Τα κατάφεραν τελικά κουτσά – στραβά οι ελληνικές ομάδες και βρέθηκαν στους ομίλους. «Κουτσά» η ΑΕΚ που κινδύνευσε να πάθει χουνέρι από τη Βίντι μετά την αποβολή του Λόπες, πέρασε τελικά με την ψυχή στο στόμα στον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά πέραν του Λόπες θα χάσει και τον Λιβάια για 3-4 ματς, λόγω του θερμού επεισοδίου που είχε μετά το τέλος του ματς.
«Κουτσά» και ο Ολυμπιακός, που λαχτάρησε από τη Μπέρνλι, έβλεπε τη μπάλα να σφυρίζει γύρω από τα δοκάρια του Γιαννιώτη και μια φορά να σταματάει πάνω σε αυτό, αλλά έβαλε το γκολ με τον Ποντένσε και με το τελικό 1-1 βρέθηκε στον όμιλο του Europa.
«Στραβά» ο ΠΑΟΚ, που δεν κατάφερε να περάσει σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ μετά το βαρύ 1-4 από τη Μπενφίκα, πληρώνοντας τα νεκρά του διαστήματα, τα λάθη και τη θολούρα στο μυαλό των παικτών του, που μετά το γκολ του Πρίγιοβιτς είδαν τον κόσμο να χάνεται κάτω από τα πόδια τους.
Και κάπως έτσι βρέθηκε η ΑΕΚ με τη Μπάγερν, τη Μπενφίκα και τον Άγιαξ.
Τη Μπάγερν την αφήνεις έξω από κάθε είδους κουβέντα και κάνεις το σταυρό σου να μην σε βρει «μπόσικο», διότι δεν θα σταματήσει να κυνηγάει γκολ: το έχουν στο DNA τους αυτό οι Βαυαροί, δεν δείχνουν έλεος σε κανέναν, θεωρούν ότι σε σέβονται όταν προσπαθούν για το καλύτερο κι όχι όταν σε «λυπούνται» και σταματούν να κυνηγάνε γκολ και ο χαμηλός ανταγωνισμός στη Μπουντεσλίγκα, τους δίνει τη δυνατότητα αφενός να «ξεχαρμανιάζουν» στο Τσάμπιονς Λιγκ κι αφετέρου να μην σκεφτούν ποτέ «ας κατεβάσουμε ρυθμό στο ευρωπαϊκό ματς, διότι μας περιμένει δύσκολη αποστολή την Κυριακή κόντρα στη Χόφενχαϊμ».
Τη Μπενφίκα την είδαμε και η αλήθεια είναι ότι δεν καιγόμασταν να την ξαναδούμε κόντρα σε ελληνική ομάδα: μια πληρέστατη ομάδα σε όλες τις γραμμές (που θα γίνει ακόμα καλύτερη μόλις επιστρέψουν οι απόντες), που δεν «μασάει» από δύσκολες έδρες, με φανέλα, με ευρωπαϊκή εμπειρία, σε ένα πρωτάθλημα που μοιάζει κάπως με το ελληνικό – αν και το επίπεδο είναι σαφώς υψηλότερο. Όσο για τον Άγιαξ; Περίεργη περίπτωση η φετινή ομάδα, που στηρίζεται περισσότερο στις μεταγραφές που έκανε παρά στις Ακαδημίες του – όπως έκανε από καταβολής κόσμου, μπήκε παρόλα αυτά στους ομίλους, τρέχει πολύ, έχει τακτική παιδεία και φυσικά έχει και φανέλα. Δύσκολη η αποστολή για την ΑΕΚ αλλά το κυνήγι της τρίτης θέσης, ώστε να υπάρχει συνέχεια στο Europa, δεν είναι και κανένα όνειρο απατηλό.
Ο ΠΑΟΚ «ανταπέδωσε» την ευγενική χειρονομία της ΑΕΚ να ζευγαρώσει με τη «δική του» Μπενφίκα και πήρε παρέα του τη Βίντι.
