Ακούγεται εξωπραγματικό, έτσι δεν είναι; Και όμως η αυστριακή εταιρεία Cerabyte ισχυρίζεται ότι διαθέτει τεχνολογία που μπορεί να αποθηκεύει δεδομένα για πάντα και να μην χρειάζεται να καταναλωθεί η παραμικρή ενέργεια. Αναφέρει μάλιστα ότι θα εφαρμοστεί σε απροσδιόριστους φορείς και θα χρησιμοποιηθεί σε μια νέα βαθμίδα ψυχρής αποθήκευσης για κέντρα δεδομένων που θα εφαρμόσει η Cerabyte «πριν από το 2030». Η εταιρεία κατασκευάζει από τώρα μια πρωτότυπη συσκευή κέντρου δεδομένων την οποία, φανταζόμαστε, ότι έχει σκοπό να την δοκιμάσει άμεσα.
Η τεχνολογία βασίζεται σε αυτή που χρησιμοποιείται στο Memory of Mankind που αποθηκεύει πληροφορίες σε κεραμικά tablet. Αυτά φυλάσσονται σε ένα αρχείο βάθους 2 χιλιομέτρων μέσα σε ένα αλατωρυχείο κάτω από το βουνό Plassen στο Hallstatt της Αυστρίας και οι πληροφορίες μπορούν να διαρκέσουν για «εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια».
Το pictorial information όπως είναι γνωστό, είναι μια εκτύπωση με ειδικούς κεραμικούς χρωματικούς δείκτες, παρόμοια με συμβατικό έγχρωμο εκτυπωτή λέιζερ. Το κεραμικό μικροφίλμ χρησιμοποιείται για κείμενα και μονόχρωμα γραφικά. Το Cerabyte φαίνεται να έχει προέλθει από το MOM για την αποθήκευση ψηφιακών δεδομένων κωδικοποιημένων σε κεραμικά μέσα. Αυτό το μέσο, λέγεται ότι αντέχει σε θερμοκρασίες έως 1.200°C, σε νερό, αλλά και σε διάβρωση και ηλεκτρομαγνητικούς παλμούς.
Αυτή η συσκευή θα έχει ταχύτητες ανάγνωσης και εγγραφής που φτάνουν τα 10 GB/sec και πυκνότητα δεδομένων μεγαλύτερη από αυτή των μονάδων δίσκου. Για να καταλάβει κανείς γιατί επίπεδα μιλάμε, παραθέτουμε αυτή τη σύγκριση. Ένας βασικός δίσκος Blu-ray λειτουργεί στα 4,5 MBps, ενώ ένας driver 16x μπορεί να λειτουργήσει στα 72MBps. Η ταχύτητα IO των 10 GBps είναι ταχύτερη από τους SSD της γενιάς PCIe 4 (c 6GBps ανάγνωσης και 2GBps εγγραφής) αλλά όχι τόσο γρήγορη όσο οι SSD της γενιάς PCIe 5 (c 12GBps ανάγνωσης και εγγραφής). Το πώς ακριβώς μια συσκευή Cerabyte θα μπορούσε να λειτουργήσει στα 10 GBps δεν είναι γνωστό, αλλά εάν μια κασέτα πληροφοριών διαβάζεται με μία μόνο ακτίνα λέιζερ, τότε θα ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς μια τέτοια ταχύτητα.
Το αποτέλεσμα; Χιλιάδες δεδομένα, αποθηκευμένα για χιλιάδες χρόνια. Σίγουρα έχουμε χρόνο μέχρι το 2030...
