Ο πατέρας μου είχε καταγωγή από την Πορταριά. Και αν μαθαίνεις κάτι από τους Πηλιορείτες, είναι πως πρόκειται για ανθρώπους που δεν αστειεύονται με το φαγητό τους. Θεωρούν καθήκον τους να κρατούν ζωντανές τις παραδοσιακές συνταγές και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο θα μπορούσες να αναγνωρίσεις τα φαγητά ως μερακλίδικα. Γιατί έχουν μέσα όλη εκείνη την τέχνη και παράλληλα την ντομπροσύνη, που συναντάς τόσο στο φαγητό όσο και στους ανθρώπους. Ένα από αυτά τα φαγητά που είναι διάσημο μέχρι την Αυστραλία, είναι αδιαμφισβήτητα το σπετσοφάι.
Σπετζοφάι το λένε οι ντόπιοι πάνω. Κρατάει από Ιταλία και Ελλάδα μαζί, δεν είναι σε καμία περίπτωση καλοκαιρινό φαγητό που θέλουν κάποιοι να το βαφτίσουν και αποτελεί την απόδειξη ότι τα απλά πράγματα στη ζωή είναι και πιο νόστιμα. Στο σπίτι του εργένη, όταν θέλουν να σχολιάσουν για γρήγορο φαγητό από τα χεράκια του, λένε την περίφημη ατάκα «φτιάξε δύο αβγά». Και όχι δηλαδή πως αυτό είναι λάθος ή για τον οποιονδήποτε λόγο δεν θα έπρεπε να συμβαίνει, αλλά στο δικό μας το σπίτι υπήρχαν πάντα λουκάνικα που αδημονούσαν να πέσουν στο τηγάνι. Και το λουκάνικο στο σπετσοφάι θέλει μελέτη.
Το πηλιορείτικο λουκάνικο δεν θέλει συστάσεις. Δεν είναι απαραίτητα πικάντικο, αλλά σίγουρα έχει ως βάση το βοδινό, το χοιρινό και το πρόβειο άντερο. Τα κομμάτια που κόβεις για να το φτιάξεις είναι μεγάλα και αν θες να το κάνεις πραγματικά μερακλίδικο πρέπει να τα σωτάρεις σε βούτυρο. Σειρά έχουν οι πιπεριές. Πράσινες και κόκκινες, μαζί με το αλάτι το πιπέρι, το κρεμμύδι το ψιλοκομμένο και το σκόρδο. Οι μάστορες που το φτιάχνουν σε πήλινα σκεύη βάζουν και ολόκληρες πιπεριές μέσα αλλά δεν είναι must. Κάποιοι βάζουν και λίγη πάπρικα, αλλά αυτό που σίγουρα δεν πρέπει να ξεχαστεί, είναι το ελαιόλαδο με τις δύο τριμμένες ντομάτες και μία κουταλιά πελτέ. Για τον απλούστατο λόγο πως το σπετζοφάι, είναι από εκείνα τα φαγητά που χρειάζονται ένα καρβέλι ζεστό και τραγανό χωριάτικο ψωμί για να μπορέσεις να το απολαύσεις.
Οπωσδήποτε θα σου πάρει περισσότερη ώρα από το να τηγανίζεις τα αβγά. Από ένα σημείο και μετά ωστόσο γίνεται ρουτίνα. Είναι πλήρες γεύμα που δεν θα ξεγελάσει την πείνα σου, αλλά θα την εξαφανίσει ολοσχερώς. Θέλει χαμηλή φωτιά το σπετζοφάι και όσο περισσότερο αφήνεις τη σάλτσα να κάνει δουλειά, τόσο περισσότερο θα το απολαύσεις όταν έρθει η ώρα. Και ξέρεις τι κάνει ο εργένης; Παίρνει φίλους τηλέφωνο. Τους ενημερώνει ότι έχει ρίξει μπόλικα λουκάνικα στο τηγάνι και έχει και ξηρό ή ημίγλυκο κρασί.
Και κάπως έτσι παιδιά βγαίνει ένα κρύο βράδυ που χρειάζεσαι φαγητό να σε κρατήσει ζεστό. Με καλή παρέα και ακόμη καλύτερο φαγητό.
