Το 1865, ως αντιστράτηγος των Βορείων, ο Ulysses S. Grant οδήγησε τον στρατό της Ένωσης στη νίκη επί της Συνομοσπονδίας στον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο. Ο Grant εξελέγη αργότερα ο 18ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών (1869–1877), εργαζόμενος για την εφαρμογή της ανασυγκρότησης του Κογκρέσου και την αφαίρεση των υπολειμμάτων της δουλείας.
Πολύ νωρίτερα ωστόσο, θα χαρακτηριζόταν από τις αποφασιστικές μάχες που έδωσε και την ικανότητα να ηγηθεί σε ένα στρατό που 2 φορές κόντεψε να φτάσει στο χείλος της καταστροφής. Ο στρατηγός Grant παραμένει μέχρι σήμερα φωτεινό παράδειγμα ηγεσίας και ανθρωπιάς. Και σίγουρα έχει να σου μάθει ένα-δυό πράγματα
«Βρες μια δουλειά όπου το πάθος σου θα συναντήσει τον σκοπό της ζωής σου»
Ο ίδιος άνθρωπος που οι νίκες του καθόρισαν την έκβαση του εμφυλίου και που οδήγησε στη μάχη συνολικά πάνω από ένα εκατομμύριο στρατιώτες, ήταν ανίκανος να διευθύνει το εμπορικό μαγαζί του αδερφού του. Νωρίτερα, είχε προσπαθήσει αποτυχημένα να πουλήσει ξυλεία. Ο Grant είχε δημιουργηθεί ώστε να παίρνει τις σκληρές αποφάσεις, να κερδίζει τις δύσκολες μάχες, να μπορεί να ενεργήσει κάτω από πολύ δύσκολες διαδικασίες. Το πάθος του δεν ήταν ποτέ ο πόλεμος αλλά τα άλογα. Και όμως ακόμα και το τελευταίο κατάφερε να το γυρίσει υπέρ του στην έκβαση των μαχών.
Στόχευε σε αυτά που μπορείς να ελέγξεις
Ο εμφύλιος πόλεμος στην Αμερική ξεκίνησε με αποφασιστικές νίκες των Νοτίων και ειδικά του στρατηγού Lee. Σύντομα στο Βορρά πέρασε η νοοτροπία πως ο στρατηγός ήταν κατά κάποιο μαγικό τρόπο άτρωτος και δεν μπορούσε να νικηθεί. Ο Grant ήταν πάντα αντίθετος με αυτό το σκεπτικό και συχνά έλεγε στους αξιωματικούς του. «Κάποιοι από εσάς πιστεύει ότι θα βρεθεί ξαφνικά πίσω μας και θα μπορέσει ταυτόχρονα να μας βαρέσει και από τις 2 πλευρές. Επιστρέψτε στα πόστα σας και σκεφτείτε τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για αυτό παρά να σκέφτεστε τι έχει σκοπό να κάνει o Lee». Ο Grant δεν ήταν απλά μόνο πρακτικός αλλά ήθελε να εξαλείψει και την ηττοπάθεια.
Getty Images
Ποτέ μην κατηγορείς τους άλλους
Σε ένα από τα πολλά τηλεγραφήματα που αντάλλαξε με τον πρόεδρο Lincoln, ο Grant είχε αναφέρει χαρακτηριστικά σε ένα από αυτά. «Τουλάχιστον αν δεν συναντήσω την επιτυχία που ελπίζω σε αυτόν τον πόλεμο, θα μπορώ να πω υπεύθυνα πως δεν φταίτε εσείς γι’ αυτό». Αυτή η αντίδραση ήταν πολύ διαφορετική από άλλους στρατηγούς ή προκατόχους του Grant οι οποίοι πάντα έριχναν την ήττα τους σε δικαιολογίες και προσπαθούσαν να βρουν ένα αποδιοπομπαίο τράγο.
