Ανέκαθεν πίστευα ότι οι Κυριακές είναι οι ιδανικές ημέρες για να ξεφεύγεις από τα καθημερινά και τα τετριμμένα. Και λογικά τώρα εσύ που διαβάζεις, θα σκέφτεσαι -σιγά το καινούργιο. Εντάξει, απλά πιστεύω πως είναι σχεδόν «υποχρεωτικό» κατά τους θερινούς μήνες να πηγαίνουμε στη θάλασσα και να τη βγάζουμε στην παραλία και κατά τους φθινοπωρινούς να κάνουμε μικρές εξορμήσεις κάπου κοντά για να ξεφεύγουμε από τα συνηθισμένα. Ο καφές στην πλατεία μου φαίνεται λίγος, όπως και τα σουβλάκια στην ψησταριά της γειτονιάς σου. Αρχικά, θεωρώ ότι η Κυριακή είναι μία ιδανική ημέρα και για άθληση -όταν το γυμναστήριο που πας είναι ανοιχτό και τις Κυριακές, μπορείς να πας μια ωρίτσα και αν θες πήγαινε μετά και για καφέ στο αναψυκτήριο της γειτονιάς σου. Ωστόσο, πέρα από την άθληση και το καλό φαγητό της Κυριακής, η μόνη εναλλακτική που αναγνωρίζω είναι η μια εκδρομή που τα συνδυάζει όλα: κοντινή απόσταση, λίγη άθληση, παρέα και φυσικά φαγητό. Αυτή είναι μία ωραία Κυριακή. Και αυτά που σου γράφω, θα τα βρεις στην Πάρνηθα.
Είναι η ιδανική εξόρμηση για την Κυριακή και εξηγούμαι. Είναι δίπλα στην Αθήνα, μία ώρα και κάτι, εξαρτάται βέβαια και το πού μένεις -αλλά χοντρικά τόσο πάει. Αυτό δεν το λες και λίγο, αφού ουσιαστικά δεν χρειάζεται καμία ιδιαίτερη προετοιμασία για να πας αρκεί να έχεις όρεξη εσύ και η παρέα σου. Πάρα τις εμπρηστικές προσπάθειες -συνεχίζει να είναι δάσος με τη δική της πανίδα και χλωρίδα και άρα η ιδανική ευκαιρία να έρθεις κοντά με τη φύση. Η αλήθεια είναι πως δημιουργείς άλλα συναισθήματα μέσα σου, όταν περπατάς μέσα στο πράσινο και δίπλα σου υπάρχουν άπειρα δέντρα, μουριές και ελάφια να αχνοφαίνονται λίγο πιο κάτω.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό, αντί να είσαι σε ένα άχαρο διάδρομο γυμναστηρίου και μία καφετέρια, περπατάς διαφορετικά -κάνοντας αερόβια άσκηση -cardio- δίπλα στην φύση. Βέβαια, να είσαι ρεαλιστής με τις αντοχές σου για να ξέρεις μέχρι που φτάνεις -εδώ δεν υπάρχει ανταγωνισμός -είναι η ιδανική ευκαιρία να ξεφύγεις από τη ρουτίνα σου χωρίς επιπλέον σκέψεις. Ο συνδυασμός με την άσκηση απογειώνει την εμπειρία -αφού στο τέλος θα σου αφήσει μια γλυκιά κούραση.
Φτάνοντας στο Καταφύγιο Φλαμπούρι
Εγώ με την παρέα μου φτάνοντας στο βουνό, αφήσαμε το αμάξι μας σε ένα ενδεδειγμένο σημείο και ξεκινήσαμε την πεζοπορία. Η αλήθεια είναι πως το φυσικό τοπίο σε συνέπαιρνε, τα διαφορετικά χρώματα και αρώματα της φύσης προκαλούν θαυμασμό και αποτοξίνωση από το κάθε τι αρνητικό. Περπατώντας, βλέπεις, όλων των λογιών τις παρέες από μικρά παιδιά με τους γονείς του, ζευγάρια, φοιτητές, τα πάντα. Το αξιοσημείωτο εδώ είναι ότι όλοι φαίνονται χαρούμενοι.
