Αν κάποιος σας ζητήσει να του εξηγήσετε τι σημαίνει αθλητικός παίκτης, μην του δώσετε ως παράδειγμα τον Γκιστ ή τον Χάινς. Να του πείτε: Πώς είναι ο Τόμιτς; Ε, το ακριβώς αντίθετο... Μιλάμε για το Νο1 αντιπαράδειγμα.
Είναι ο κλασικός ο ψηλέας ο κοιμήσης, που στο σχολείο καθόταν τελευταίο θρανίο, οι συμμαθητές του δεν τον φώναζαν ποτέ με το ονοματεπώνυμό του, μπήκε στο 15μελές για να τον βάζουν μπροστά στις καταλήψεις, έγινε αρχηγός όλων των σχολικών ομάδων κάθε σπορ για να τους κατεβάζει τις μπάλες από τα δέντρα και στην τάξη, η δασκάλα τον φώναζε μόνο για να σβήσει τον πίνακα ή να της κρατάει τον χάρτη.
Όταν τον βλέπεις να παίζει θες να μπεις στο παρκέ, να τον πιάσεις από τη φανέλα και να ΦΩΝΑΞΕΙΣ: «Πήδα λίγο ρε ψοφίμι δυο μέτρα άντρας!».
Κι όμως...
Αυτό που βλέπετε είναι το ταμπλό που έσπασε με κάρφωμα ο Τόμιτς! Ο ΤΟΜΙΤΣ!
Την Παρασκευή το βράδυ, στα καλά του καθουμένου, στο ψιλοαδιάφορο Μπαρτσελόνα-Ερυθρός Αστέρας, κάτι έπαθε, κούρδισε, και θυμήθηκε να καρφώσει μετά από 31 ολόκληρα χρόνια! Και μάλιστα με μίσος! Πήρε την πασάρα του Ρίμπας, σηκώθηκε από ενάμιση μέτρο μακριά και κάρφωσε με τόση δύναμη που το ταμπλό δεν άντεξε. Ράγισε. Από συγκίνηση...
Ορίστε, υπάρχει και βίντεο:
Σκεφτείτε τι μπινελίκια θα έριχναν από μέσα τους οι άνθρωποι του γηπέδου «με τον μαλάκα που μπλέξαμε και τώρα πρέπει να το αλλάζουμε. Μια φορά είπε να καρφώσει και την έκανε τη μαλακία».
