Άραγε, υπάρχει κάτι πιο τρομακτικό από το φάκελο με τα εισερχόμενα emails στον υπολογιστή, όταν επιστρέφεις στο γραφείο από την καλοκαιρινή σου άδεια;
Αυτή ακριβώς η σκέψη τριγυρίζει στο μυαλό μου, τώρα που βυθίζομαι στον φάκελο «inbox» προσπαθώντας να αφαιρέσω από παντού την ένδειξη «unread» και ενώ χάνω συχνά την αίσθηση του χρόνου. Το μόνο που μπορεί να με κάνει να πάρω τα μάτια μου από την οθόνη, είναι μία μικρή, ευγενική υπενθύμιση από το στομάχι μου ότι δεν έχω φάει κάτι όλη μέρα.
Πράγματι, είναι ίδιον της μηχανικής δουλειάς να χάνεις τις ώρες και να ξεχνάς πράγματα σημαντικά για τον εαυτό σου. Διότι δεν είναι μόνο το να φας κάτι μετά από τόσες ώρες εργασίας. Χρωστάω στον εαυτό μου να φάω κάτι υγιεινό, κάτι που θα μου δώσει δύναμη και ενέργεια για να τελειώσω μια ώρα νωρίτερα τα tasks στο γραφείο και να «κατεβάσω» την οθόνη επιτέλους.
Αυτό το «κάτι», λοιπόν, είναι για εμένα οι ατομικές συσκευασίες Μακεδονικού Χαλβά, που είναι πάντα δίπλα μου σε αυτή τη δύσκολη αποστολή. Είναι δίπλα μου και κυριολεκτικά, αλλά και μεταφορικά. Στο πρώτο συρτάρι του γραφείου έχω τη γραφική ύλη και στο δεύτερο, τις μπάρες Μακεδονικού Χαλβά. Για την ακρίβεια, έχω πολλές ατομικές μερίδες σε όλες τις γεύσεις, που σχεδόν γεμίζουν το συρτάρι, γιατί εκτός από θρεπτικό σνακ, είναι και νόστιμες. Και αυτός είναι σίγουρα ένας ακαταμάχητος συνδυασμός, που κάνει τις ατομικές συσκευασίες Μακεδονικού Χαλβά «ευάλωτες» σε… «επιδρομές» συναδέλφων!
Ευτυχώς, οι ατομικές μερίδες με διευκολύνουν, όχι μόνο στο να είναι πάντα φρέσκια η μπάρα κάθε φορά που ανοίγω μία συσκευασία, αλλά και στο να μοιράζομαι την αγαπημένη μου απόλαυση με τους συναδέλφους μου. Άλλωστε, ο καλύτερος τρόπος για να γλιτώνω τις «επιδρομές», είναι να τις προλαβαίνω! Είναι η καθημερινή καλή πράξη της ημέρας, γνωρίζοντας ότι το καλό επιστρέφει πάντα σε εκείνον που το κάνει και το επιλέγει.
Η αλήθεια είναι ότι τέτοιες μικρές κινήσεις κάνουν την ομάδα στο γραφείο πιο δυνατή και πιο ενωμένη. Είναι ένας δικός μας κώδικας επικοινωνίας από τον οποίο καταλαβαίνουμε πολλά μεταξύ μας, χωρίς να μιλάμε. Μία χειρονομία με μία μπάρα Μακεδονικού Χαλβά φανερώνει ποιος είναι πιεσμένος και περισσότερο κουρασμένος από τον άλλο, ειδικά από το πόσο ανακουφισμένος δείχνει όταν τη δέχεται. Αυτός είναι και ο λόγος που μαζί με την μπάρα που έδωσα στον Κώστα χθες, προθυμοποιήθηκα να κάνω τη βάρδια του για το Σάββατο που έρχεται, χωρίς καν να μου το ζητήσει.
Ξέρω ότι όταν θα είμαι κι εγώ στην ίδια θέση, θα είναι εκεί για να κάνει το ίδιο ακριβώς για μένα. Ξέρω και ότι το καλό θα γυρίσει σε μένα, προτού ακόμη έρθει η Δευτέρα.
Καθώς αναμένω όλους τους συναδέλφους να επιστρέψουν στο γραφείο, σκέφτομαι ότι τελικά, μόνος στην εταιρεία σημαίνει και επαρκές απόθεμα από μπάρες Μακεδονικού Χαλβά, χωρίς το άγχος των «επιδρομών». Από την άλλη πλευρά, βέβαια, έχουν αρχίσει να μου λείπουν αυτές οι «επιδρομές», ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι όταν θα δω τον Άγγελο ξανά κουρασμένο στο γραφείο την επόμενη εβδομάδα, θα του δώσω την αγαπημένη μου μπάρα με γεύση Βανίλια για έξτρα ενέργεια ή πως την ερχόμενη Παρασκευή, θα κάνω τη βάρδια του Γιώργου, επειδή θέλει να πάει στο γήπεδο. Γιατί ξέρεις κάτι; Αν υπάρχει ένα «μάθημα» ζωής που έχω πάρει μεγαλώνοντας, αυτό είναι πως όταν κάνεις το καλό, σου επιστρέφεται. Και αν το καλοσκεφτείς, υπάρχει κάτι πιο σημαντικό, κάτι πιο γλυκό από το να κάνεις και να μοιράζεις το καλό;
