Μπορεί στην Ελλάδα να μάθαμε ότι καλοκαίρι χωρίς νησί δεν είναι καλοκαίρι, ωστόσο στην εποχή της ακρίβειας και της αβεβαιότητας, μπορεί αυτό το είδος καλοκαιριού να μείνει για λίγο στο «ράφι». Για εκείνους που δεν θέλουν να σκάσουν όλα τα λεφτά τους στο Ferry Boat ή το αεροπλάνο, δόξα τω Θεώ η χώρας μας διαθέτει αρκετά μαγευτικά τοπία και παραλίες στην επαρχία, στα οποία μπορείς να βρεθείς οδηγώντας για 2-3 ώρες. Ένα από αυτά τα μέρη είναι και το Λιμένι της μαγευτικής Μάνης.
Από το όνομα και μόνο που θυμίζει ανορθόγραφο λιμάνι, προετοιμάζεσαι ότι δεν πρόκειται για κάποιο μέρος μακριά από τη παράλια, αλλά για ένα χωριό με βασικό χαρακτηριστικό τη θάλασσα. Σίγουρα τα καταγάλανα νερά τα οποία περιβάλλουν την περιοχή της Λακωνικής Μάνης αποτελούν ένα μοναδικό φαινόμενο, ωστόσο το βασικό χαρακτηριστικό του Λιμενίου αποτελεί η ξεχωριστή, πέτρινη αρχιτεκτονική του.
Λες και είσαι σε νησί αλλά με διαφορετικό ύφος και στυλ (ξέχνα τα λευκά σπίτια με τα γαλάζια παράθυρα των Κυκλάδων) στο Λιμένι και γενικότερα στις περισσότερες γύρω περιοχές, κάθε κτίσμα είναι κατασκευασμένο με τον ίδιο πετρόχτιστο τρόπο, γεγονός που σου δίνει την αίσθηση ότι έχεις μπει στη χρονοκάψουλα και ταξίδεψες στον 19ο αιώνα.
Μια βόλτα στο χωριό
Το Λιμένι δεν αποτελεί το μέρος το οποίο θα χρειαστείς μέρες ολόκληρες για να το ανακαλύψεις, καθώς σε λιγότερο από μία ώρα έχεις προλάβει να το περπατήσεις ολόκληρο. Μπορεί να μην έχει τεράστια ποικιλία, ωστόσο κάθε σημείο του σε ιντριγκάρει να το απολαύσεις. Είναι τέτοιο το σημείο που έχει χτιστεί το Λιμένι που η περιοχή η ίδια σε αναγκάζει να την απολαύσεις, να ζήσεις με διαφορετικό «πνεύμα» λίγες μέρες απόλυτης χαλάρωσης και θετικής ενέργειας, απολαμβάνοντας το περιβάλλον, τη μοναδική αρχιτεκτονική και να γίνεις ένα με την πραότητα των όσων σε περιβάλλουν.
Ανάμεσα στα πετρόχτιστα σπίτια, δεσπόζει ο επιβλητικός και ανακαινισμένος Πύργος του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, ο οποίος δεν αποτελεί κάποιο είδους μουσείου, αλλά ένα μέρος στο οποίο μπορείς να μείνεις και να απολαμβάνεις από το μπαλκόνι σου τον απέραντο ορίζοντα.
Για εκείνους μάλιστα που αισθάνονται ένα ρίγος παραπάνω με την ελληνική ιστορία, εκτός από τον Πύργο, στην άκρη του Λιμενίου μπορούν να επισκεφτούν τον τάφο και την προτομή του Μανιάτη στρατιωτικού ηγέτη. Ακόμα και αν είσαι υπέρ του Καποδίστρια –από την μανιάτικη βεντέτα του με τον Πετρόμπεη έχασε ουσιαστικά τη ζωή του – το να βαδίζεις στα μέρη τα οποία περπάτησε και «έχτισε» το μύθο του ένα από τα σπουδαιότερα ονόματα της Επανάστασης του 1821, δίνουν παραπάνω αίγλη στην παραμονή σου.
Τι άλλο μπορείς να κάνεις;
Το ότι πήγες με αυτοκίνητο και όχι με το καράβι, όπου υπάρχει περίπτωση να μην έχεις εφοδιαστεί με μεταφορικό μέσο, κάνει τη ζωή σου πολύ πιο εύκολη. Καλώς ή κακώς το Λιμένι είναι υπέροχο να αποτελεί τη βάση σου, να ξυπνάς και να νιώθεις ότι είσαι σε ένα μέρος σχεδόν αποκομμένο από τον υπόλοιπο κόσμο, ωστόσο αυτή σου η ψυχική ηρεμία κάποια στιγμή θα χρειαστεί μία μικρή δόση τόνωσης. Και αυτή η τόνωση θα γίνει κάνοντας βόλτες στα γύρω μέρη της Μάνης.
Το γεγονός ότι δεν έχει κάποια μεγάλη παραλία μπορεί να σε οδηγήσει σε κοντινούς (βλ. την αμμουδιά μεταξύ Νέου Οίτυλου και Καραβοστασίου) ή και λίγο πιο μακρινούς προορισμούς, όπου θα ανακαλύψεις όμορφες αμμουδιές για να καθίσεις και να απολαύσεις το μπάνιο σου. Μεγάλη πρόκληση αποτελεί να ξεκινήσεις τον Επαρχιακό Δρόμο Καλαμάτας - Αρεόπολης, να οδηγήσεις και να προσέξεις μην ζαλιστείς από τις στροφές με τελικό προορισμό την Καρδαμύλη.
Από εκείνο το σημείο έχεις την ευχέρεια να διαλέξεις παραλίες, ή να επισκεφτείς την Παλιά Πόλη στην οποία θα βιώσεις κάτι το μοναδικό. Διότι δεν πρόκειται για μια περιοχή σαν τις υπόλοιπες, αλλά για έναν απέραντο κήπο, βουτηγμένο στο παρελθόν, γεμάτο εγκαταλειμμένα μεν, αλλά αρκετά καλοσυντηρημένα πυργόσπιτα με εκείνα των οικογενειών Τρουπάκη-Μούρτζινου (ανταγωνιστές της οικογένειας Μαυρομιχάλη) να ξεχωρίζουν.
Πέρα όμως από άλλη μια «γεύση» της ελληνικής ιστορίας, κοντά βρίσκονται υπέροχες παραλίες οι οποίες σε καλούν να τις ανακαλύψεις. Μία από αυτές είναι η Παραλία Ριτσά που κατέχει τη μερίδα του λέοντος, ενώ από κοντά είναι η Καλόγρια και η Στούπα, αν και ο περισσότερος κόσμος «τρελαίνεται» να επισκέπτεται την παραλία του Φονέα.
Πρόκειται για μια μικρή παραλία εκεί όπου κάνει V τοπικός δρόμος, που με ένα μίνι πέρασμα κατεβαίνεις σε ένα τοπίο που σου θυμίζει Blue Lagoon. Μπορεί τα βότσαλα να δυσκολέψουν το περπάτημά σου, ωστόσο στο τέλος θα συνειδητοποιήσεις ότι είναι με τέτοιο τρόπο πλασμένο το μέρος, που δεν χρειάζεσαι καν ομπρέλα για να προστατευτείς από τον ήλιο.
Από την άλλη εντελώς πλευρά του Λιμενίου θα συναντήσεις τον Γερολιμένα, το Σπήλαιο Διρού (το οποίο προσωρινά είναι κλειστό) ή το Μέζαπο Λακωνίας όπου αποτελούν hot προορισμούς για όποιον βρίσκεται στην περιοχή. Άμα όμως επιθυμείς τη βόλτα, την περατζάδα, ένα ωραίο περιβάλλον και λίγο παραπάνω κόσμο, δίπλα στο Λιμένι υπάρχει το ξεχωριστό κεφάλαιο που ονομάζεται Αρεόπολη.
Ένας απέραντος πεζόδρομος, που συνειδητοποιείς διαρκώς ότι εκεί που νομίζεις ότι τελειώνει έχει και συνέχεια, με ένα μονίμως εύθυμο κλίμα να χαρακτηρίζει την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Κάθε μαγαζί έχει τα τραπεζάκια του έξω, οι μεζέδες και τα χαμόγελα δίνουν παίρνουν σε μια κατάσταση που θυμίζει περισσότερο πανηγύρι ακόμα και αν δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο event.
Το Λιμένι δεν είναι ένα mainstream μέρος όπου θα (ξανα)δεις τον κόσμο που βλέπεις στην Αθήνα ή η μουσική θα δίνει ξέφρενα ρυθμό στα μπιτσόμπαρα που απαρτίζουν τις παραλίες του. Είναι ένα χωριό προσεγμένο και με «τουπέ», σαν κάποιος να το πήρε και να το βούτηξε στην ιστορία και τη «μοναξιά», απλά και μόνο γιατί δεν έχει καμία σχέση με όλα τα άλλα. Το Λιμένι είναι ένα μέρος γραφικό, υπέροχο για χαλάρωμα, είτε κάθεσαι στο μπαλκόνι και απολαμβάνεις το ηλιοβασίλεμα, είτε βουτάς από κάποια αποβάθρα ή βράχο στα καταγάλανα νερά του, είτε ακόμα απολαμβάνεις το ψάρι σου σε μια από τις ταβέρνες που σαν προβλήτες σε φέρνουν ένα βήμα πριν τη θάλασσα.
Είναι ένα μέρος που μόλις πατήσεις το πόδι σου, νιώθεις πως ο χρόνος έστω και για λίγο σταμάτησε να υφίσταται. Ένας τόπος φτιαγμένος για να απορροφήσει την αρνητική ενέργεια και να σε κάνει όταν αποχωρήσεις, να φύγεις γεμάτος και κυρίως ορεξάτος για την επόμενη μέρα της ζωής σου.
