Άλλοι μετράνε παγωτά, εγώ συναυλίες!

Γράφει ο Νίκος Συρίγος

Τι είναι καλοκαίρι για σένα; Ήλιος και θάλασσα; Ταξίδια; Μετράς τα μπάνια ή τα παγωτά; Ή τα μπάνια και τα παγωτά; Για μένα καλοκαίρι σημαίνει συναυλίες. Αυτές μετράω. Όσες περισσότερες, τόσο καλύτερα! Από τη μία άκρη της Ελλάδας ως την άλλη. Πώς το λέει να δεις η Χαρούλα; «Τραγούδια, στάδια, συγκροτήματα. Καρδιά μου, αγάπη μου γλυκιά, μας φάγαν όλα μας τα χρήματα. Αλλά μας έμεινε η ροκιά…». Αυτό ακριβώς.

Τον τελευταίο χρόνο μετρούσα τους μήνες, μέχρι να έρθει το καλοκαίρι. Ανυπομονούσα να πάω -επιτέλους- σε μία συναυλία μαζί με την παρέα μου, να απολαύσω έναν δροσιστικό μηλίτη, ακούγοντας τους αγαπημένους μου καλλιτέχνες, κάτω από τον έναστρο ουρανό. Περίμενα πώς και πώς να ακούσω αυτό το «επιτρέπονται οι συναυλίες σε ανοιχτούς χώρους!» και να βάλω μερικές σταγόνες αισιοδοξίας στη νέα μου καθημερινότητα. 

Ήθελα να ανοίξει, επιτέλους, η «Ταράτσα του Φοίβου» για να πάμε στον Κωστή Μαραβέγια, να ακούσουμε για πρώτη φορά τη «Ρίτα» του LIVE. Να πάμε και στην Ελεωνόρα Ζουγανέλη, να μας τραγουδήσει τα παλιά, αλλά και τα καινούργια… και τα παλιά που τα έκανε καινούργια, όπως το «Έχω μια καρδιά» με την Κωνσταντίνα. Ναι, την Κωνσταντίνα! Να πάμε όμως και στο Θέατρο Άλσος να ακούσουμε την απόλυτη, κατά κόσμο Άννα Βίσση, να μας τραγουδάει από το «Δώδεκα» μέχρι το πιο… φρέσκο «Κι όμως δεν τελειώνει», που μοιράζεται με τον Μπάμπη Στόκα. Στόκας ε; Καλοκαίρι χωρίς συναυλία Πυξ Λαξ σίγουρα δεν γίνεται! Να πάμε και στον Γιώργο Νταλάρα στο City Garden Festival στο Γαλάτσι. «Περπάτησα όλη τη γη» με τον Γιώργο, τραγουδώντας στις χορωδίες του, αυτές που φτιάχνει, όπου και αν εμφανιστεί! Πάντα και παντού.

Όπως μπορείς να διαπιστώσεις, είμαι κάτι περισσότερο από ενθουσιασμένος που δεν θα περάσω ένα καλοκαίρι χωρίς μουσική. Διότι αυτό το καλοκαίρι έχω ανάγκη να το βιώσω στον ρυθμό της αισιοδοξίας και της χαράς, να απολαύσω νέες μουσικές εμπειρίες στην πόλη, να νιώσω ξανά ότι οι πιο δυνατές στιγμές είναι μπροστά μου και με περιμένουν να τις ζήσω.

Έπειτα από έναν δύσκολο και παράξενο χρόνο είμαι έτοιμος να βγω ξανά έξω και να αξιοποιήσω κάθε αφορμή που θα μου δοθεί, για να απολαύσω το καλοκαίρι μου, όπως ακριβώς μου αρέσει, δηλαδή με πολλή μουσική και με καλή παρέα. Οφείλω να ομολογήσω, βέβαια, πως μπορεί τα δεδομένα σε ό,τι αφορά στις συναυλίες να έχουν αλλάξει, ωστόσο, ίσως τα πράγματα να είναι λίγο καλύτερα. Λιγότερο στρίμωγμα και περισσότερη άνεση, ειδικότερα στην αρένα, που πάντα γινόταν ο χαμός στις συναυλίες. Βρε, μπας και γεράσαμε; Όχι, είναι απλώς η νέα πραγματικότητα, που θα βιώνουμε μέχρι να συνηθίσουμε και πάλι τις αγκαλιές και τα φιλιά. Άλλωστε, όπως λέει και η Χαρούλα, «εγώ στα νιάτα μου ξημέρωνα Ελλάδα, Ευρώπη, Αμερική. Ό,τι αγαπούσα το αποθέωνα. Αρκεί να ήσουνα εκεί…»!