Πέντε λόγοι που όταν τρώμε είναι καλό να μιλάμε.

Όταν τρώμε, μιλάμε. Στο σημείο αυτό να διευκρινίσουμε ότι δεν είμαστε τίποτα αντιδραστικοί τύποι, ούτε είμαστε αρνητές savoir vivre, ειδικά όταν έχει περάσει από παππού σε εγγονό. Απλά το αντιλαμβανόμαστε λίγο διαφορετικά.

Είμαστε άνθρωποι που πιστεύουμε ότι το τραπέζι δεν είναι ένα έπιπλο στο σπίτι μας ή σε μια ταβέρνα όπου καθόμαστε για να φάμε. Στην Ελλάδα είμαστε, που σημαίνει ότι στο τραπέζι καθόμαστε για να ζήσουμε. Για να μοιραστούμε.

Για εμάς, το τραπέζι είναι τόπος εξομολόγησης, χώρος για τα καλύτερα αστεία και -γιατί όχι;- ακόμα και για αποφάσεις ζωής. Όταν υπάρχουν μερικά πιάτα στη μέση και μια παγωμένη ΜΑΜΟΣ, δεν υπάρχει τίποτα πιο αληθινό από αυτή τη φάση.

«Έλα, πιάσε ένα πιρούνι να δοκιμάσεις από αυτό το πιάτο. Δεν νομίζω να ντρέπεσαι, ε;». «Πιάσε μου μια ΜΑΜΟΣ».

Οι αγγλομαθείς λένε «sharing is caring» και καθόλου δεν διαφωνούμε -η συμβουλή «να τρως από το δικό σου πιάτο» δεν μας έβρισκε πάντα σύμφωνους. Όταν τρώμε από τη μέση, μοιραζόμαστε πολλά περισσότερα από φαγητό. Μοιραζόμαστε ιστορίες, αστεία (ναι, ακόμα και αυτά που ρίχνουν αυτόματα τη θερμοκρασία 4-5 βαθμούς. Ή, μάλλον, κυρίως αυτά), εμπειρίες και όμορφες στιγμές.

Κακά τα ψέματα, όταν καθόμαστε γύρω από ένα τραπέζι με ανθρώπους που αγαπάμε, νιώθουμε πλήρεις. Εκεί όλα μοιράζονται, εκεί «εζυμώνονται» οι νέες σχέσεις, οι ιστορίες, τα συναισθήματα, το πάθος.

Βλέπεις, το ελληνικό τραπέζι, είτε κάποια Κυριακή στο σπίτι είτε μια Πέμπτη βράδυ σε ταβέρνα, με μερικά πιάτα και μια ΜΑΜΟΣ, είναι το κατάλληλο περιβάλλον για να μιλήσουμε για τη σχέση μας που πάει καλύτερα από ό,τι περιμέναμε (ή δεν πάει καθόλου καλά), για τα συναισθήματά μας (spoiler alert: ναι, έχουμε), την προαγωγή ή τη νέα μας δουλειά, για την αποτυχία που δεν περίμενες.

Η αλήθεια είναι πως εδώ στην Ελλάδα, όπου και να γυρίσουμε το κεφάλι μας, θα δούμε παρέες -μικρές ή μεγάλες, με μια ΜΑΜΟΣ στο χέρι.

Αυτό που έχει σημασία είναι ότι θα ακούσουμε κάποιον στο διπλανό τραπέζι να ξεκινάει μια σκέψη και κάποιον άλλο να την επεκτείνει, κάποιον να λέει ένα αστείο και κάποιον άλλο να απαντάει με ένα άλλο. Θα ακούσουμε ανθρώπους να συμφωνούν και να διαφωνούν. Θα ακούσουμε, θα δούμε, ανθρώπους να παθιάζονται.

Και ξέρεις, το πάθος δεν χρειάζεται μεγάλες δηλώσεις. Μόνο αληθινούς ανθρώπους και ένα κοινό τραπέζι. Kαι μια παγωμένη ΜΑΜΟΣ.

Αν μας ρωτήσεις τι φάγαμε χθες, κατά 99,999% θα πούμε «Χθες ε; Φάγαμε… εεεε, να μωρέ… εκείνο το… Δεν θυμάμαι». Αν μας ρωτήσεις τι λέγαμε αυτή τη μέρα πριν δυο χρόνια, που ήμασταν μαζεμένοι γύρω από ένα τραπέζι στο αγαπημένο μας μαγαζί, η απάντηση που θα δώσουμε είναι πολύ διαφορετική.

Τότε, ο κολλητός μοιράστηκε με πάθος το όνειρό του και μια ιδέα που τότε φάνηκε ότι θα παραμείνει όνειρο θερινής νυκτός. Σήμερα, το όνειρο αυτό έγινε πραγματικότητα και να που είμαστε εδώ να το γιορτάζουμε όλοι μαζί.

«Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις» δεν λένε; Λοιπόν, εδώ θα διαφωνήσουμε. Να την πεις και μάλιστα δυνατά.

Κάθε τραπέζι έχει το φαγητό του και τη μπύρα του. Και όταν η μπύρα είναι ΜΑΜΟΣ, όλα δένουν καλύτερα.

Δεν είναι μόνο ότι ταιριάζει με τα πιάτα που μοιραζόμαστε, αλλά ότι έχει αυθεντική γεύση, όπως και οι στιγμές που ζούμε. Γι’ αυτό την επιλέγουμε και στις στιγμές που θέλουμε να καθόμαστε χαλαρά με την παρέα μας, να λέμε τα δικά μας, να γελάμε, να διαφωνούμε και εν τέλει να τα βρίσκουμε.

Μια ΜΑΜΟΣ σημαίνει ότι μοιραζόμαστε τα πάντα: Το φαγητό, τη μπύρα, τις σκέψεις και το πάθος μας. Ότι μπορούμε να είμαστε ο εαυτός μας με τους δικούς μας ανθρώπους.

Όταν τρώμε, μιλάμε. Και ξέρεις κάτι; Δεν είναι καθόλου αγένεια, αλλά σημάδι ότι δημιουργούμε ιστορίες και χτίζουμε σχέσεις. Και… στην υγειά μας!