμη και αυτοί που προσπαθούν να είναι πιο τακτικοί στα ιατρικά ραντεβού το καταλαβαίνουν και το παλεύουν. Αφήσαμε τους φόβους για τις εξετάσεις στην άκρη για να μείνουμε κοντά σε αυτούς που αγαπάμε. Όσο πιο πολύ μπορούμε.
Μα περισσότερο από όλα, ακούσαμε τις γυναίκες. Όχι όλοι οι άντρες, όχι ακόμη. Όσοι όμως τις άκουσαν κέρδισαν. Γιατί αφουγκράστηκαν τις ανάγκες τους, τις απόψεις τους, τις άφησαν να εκφραστούν με τον δικό τους υπέροχο τρόπο χωρίς να τις προσβάλλουν ή να τις μειώσουν. Που βρήκαν κοινό έδαφος επικοινωνίας και δεν άφησαν εγωισμούς και μικρότητες να μπουν ανάμεσα στις σχέσεις τους. Όσοι το έκαναν, το μετάνιωσαν και το πλήρωσαν. Όσοι προσπαθούν ειλικρινά, μετανοούν μέχρι και σήμερα για να αλλάξουν τρόπο σκέψης και πράξης. Όχι μόνο για εκείνες, αλλά πρώτα για τους ίδιους τους εαυτούς τους. Για να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να μπορέσουν μια μέρα να πουν «είμαι ένας σωστός άνθρωπος».
Γιατί λοιπόν να μην το γιορτάσουμε; Δεν είναι μια καλή ευκαιρία να μας συγχαρούμε για όσα πρεσβεύουμε και για όσα καταφέραμε; Να πούμε ότι βρήκαμε τον αληθινό μας εαυτό, όπως ο Βαγγέλης Αλεξανδρής που φιλοξενούμε για την φετινή Ημέρα του Άντρα και ο οποίος κυνήγησε το όνειρό του όταν όλα τριγύρω του έδειχναν μάταια; Γιατί να μην πούμε ότι μετανοούμε ειλικρινά για όσα λάθη κάναμε, ότι δουλεύουμε πάνω σε αυτά και θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε μέχρι να νικήσουμε τις αδυναμίες μας; Δεν ξέρω αν όλα αυτά μας κάνουν σύγχρονους αλλά σίγουρα μας κάνουν καλύτερους.
Μήπως λοιπόν είναι ακόμη και αυτός ο τίτλος λάθος; Ας τον πετάξουμε λοιπόν και αυτόν και ας διορθώσουμε έστω και αυτό το μικρό λάθος. Σήμερα έχει κάθε λόγο να γιορτάζει ο καλύτερος άντρας. Που υπερπήδησε εμπόδια, νίκησε αδυναμίες, αγάπησε ακόμη περισσότερο την οικογένειά του και προσέχει την υγεία του. Που νοιάζεται πιο πολύ από ποτέ να κοιταχτεί στον καθρέφτη επειδή περιμένει μία απάντηση για το αν είναι αρκετός και καλός, αν είναι στοργικός και δυναμικός, αν είναι ευαίσθητος και δημιουργικός.
Μα πάνω από όλα είναι άντρας. Και θα συνεχίσει να είναι όσες Ημέρες και αν γιορτάσει.
Διαβάστε το αφιέρωμα για την Παγκόσμια Ημέρα Άντρα 2023 κάνοντας κλικ στην παρακάτω εικόνα:
