Θες να πας χειμερινό ταξιδάκι με τον κολλητό ή το κορίτσι;

Αυτοί είναι οι πιο όμορφοι χειμερινοί προορισμοί στην Ελλάδα.

Από την κοσμοπολίτικη Αράχωβα στα ατμοσφαιρικά Ζαγοροχώρια κι από τις όχθες της λίμνης της Καστοριάς στα γραφικά καλντερίμια της Δημητσάνας, ανακαλύψτε χειμερινούς προορισμούς και θέρετρα της Ελλάδας που αξίζει να εξερευνήσετε!

Από τα μπαράκια των Ιωαννίνων στις πίστες του Παρνασσού κι από τις όχθες της Πρέσπας στα καλντερίμια της Δημητσάνας.

Η ορεινή Ελλάδα μας εξιτάρει, μας καλεί να την ανακαλύψουμε ξανά και ξανά.

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες ετοιμάζουμε βαλίτσες και προγραμματίζουμε τις αποδράσεις του σαββατοκύριακου.

Πήλιο

Πέτρινες πηλιορείτικες πλατείες και τσίπουρο στη χειμωνιάτικη λιακάδα, διαδρομές μέσα στα πλατάνια με θέα τη θάλασσα, ορφανό κοκορέτσι στον Παλιό Σταθμό στις Μηλιές, πιάτα με άγρια μανιτάρια στην Τσαγκαράδα, βόλτες με άλογα στην Αργαλαστή… Κλασικό, αγαπημένο, χιλιοπερπατημένο, το Πήλιο είναι ένα βουνό που μπορεί ακόμη να μας εκπλήξει. Κάθε χωριό έχει και το δικό του lifestyle. Η Μακρυνίτσα και η Πορταριά είναι τα πιο κοντινά στο Βόλο χωριά, στην ουσία αποτελούν το μπαλκόνι του. Σταθερή αξία οι Μηλιές και η Βυζίτσα – ειδικά η δεύτερη είναι πασίγνωστη για τα αρχοντικά της που έχουν μετατραπεί σε ξενώνες. Η Τσαγκαράδα και η Ζαγορά αναδεικνύουν με τον πιο αντιπροσωπευτικό τρόπο το προφίλ του ανατολικού Πηλίου με την άγρια βλάστηση και τη θέα στις υπέροχες παραλίες του Αιγαίου. Η Αργαλαστή, τέλος, και ο Λαύκος αποτελούν την πιο γλυκιά και μεσογειακή εκδοχή του βουνού, με τα ατελείωτα ελαιοπερίβολα, τη «λιμναία» θέα στον κλειστό κόλπο του Παγασητικού και τους ήρεμους ρυθμούς. Φυσικά τα χωριά δεν εξαντλούνται σε αυτή την πρώτη περιγραφή. Όρεξη να ’χετε και το κοντέρ του αυτοκινήτου σας μπορεί να γράψει ατελείωτα χιλιόμετρα, καθώς θα εξερευνείτε τους δεκάδες οικισμούς του, από τα Χάνια του χιονοδρομικού μέχρι το «νησιώτικο» Τρίκερι στη μύτη της χερσονήσου.

Δες ποιες είναι οι ταινίες που θα σε εμπνεύσουν για το επόμενο ταξίδι σου.

 

Αράχοβα

Τι άγχος κι αυτό! Να βρεις πάρκινγκ στον κεντρικό δρόμο της Αράχοβας, να προλάβεις τραπέζι το βράδυ... Εντάξει, για το αυτοκίνητο ξεχάστε το, μάταιος ο κόπος, για τα άλλα δύο όμως επιμείνετε. Η Αράχοβα αποκαλύπτει τις δυνατότητές της μόνο σ’ αυτούς που ψάχνουν στις σωστές διευθύνσεις. Στο ενδιάμεσο όμως να απολαύσουμε και λίγο βουνό! Στο κάτω κάτω της γραφής στον Παρνασσό βρισκόμαστε… Εκδρομή πρώτη, ανάμεσα στα έλατα, από Αράχοβα Αγόριανη. Εκδρομή δεύτερη, με θέα στη θάλασσα, Δελφοί – ο αρχαιολογικός χώρος τώρα το φθινόπωρο είναι πραγματικά μαγικός. Και, μόλις πέσει το πρώτο γερό χιόνι, γραμμή για Κελάρια. Δεν ξέρετε σκι; Μα δεν είναι απαραίτητο. Κι εμείς ξαπλώστρα θα πιάσουμε έξω από το σαλέ, για ηλιοθεραπεία και κους κους.

 

Καρπενήσι

Ζαλισμένοι από τις στροφές του Τυμφρηστού, πίνουμε τον πρώτο καφέ στην κεντρική πλατεία του Καρπενησίου. Μουσική υπόκρουση ο αέρας ανάμεσα στα ξερά φύλλα των πλατανιών, οι κουβέντες των ντόπιων και, φευ, το γρύλισμα των αυτοκινήτων που φεύγουν βιαστικά για την κοιλάδα του Καρπενησιώτη. Κι εμείς για εκεί τραβάμε. Αυτή η διαδρομή των 33 χιλιομέτρων μας σκλαβώνει όσες φορές κι αν τη διασχίσουμε: ποτάμι, δάσος, βουνό, το απόλυτο τρίπτυχο του ορεινού τοπίου. Μικρό και Μεγάλο Χωριό και Κορυσχάδες είναι τα ωραιότερα χωριά της διαδρομής και οι προσεγμένοι ξενώνες τους μας κάνουν να τα προτιμούμε για διαμονή στην κοιλάδα. Η Ευρυτανία όμως δεν τελειώνει εδώ. Εξίσου κλασικές, αν και όχι τόσο πολυσύχναστες, είναι οι διαδρομές για Κρίκελο και Δομνίστα ή, στην αντίθετη κατεύθυνση, για Βίνιανη και Φραγκίστα, τα χωριά της λίμνης δηλαδή, καθώς σε κοντινή απόσταση απλώνεται η υδάτινη έκταση της τεχνητής λίμνης των Κρεμαστών. Οι μυημένοι της Ευρυτανίας προτείνουν Φιδάκια, το χωριό με την πιο πανοραμική θέα στη λίμνη. Αν έχετε τζιπ, θα επιχειρήσετε και μια είσοδο στα Άγραφα. Καιρού επιτρέποντος, θα έχετε την ευκαιρία να γνωρίσετε όλο το δίκτυο χωματόδρομων που καταλήγει στο Νομό Καρδίτσας και στη Λίμνη Πλαστήρα. Μοναδική on the road εμπειρία. Ναι, αυτό είναι το μυστικό της Ευρυτανίας: πολυτέλεια υψηλής ποιότητας και παράλληλα ανέγγιχτη off road ομορφιά για τους τρελαμένους του βουνού.

 

Ζαγοροχώρια

Τα τζιπ πολιορκούν τα καλντερίμια του Πάπιγκου, για την κασόπιτα της Κικίτσας στο Μονοδένδρι έχει ανοίξει λίστα αναμονής και στο «μονοπάτι του φιδιού» πίσω από το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής έχει πέσει μποτιλιάρισμα. Εντάξει, τα παραλέμε λίγο, αλλά μη νομίζετε ότι η εικόνα διαφέρει πολύ. Είναι εντυπωσιακό το πώς μια τόσο απομακρυσμένη περιοχή της Ελλάδας κατάφερε να καθιερωθεί ως σταθερό highlight των ταξιδιωτικών μας εξορμήσεων. Μόλις πέσουν οι πρώτες βροχές και οι καμινάδες των πέτρινων ζαγορίτικων σπιτιών αρχίσουν να καπνίζουν, το κομβόι των Αθηναίων ξεκινάει. Οκτώβρης στο Ζαγόρι: η ομίχλη καλύπτει τις απότομες χαράδρες του Βίκου, οι πλάτανοι στις όχθες του Βοϊδομάτη ρίχνουν τα φύλλα τους, τα αγριόχορτα «περικυκλώνουν» τις αιωνόβιες πέτρες της Σκάλας του Βραδέτου (ίσως το ωραιότερο καλντερίμι της ορεινής Ελλάδας). Την ημέρα αναζητάμε τα ωραιότερα «μπαλκόνια» με θέα στο Βίκο, δοκιμάζουμε τις αντοχές του αμαξιού μας οδηγώντας προς Γυφτόκαμπο ή απλώς χαλαρώνουμε δίπλα στις φυσικές κολυμπήθρες του Πάπιγκου. Κι όταν πέσει το σούρουπο δίνουμε ραντεβού σε γνωστά κι αγαπημένα σημεία για καφέ και φαγητό.

 

Μέτσοβο

Τα πούλμαν αγκομαχούν στην κατηφόρα του κεντρικού δρόμου του χωριού, τα ξενοδοχεία είναι μονίμως φίσκα, ενώ οι αμέτρητοι επισκέπτες προμηθεύονται μετσοβόνε σε ποσότητες, χαζεύουν τα φολκλορικά ξυλοτεχνήματα, δοκιμάζουν κάθε βράδυ και διαφορετικό κοντοσούβλι στις ταβέρνες του χωριού και κλείνουν τη μέρα τους με ένα ποτό στα cafe΄ -bars του κεντρικού δρόμου. Το Μέτσοβο όμως έχει ψυχή, που καταφέρνει να επιβιώσει μέσα σ’ αυτό το φολκλόρ περιβάλλον. Στην κεντρική πλατεία, ή αλούν όπως λέγεται στα βλάχικα, οι γέροι Μετσοβίτες ανταμώνουν στα παγκάκια φορώντας πάντα τις παραδοσιακές στολές τους. Την πρώτη φορά που αντίκρισα το θέαμα, νόμιζα ότι πρόκειται για κάποια ατραξιόν, καθώς δίπλα ακριβώς βρίσκονται τα σουβενιριτζίδικα με τις φασόν γκλίτσες. Τη δεύτερη φορά παρατήρησα λίγο πιο προσεκτικά και αντιλήφθηκα ότι τα γερόντια ήταν παντελώς αδιάφορα για την τουριστική βαβούρα της πλατείας, κουβέντιαζαν χαμηλόφωνα μεταξύ τους και μάλιστα στην ντοπιολαλιά τους. Τότε κατάλαβα ότι στο Μέτσοβο έχει επιτευχθεί ένας συνδυασμός πραγματικά αξιοθαύμαστος: το φολκλόρ με τη ζώσα παράδοση συνυπάρχουν, αλληλοϋποστηρίζονται και κατά κάποιο τρόπο δημιουργούν ένα σύνολο αυθεντικό, ακόμη κι αν τα περισσότερα κτίρια είναι καινούργια («περίπου» παραδοσιακά). Γουικέντ στο Μέτσοβο: Βόλτες στις ανηφοριές του χωριού με αναγκαίες στάσεις την πινακοθήκη του Μετσόβου, το πάρκο του Αγίου Γεωργίου, ένα άλσος με όλα τα είδη δέντρων που συναντάμε στην Πίνδο, το τυροκομείο και το οινοποιείο του Αβέρωφ. Λίγο έξω από το χωριό, σε μια ρεματιά, μας περιμένει το ιστορικό μοναστήρι του Αγίου Νικολάου με τοιχογραφίες του 17ου αιώνα. Η βόλτα όμως που δεν πρέπει με τίποτα να χάσετε απαιτεί αυτοκίνητο και σας οδηγεί στην τεχνητή λίμνη του Αώου (20 χλμ. από το χωριό).

 

Ελάτη - Περτούλι

Αγαπάμε την Ελάτη. Μας αρέσει η ζωντάνια της, τα μπαράκια της και τα καινούργια κάθε φορά καλούδια που μας περιμένουν στο γλυκύτατο μαγαζάκι Λίκνο. Η διαδρομή προς την απόλυτη ομορφιά όμως ξεκινάει αμέσως μετά: Ο στενός ορεινός δρόμος περνάει μέσα από πυκνά δάση ελάτων, διασχίζει ειδυλλιακά ξέφωτα, τα περίφημα περτουλιώτικα λιβάδια, για να καταλήξει στο ίδιο το Περτούλι. Ένας δρόμος όλος κι όλος το χωριό, με σπίτια δεξιά κι αριστερά μέσα στην αγκαλιά του δάσους, αλλά με αξιόλογη ξενοδοχειακή υποδομή. Αν το ζητούμενο είναι η ξεκούραση, αράζετε στον ξενώνα σας και απολαμβάνετε την ομορφιά της φύσης με σύντομους περιπάτους γύρω από το χωριό – το δάσος εξάλλου σας πολιορκεί από παντού. Αν πάλι το αυτοκίνητό σας διψάει για χιλιόμετρα, συνεχίζετε την ορεινή διάσχιση του Κόζιακα: Νεραϊδοχώρι, Πύρρα, Άγιος Νικόλαος, και μετά η μεγάλη κατηφόρα που μας οδηγεί στην κοίτη του Ασπροποτάμου.

 

