Δεν πάει να φωνάζει ο Βαγγέλης Ιωάννου ότι ο ημιτελικός μεταξύ Γερμανίας-ΗΠΑ ήταν το κορυφαίο ματς -διαφωνούμε κάθετα- σε επίπεδο Mundobasket των τελευταίων 20 χρόνων, η μεγάλη αλήθεια είναι ότι η φετινή διοργάνωση περισσότερο με αγγαρεία φαινόταν παρά για έναν σπουδαίο λόγο συζήτησης.
Η Γερμανία, δικαίως, στέφθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια επικρατώντας της Σερβίας στον τελικό, ωστόσο ίσως να είναι και η μόνη χώρα για την οποία θα μείνει χαραγμένο αυτό το παγκόσμιο κύπελλο. Για εμάς τους Έλληνες, ίσως και να έπαιξε το ρόλο του ότι οι αγώνες γίνονταν πρωί και σε ώρες δουλειάς που δεν ήταν τόσο αγαπητό. Ας είμαστε όμως ειλικρινείς, ακόμα και για όσους βρισκόμασταν σε καλοκαιρινή άδεια, περισσότερο μας ένοιαζε να είμαστε στην παραλία ή για καφέ, παρά να μαζευόμαστε σε σπίτια ή να είμαστε σε ανοιχτή σύνδεση με τα Web Tv που είχαν αναλάβει τη μετάδοση.
Όπως και να έχει, περιμέναμε τη διοργάνωση με μεγάλη αγωνία αλλά πλην ελαχίστων περιπτώσεων είναι σαν να μην την είδαμε ποτέ. Και οι παρακάτω λόγοι είναι οι πιο τρανταχτοί.
Πάντως είχαμε και ένα λόγο να την παρακολουθήσουμε.
Από εκπλήξεις; Μόνο Λετονία
Πέρα από εκείνο τον αποκλεισμό της Γαλλίας από τη δεύτερη αγωνιστική και τον παγκόσμιο θαυμασμό για την εκπληκτική Λετονία, όλα ήταν προβλέψιμα. Η Σερβία είναι πάντα Σερβία και ακόμα και χωρίς Μίσιτς και Γιόκιτς έχει το μπασκετικό DNA να φτάσει μέχρι το τέλος, ενώ η Γερμανία φαινόταν από το περσινό Eurobasket ότι έχει πάρει φόρα και εξελίσσεται.
Συμπαθητικό και το Μαυροβούνιο αλλά περισσότερο νιώθαμε νοσταλγία βλέποντας τον Πέκοβιτς στο γήπεδο, παρά για το σύνολο της χώρας του. Να ‘ναι καλά αυτή η Λετονία που έπαιζε τέτοια μπασκετάρα και χαιρόσουν να τη βλέπεις.
Δεν μας έπεισαν ούτε τα φαβορί
Η αλήθεια είναι ότι πάντα θες να βλέπεις τον Δαυίδ να κερδίζει τον Γολιάθ, ωστόσο κάποιες σταθερές πρέπει να μένουν, ασχέτως αν δεν συμφωνούν οι περισσότεροι. Ο Καναδάς παρότι πέτυχε την μεγαλύτερη διάκριση της ιστορίας του, κερδίζοντας το χάλκικο μετάλλιο, δεν ήταν κάτι που δεν περιμέναμε με βάση την ομάδα που είχε κατεβάσει. Σαν μια κόπια της USA Team, ίσως και καλύτερη, οπότε δεν θα λέγαμε ότι ήταν έκπληξη.
Έλειπε και η Αργεντινή των Βιλντόζα και Καμπάτσο που θα άλλαζε κάπως τις ισορροπίες, είχαμε τη Γαλλία που αποχαιρέτησε με το που ξεκίνησε το τουρνουά, η Ισπανία δεν πήγε καν στους «8», οι Λιθουανοί φάνηκαν και πάλι ότι κάτι τους λείπει, ενώ οι «μπλαζέ» Αμερικάνοι κατάφεραν να βγουν τέταρτοι, ήταν μερικοί από τους λόγους που χάσαμε το ενδιαφέρον μας σχετικά γρήγορα.
Κακές διαιτησίες
Ο Ντόντσιτς μπορεί να μας έσπασε τα νεύρα με τις διαμαρτυρίες του, ωστόσο είναι μεγάλη αλήθεια ότι αυτός και οι συμπαίκτες του μάζεψαν πολλά χαστούκια κατά τη διάρκεια του τουρνουά. Και όχι μόνο αυτοί. Η αλήθεια είναι πως άμα δει κανείς τη συνολική εικόνα, ο Καναδάς και η Γερμανία είχαν σε κάποιες φάσεις υπερβολική ασυλία στα σφυρίγματα και γενικά κανείς δεν έβλεπε στα μάτια των διαιτητών μια σιγουριά ως προς το τι αποφάσιζαν. Πού να απολαύσεις το παιχνίδι έτσι;
Εθνική Ελλάδος;
Ας μην είμαστε αφελείς, η Εθνική Ελλάδος είναι πάντα η μισή αφεντιά και ο λόγος να παρακολουθούμε μια τέτοια διοργάνωση. Από την αρχή όμως, με τις ίντριγκες και τις γκρίνιες για το ποιοι θα κατέβουν και ποιοι όχι, το «The Decision» του Γιάννη Αντετοκούνμπο και όλα τα υπόλοιπα που ακούγονταν ήταν σαν να το είχαμε προβλέψει ότι κάτι δεν θα πήγαινε καλά. Και δυστυχώς δικαιωθήκαμε.
Όπως και να έχει το Mundobasket 2023 ανήκει στο παρελθόν και μάλλον θα το ξεχάσουμε πολύ γρήγορα. Τουλάχιστον μετά από τα τελικά αποτελέσματα είμαστε βέβαιοι ότι ο Καναδάς επιδιώκει να γίνει μια νέα έκδοση της USA Team, ενώ οι φετινές αποτυχίες των ΗΠΑ, Ισπανία και Γαλλία εξασφαλίζουν ότι στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 στο Παρίσι θα είναι όλες πολύ πιο δυνατές. Ήδη ακούγεται ότι ο Λεμπρόν θα κατέβει για ένα Last Dance με την Εθνική Ομάδα των ΗΠΑ.