Η ακεραιότητα διαχωρίζει τον «ηγέτη» από το «αφεντικό»
Κατά τη διάρκεια όλης της ζωής του, ο Grant δεν επέλεξε ποτέ τον εύκολο δρόμο. Ωστόσο δεν έχασε ποτέ την ανθρωπιά του και την πίστη στα ιδανικά. Μια λιγότερο γνωστή ιστορία για τον στρατηγό Ulysses Grant, είναι η παρακάτω. Παρότι ο ίδιος ήταν από μια φτωχή οικογένεια, η γυναίκα του είχε καταγωγή από το Νότο. Όταν παντρεύτηκε με την Julia, ο πεθερός του του έκανε ως γαμήλιο δώρο έναν αφροαμερικανό σκλάβο ώστε να τον βοηθάει στις καθημερινές εργασίες. Μέσα στην οικονομική του δυσχέρεια, παρότι ο Grant γνώριζε πώς ένας Αφροαμερικανός μπορούσε να αποφέρει πάνω από 1000 δολάρια εάν ο αφέντης του αποφάσισε να τον πουλήσει, η πρώτη κίνηση του Grant ήταν να τον ελευθερώσει. Αντιμετώπιζε τους πάντες ως ίσους και απαιτούσε από τους στρατιώτες και τους αξιωματικούς να κάνουν το ίδιο.
H στρατηγική σκέψη αποφέρει νίκες
Δεν ήταν ότι κατείχε μόνο τις απαραίτητες γνώσεις σχετικά με τη μάχη. Ο Grant υπήρξε ένας άνθρωπος που μπορούσε να δει πέρα από τη συγκεκριμένη μάχη, τις συνέπειες που θα μπορούσε να έχει μια ήττα και τα οφέλη που θα μπορούσε να έχει μια νίκη. Το μεγαλύτερο του προσόν ήταν ότι κατάφερνε να μένει ψύχραιμος ακόμα και στις χειρότερες στιγμές της μάχης. Ήθελε να μπαίνει στο μυαλό του αντιπάλου, να μπορεί να καταλαβαίνει πώς σκέφτεται και πώς θα αντιδράσει, αλλά έχει και την ικανότητα να κινεί το στρατό του ανάλογα με τις προμήθειες και τα υλικά που ήταν διαθέσιμα. Αυτός ήταν και ο ρόλος που ο Grant χτυπούσε αστραπιαία σε σημείο που αιφνιδίαζε και τελικά κατέστρεφε τους αντιπάλους του.
Η μεγαλοψυχία είναι η πραγματική αντίδραση ενός αληθινού νικητή
Η παράδοση της στρατιάς των Νοτίων από τον στρατηγό Lee έγινε στη δικαστική αίθουσα του Appomattox στη Βιρτζίνια. Ο Grant ζήτησε συγκεκριμένα από τους στρατιώτες του να μην πανηγυρίσουν τη νίκη. Στο τέλος της ημέρας ήταν όλοι Αμερικανοί πολίτες. Αντί να επιλέξει να τιμωρήσει ή ακόμη και να δειχθεί στον Lee και τον στρατό του, ο Grant προσέφερε από τις προμήθειες στους ηττημένους και έδωσε γενική αμνηστία μέχρι και στον τελευταίο στρατιώτη. Αυτό σήμαινε ότι κανένας από τους αντιπάλους του δεν θα περνούσε δικαστήριο ή στρατοδικείο μετά τη λήξη του πολέμου, ενώ επέτρεψε παράλληλα σε όσους είχαν άλογα και μουλάρια να τα πάρουν μαζί τους μαζί με τα προσωπικά τους αντικείμενα. Από τους αξιωματικούς μάλιστα, αρνήθηκε να πάρει τα πιστόλια τους, μία ατιμωτική κίνηση για έναν αξιωματικό που έχανε την μάχη. Ήταν μια απρόσμενη και μεγαλόψυχη κίνηση που γοήτευσε τον Lee και τον συγκίνησε ιδιαίτερα. Στα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του, δεν ανέχτηκε ποτέ να μιλούν με άσχημα λόγια μπροστά του για τον στρατηγό Grant.