Καστοριά

Πρώτη εικόνα της πόλης καθώς την προσεγγίζουμε από το δρόμο του Άργους Ορεστικού: Σύγχρονα πολυώροφα κτίρια με κεραμοσκεπές που «γλυκαίνουν» την όψη τους, και δίπλα η λίμνη, αρυτίδωτη, γαλήνια, να αντικατοπτρίζει τις κορυφές των βουνών που πλαισιώνουν την πόλη από Βορράν. Εικόνα δεύτερη: Παραλίμνιος δρόμος. Η βαβούρα των τουριστικών μαγαζιών στο πρώτο του κομμάτι, η εξοχική ησυχία αμέσως μετά, καθώς τα γυμνά πλατάνια, τα βράχια και τα νερά της λίμνης ορίζουν το τοπίο. Στάση στο μοναστήρι της Μαυριώτισσας, που η βυζαντινή του ομορφιά γίνεται ένα με το τοπίο της λίμνης. Εικόνα τρίτη: Στον κεντρικό δρόμο, τη Μητροπόλεως (ή Ταρσί όπως την ονομάζουν οι ντόπιοι). Window shopping και ρυθμοί πόλης, αλλά μόλις στρίψεις σε κάποιο στενό όλο και σε κάποια βυζαντινή εκκλησία από τις αμέτρητες που διαθέτει η πόλη θα σκοντάψεις. Εικόνα τέταρτη: Ντολτσό. Η παλιά συνοικία της πόλης με τα μακεδονίτικα αρχοντικά κρατάει όλες τις μνήμες από την εποχή που η Καστοριά ευημερούσε ως πρωτεύουσα της γούνας. Η Καστοριά μοιράζει σε ίσες δόσεις το παρελθόν και το σήμερα. Εξαρτάται από σας πόσο «trendy» ή πόσο ατμοσφαιρικό θέλετε να είναι το σαββατοκύριακό σας. Μην παραλείψετε όμως ούτως ή άλλως μια εκδρομή στο εκπληκτικό Νυμφαίο (αν δεν το επιλέξετε ως βάση σας). Το Νυμφαίο είναι ένα από τα πιο όμορφα διατηρημένα χωριά της Ελλάδας και μάλιστα με τελείως δικό του ξεχωριστό αρχιτεκτονικό ύφος. Η καλή τουριστική υποδομή συμπληρώνει την εικόνα. Νυμφαίο τέλος σημαίνει Αρκτούρος. Εδώ ο οικοτουρισμός παίρνει την πιο κυριολεκτική του μορφή. Επισκεφθείτε οπωσδήποτε το περιβαλλοντικό κέντρο για την αρκούδα (πού ξέρετε, μπορεί να μην έχουν ακόμη ξεκινήσει τη χειμερία νάρκη τους), αλλά και το καταφύγιο των λύκων στην Αγραπιδιά (12 χλμ. από το Νυμφαίο).

 

Ιωάννινα

Φοιτητικοί ρυθμοί, μια παλιά πόλη εντός του κάστρου από τις ωραιότερες στην Ελλάδα και δεκάδες επιλογές για εκδρομές εκτός. Γουικέντ στα Γιάννενα σημαίνει πρώτα απ’ όλα βόλτες εντός του κάστρου, στην προκυμαία και στο νησάκι. Αυτά είναι τα πιο γραφικά κομμάτια της πόλης, ενώ το πιο νευραλγικό σημείο του nightlife είναι τα δρομάκια πέριξ της προκυμαίας και εκείνα στο κέντρο. Αξίζει όμως να εξερευνήσετε και την υπόλοιπη πόλη: να αγοράσετε μια μπουγάτσα από τα cult μπουγατσάδικα της οδού Αβέρωφ, να χαζέψετε τη λαϊκή του Σαββάτου όπου διάφορες γιαγιάδες κουβαλάνε τα ζαρζαβατικά τους από το χωριό, να αναζητήσετε τη χαμένη γοητεία στην περιοχή του γυαλί καφενέ (η παλιά εμπορική γειτονιά). Για σούπα βραστή και θέα 180°, τέλος, ανηφορίστε προς το χωριό Λιγκιάδες, το καλύτερο μπαλκόνι για την Παμβώτιδα.

 

Ζήρεια

Στα Τρίκαλα της ορεινής Κορινθίας θα έπρεπε να στηθεί μνημείο «ευγνωμονούντων Αθηναίων». Δεν είναι και λίγο, 140 χλμ. από το κέντρο της Αθήνας, να απολαμβάνεις τα έλατα της Ζήρειας και τις ψησταριές των Μεσαίων Τρικάλων. Αυτό όμως που μας εξιτάρει στην περιοχή είναι το δίκτυο των χωματόδρομων που προσφέρεται για δεκάδες περιηγήσεις στο οροπέδιο της Ζήρειας. Η μικροσκοπική λίμνη Δασίου είναι ο τοπ προορισμός: τα έλατα περικυκλώνουν τις όχθες της δημιουργώντας ένα σκηνικό για ξωτικά. Κάντε μια παράκληση στον Λέγκολας να μη βρέξει το προηγούμενο βράδυ, γιατί ο δρόμος λασπώνει εύκολα και γίνεται αδιάβατος. Αν διαθέτετε όχημα με τετρακίνηση οι δυνατότητες είναι ακόμη πιο πολλές. διασχίστε όλο το οροπέδιο και ανάλογα με τη διάθεση της στιγμής στρίψτε για Γκούρα (οπότε θα πεταχτείτε μέχρι τη Στυμφαλία) ή για Ζαρούχλα, οπότε θα περάσετε και από το Φενεό με την τεχνητή λίμνη του φράγματος της Δόξας και το παλιό μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου.

 

Δες το παρακάτω άλμπουμ για να δεις φωτογραφίες από τους πιο όμορφους χειμερινούς προορισμούς της Ελλάδας:



©2016-2024 Ratpack.gr - All rights reserved