Κάνοντας το πρώτο κομμάτι της πεζοπορίας μας καταλήξαμε στο καταφύγιο Φλαμπούρι που έχει θεά προς τις κορφές της Εύβοιας και της Πελοποννήσου, του Ευβοϊκού και Κορινθιακού κόλπου, αλλά και του λεκανοπεδίου της Αττικής. Πολλές πεζοπορικές διαδρομές ξεκινούν ή συναντούν το καταφύγιο Φλαμπούρι κατά την διάρκεια τους. Για την ιστορία, να σου πω πως το καταφύγιο δημιουργήθηκε το 1981 από ένα μικρό εγκαταλελειμμένο κτίσμα του στρατού στην κορυφή Φλαμπούρι (1158μ) της Πάρνηθας από τον Ορειβατικό Σύλλογο Αχαρνών με πολύ προσωπική τους εργασία και δωρεές, καθώς και με οικονομική ενίσχυση από τη Γ.Γ.Α. Αντίστοιχα ολοκληρώθηκε το 1986 το μικρότερο κτίσμα «Φλαμπουράκι», άμεσης διαχείρισης του ΕΟΣ Αχαρνών.
Ξέρουμε πού θα πας στην επόμενη μονοήμερη που θα κανονίσεις
Φτάνοντας, βρήκαμε, έξω τα τραπέζια που είναι μεγάλα, ξύλινα μαζί με παγκάκια, πήγαμε μέσα για να παραγγείλουμε φαγητό, όπου σου δίνουν ένα προσωπικό «κουδούνι» που σε ειδοποιεί όταν είναι έτοιμο. Μπορείς να γευματίσεις και μέσα, όπου ο χώρος είναι πολύ ζεστός, παραδοσιακός με τα αρώματα από τα σπιτικά φαγητά να τον πλημμυρίζουν, αλλά φυσικά μπορείς να μείνεις έξω και να συνεχίζεις να απολαμβάνεις τη θέα που προσφέρει το βουνό. Όσο για το φαγητό τα πιάτα είναι παραδοσιακά και το μενού είναι γραμμένο με κιμωλία σε ένα πινακάκι ψηλά για να φαίνεται. Θα βρεις από πίτες, όπως μανιταρόπιτα, φασολάδα, μοσχάρι, σαλάτες μέχρι και τον αγαπημένο ελληνικό καφέ.
Εμείς επιλέξαμε μακαρόνια με κιμά και για τη μέση πατατοσαλάτα, που πραγματικά ήταν πολύ νόστιμη, απλή και ωραία. Τα μακαρόνια με κιμά (και τυρί εννοείται) ήταν σε γενναία ποσότητα και καλομαγειρεμένα, γλιστρούσε ο κιμάς στο μακαρόνι. Να μην ξεχάσω να σου πω, πως μπορείς να πας για φαγητό και από «κάτω» προς τους Θρακομακεδόνες, Βαρυμπόμπη που έχει πολύ ωραίες ταβέρνες, όμως νομίζω πως αξίζει να μείνεις για την εμπειρία. Εμείς πάντως έχοντας πια φάει, ξεκινήσαμε για το «ταξίδι» της επιστροφής. Συνεχίσαμε το περπάτημα μέχρι που φτάσαμε στο αμάξι και ξεκίνησε η κάθοδος.
Σκέψου, λοιπόν, την επόμενη Κυριακή αν θες να κάνεις κάτι πέρα από τα συνηθισμένα, μία καλή πρόταση είναι να πας προς Πάρνηθα. Επίσης, και τα δύο καταφύγια στο βουνό Μπάφι και Φλαμπούρι είναι οργανωμένα, άρα πέρα από το φαγητό μπορείς να διανυκτερεύσεις. Μπορείς να μείνεις ένα Σάββατο με την παρέα σου.
