Αν γουστάρεις μαγαζί κατηγορίας Champions League για να πιεις το ποτό σου, να πας στο Τσέλσι. Εκεί κανείς δεν είναι κοινωνικά αποκλεισμένος. Μέχρι και η Ρέινα, η λευκή μποξερίνα, θα βρει πάντα ένα δοχείο γεμάτο νερό για να μπορέσει να συντροφεύσει στον καφέ του τον Νίκο και να αναστατώσει λίγο το μαγαζί παίζοντας με άλλα σκυλιά.
Όλα τα κοινωνικά στρώματα, κάθε φυλή της Αθήνας της οικονομικής κρίσης, συνυπάρχουν χαμογελώντας. Η κυρία με το βαμμένο νύχι και το μαλλί στην πέννα δεν ενοχλείται από το αλάνι που κάθεται δίπλα της με τις σαγιονάρες. Πίνουν μαζί, ερωτεύονται, γελάνε και η ζωή τους στιγμιαία αποκτά περισσότερο νόημα αφού εκεί δεν θα συναντήσεις σχεδόν ποτέ κατσούφηδες ανθρώπους.
Το Τσέλσι δεν είναι μόνο κορυφαίο ποτάδικο, είναι ιστορίες
Πολλές ιστορίες.
Είναι ο Θύμιος. Ο φανατικός αντικαπνιστής που γκρινιάζει συνεχώς επειδή δίπλα του κάποιος το άναψε, όμως την επόμενη μέρα θα είναι πάλι στο τραπέζι του και θα ανεβάζει status στο Facebook για το δεύτερό του σπίτι.
Είναι ο Μπουκόφσκι -μη γελάς καθόλου- που τον λένε Κώστα και φτιάχνει τέντες. Είναι ίδιος ο Τσαρλς, έχει παρόμοια φιλοσοφία και η φωτογραφία του στέκει πάντα δίπλα στου αυθεντικού! Και πίνει ρακές μέχρι να σβήσει ο ήλιος.
Είναι ο Κώστας και η Ηλέκτρα, το πιο ταιριαστό ζευγάρι που ξέρω και κάθε μέρα περνάνε από εκεί την βολτούλα τους για να δείξουν και στους άλλους πόσο σημαντικό κεφάλαιο είναι ο έρωτας στις ζωές μας.
Ο Γιάννης που πάει πάντα μόνος και μετά από πέντε λεπτά ως νέος Δήμαρχος έχει πίσω του μια στρατιά θαμώνων να συναγωνίζονται το ποιος θα κεράσει τα περισσότερα σφηνάκια.
Είναι ο Νίκος και η Βιβή, δύο αδέρφια που έμελλε να πιουν εκεί τα τελευταία τους ποτά παρέα, λίγους μήνες πριν το μεγάλο ταξίδι της Β. για τον κόσμο που ξεπερνά τα σύνορα της Γαίας.
Είναι ο Πάνος ο ναυτικός που συνεχώς ζητάει από το άψογο προσωπικό «μια σαλάτα» μπερδεύοντας τους νουμπάδες πελάτες, αφού εννοεί το συνοδευτικό της μπύρας που αποτελείται από ελίτσα κι αγγουράκια.
Είναι τα σινιέ κορίτσια από την Γλυφάδα και την Κηφισιά που συνυπάρχουν αρμονικά με τους μόρτες από το Αιγάλεω και το Περιστέρι.
Είναι ο Μελέτης, ο Μιχάλης και ο Ντάφι που θα σου φτιάξουν σε χρόνο dt το ποτό σου, το κοκτέιλ ή τον καφέ σου και η Δέσποινα, η Τζο και η Κρίστι και καμιά δεκαριά ακόμα φτασμένοι σερβιτόροι που θα στο φέρουν στο καπάκι.
Είναι οι δεκάδες ανώνυμοι πελάτες που κάνουν την Αρχιμήδους να σφύζει από ζωή.
Είναι το παλιό εμβληματικό μανάβικο της περιοχής που έκλεισε εξαιτίας της κρίσης και οι ιδιοκτήτες του παρέμειναν εκεί που κάποτε ζύγιζαν φρούτα και λαχανικά για να απολαύσουν έναν καφέ ή το ποτό τους.
Το Τσέλσι πέρα από ένα καλοστημένο και παρεΐστικο μαγαζί, είναι ο λόγος που το Παγκράτι πήρε ξανά τα πάνω του. Είναι το μαγαζί που όσοι δουλεύουν εκεί πέρα – και πίστεψέ με είναι πολλοί- προσπαθούν να περάσουν καλά με τους πελάτες τους.
Για αυτό τον λόγο αξίζει να πας να το τσεκάρεις κι εσύ. Γιατί μια νύχτα στο μικρό μαγαζάκι που βρίσκεται στον αριθμό 1 της οδού Αρχιμήδους, θα σου προσφέρει σίγουρα μια επιλογή-στανταράκι για το ξενύχτι σου ή το αραλίκι για καφέ και κάποια μέρα σίγουρα θα σε κάνει να ξεστομίσεις μια ιστορία που έζησες μέσα ή έξω από τα 40 τετραγωνικά του.
