Μπορεί να μην το σκεφτόμαστε, να μην μας απασχολεί, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Το AIDS είναι εκεί έξω, είτε ως απειλή για αρεκτούς είτε -δυστυχώς- ως πραγματικότητα για αρκετούς άλλους. Το να προσποιείσαι ότι δεν βλέπεις τον ελέφαντα που υπάρχει στο δωμάτιο είναι και αυτό μια λύση, αλλά μάλλον δεν είναι αποδοτική. Όχι επειδή σε καθιστά αυτόματα λιγότερο προσεκτικό (που μάλλον σε καθιστά), αλλά γιατί σε αποκόπτει από αυτό που λέγεται αληθινή ζωή.
Και στην αληθινή ζωή (ή για την ακρίβεια στα μέτρα και τα σταθμά της δικής μας ζωής, αφού εμείς ερωτηθήκαμε) δεν υπάρχει απόλυτη άγνοια μεν, ούτε όμως και αποκρυσταλλωμένη γνώση. Γνωρίζουμε, αλλά τόσο όσο. Αρκεί; Η απάντηση είναι ίδια: Τόσο όσο. Τι άλλο συμβαίνει στην αληθινή ζωή; Χρειάζεται πρώτα να πάθουμε και μετά να μάθουμε. Αυτό όμως δεν έχει εφαρμογή στα πάντα -και κυρίως στο AIDS. Αν πάθεις, απλώς παθαίνεις.
Ευαισθητοποίηση, ναι, αυτό χρειάζεται. Όμως ακόμα και η ίδια η ευαισθητοποίηση μοιάζει λάθος. Η ενημέρωση για το AIDS είναι ενημέρωση για τη ζωή. Για όσες και όσα αγαπάς.
Το Ratpack δεν έχει σκοπο να κουνήσει το δάχτυλο ή να ανέβει σε ένα άμβωνα και να αρχίσει το κήρυγμα. Ο καθένας κάνεις τις επιλογές του. Εμείς, εσύ, όλοι μας. Αρκεί να γνωρίζουμε αφενός το ρίσκο που παίρνουμε και αφετέρου ότι μαζί μας ρισκάρουν κι άλλοι.
Το νου σας λοιπόν.
