Θέλει αρκετό θάρρος, ίσως και θράσος για να φτιάξεις έναν εξαιρετικά ακριβή μηχανισμό ρολογιού αντλώντας έμπνευση από τη δεκαετία του ‘30. Εντάξει, για την Omega ίσως να είναι πιο εύκολο αν λάβουμε υπόψη ότι το 1932 ανέλαβε για πρώτη φορά τη χρονομέτρηση των Ολυμπιακών Αγώνων. Η έρευνα και η εξέλιξη αυτού του μηχανισμού κράτησε 6 ολόκληρα και έγινε σε συνεργασία με τη Blancpain.
Για την κατασκευή του κατατέθηκαν 17 πατέντες και απαιτούνται 575 ξεχωριστά κομμάτια στα οποία περιέχονται 46 γραμμάρια χρυσού. Όπως μαρτυρά και το όνομα του ρολογιού, ο μηχανισμός έχει λειτουργία κωδωνοκρουσίας με τρεις διαφορετικούς ήχους για λεπτά, δευτερόλεπτα και τα δέκατα.
Ο μηχανισμός κουρδίζεται με το χέρι, ενώ έχει αυτονομία που φτάνει τις 60 ώρες. Όλη αυτή η τεχνολογική αρτιότητα μέσα στη χρυσή κάσα ζυγίζει 326 γραμμάρια και εκείνο το «κόψιμο» στο καντράν δεν του εξασφαλίζει κάποια μείωση της μάζας. Τα κενά γύρω από τον αριστερό χρονογράφο επιτρέπουν στον μηχανισμό κωδονοκρουσίας να ακούγεται χωρίς να επηρεάζεται η αδιάβροχη λειτουργία του ρολογιού.
Η προσοχή στη λεπτομέρεια για τη μετάδοση του ήχου υπογραμμίζεται από το ότι τα «κοψίματα» έχουν σχεδιαστεί με τη συμβουλή κατασκευαστών βιολιών, ενώ το καντράν είναι από ένα είδος ελάτου που φύεται στα σύνορα μεταξύ Ελβετίας και Γαλλίας και χρησιμοποιείται και αυτό για την κατασκευή έγχορδων μουσικών οργάνων.
Όπως εύκολα υποθέτει κανείς, πρόκειται για ένα πολύ ειδικό ρολόι της Omega με την τιμή του να υπολογίζεται γύρω στο μισό εκατομμύριο, ενώ δεν υπάρχει κάποιο σαφές πλάνο της ούτως ή άλλως περιορισμένης παραγωγής του. Δύσκολα θα πιάσει διψήφιο αριθμό παραγωγής ανά έτος και μένει να δούμε για πόσα χρόνια θα μείνει στην παραγωγή. Σίγουρα όχι τόσα πολλά ώστε να ανακοπεί το κύμα σπέσιαλ εκδόσεων του Speedmaster.