Μια χαρά περίπτωση η ουγγρική ομάδα για τον ΠΑΟΚ, έχει την ευκαιρία να τη νικήσει μέσα κι έξω και να τη βάλει από κάτω στον όμιλο αν δεν πάθει καμιά «τρικυμία». Το ίδιο ισχύει και για τη ΜΠΑΤΕ Μπορίσοφ: τιμούμε τον λατρεμένο Αλεξάντερ Χλεμπ όσο λίγους, αλλά είναι ομάδα στα μέτρα του ΠΑΟΚ και μαζί με τη Βίντι, είναι δυο ομάδες που μπορεί να βάλει από κάτω και να στοχεύσει τουλάχιστον για τη δεύτερη θέση, που δίνει την πρόκριση από τον όμιλο.
Όσο για την Τσέλσι; Εδώ λίγα πράγματα μπορεί να πει κανείς, για μια παραδοσιακή δύναμη του αγγλικού ποδοσφαίρου με καινούργιο προπονητή, πολλές φιλοδοξίες και καλό ξεκίνημα στην Πρέμιερ. Θα ασχοληθεί με το Europa άραγε; Όσο δεν της στερεί πράγματα από τις εγχώριες διοργανώσεις, δεν την επιβαρύνει και δεν θα ρισκάρει τραυματισμούς ή κόπωση παικτών. Αν έχει ντέρμπι λίγες μέρες μετά το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ, να είστε σίγουροι ότι οι Λονδρέζοι στο ντέρμπι θα επικεντρωθούν και όχι στο ματς της Ευρώπης.
Τέλος, έχουμε τον Ολυμπιακό. Εξαιρετική περίπτωση η Ντουντελάνζ από το Λουξεμβούργο, αλλά με Μίλαν και Μπέτις στον όμιλο, τα πράγματα ζορίζουν.
Η μεν Μίλαν μπορεί να μην θυμίζει τη σπουδαία Μίλαν άλλων εποχών, αλλά και φανέλα έχει και ρόστερ διαθέτει και δίψα να διακριθεί επιτέλους κάπου, αφού στο πρωτάθλημα Ιταλίας δεν δείχνει να μπορεί να φτάσει ψηλά ούτε φέτος – κι αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα για τον Ολυμπιακό, το κίνητρο της Μίλαν, που δεν θα «σνομπάρει» κανένα ευρωπαϊκό παιχνίδι.
Όσο για τη Μπέτις, του Τέγιο και του Μπάρτρα, του Μεξικανού Γκουαρδάδο και του Γουίλιαμ Καρβάλιο, μιλάμε για μια καλή ισπανική ομάδα, με νέο και φιλόδοξο προπονητή, που όσο μέτρια κι αν ξεκίνησε τη χρονιά είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα αργήσει να «στρώσει». Και η ταχύτητα με την οποία παίζουν οι ισπανικές ομάδες, δεν έχει καμία σχέση με αυτή του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Μπορούν οι ελληνικές ομάδες να βγάλουν άκρη από τους ομίλους τους, έχοντας παράλληλα την «ιερή αποστολή» να κάνουν πρωταθλητισμό;
Εύκολο δεν είναι για κανέναν, ακατόρθωτο επίσης δεν μοιάζει για κανέναν από τους τρεις. Ο ΠΑΟΚ δείχνει να βρίσκεται σε καλύτερη μοίρα, ΑΕΚ και Ολυμπιακός έχουν ομίλους πιο δύσβατους. Σε μια χρονιά με υποχρεώσεις σε πρωτάθλημα, κύπελλο και Ευρώπη (τουλάχιστον 6 παιχνίδια), χρειάζεσαι τύχη, να μην έχεις τραυματισμούς, βάθος στον πάγκο, άμεση ή τέλος πάντων γρήγορη προσαρμογή των νεοφερμένων και αντοχή στους κραδασμούς: να μπορέσουν τα «αμορτισέρ» της ομάδας, αγωνιστικά και επικοινωνιακά, να ξεπεράσουν μια «λακούβα», ένα κακό αποτέλεσμα, μια αναπάντεχη «στραβή». Διότι στην Ελλάδα ζούμε και δεν θέλει και πολύ να σε πάρει από κάτω και να τιναχτούν όλα στον αέρα μετά από 2-3 κολλητά άσχημα αποτελέσματα, με κανένα βαρύ σκορ ανάμεσά τους.
