CULTURE | 13/10/2017

5 θρίλερ φόρος τιμής για την Παρασκευή και 13

Ratpack

Δε χαμπαριάζουμε από μαύρες γάτες και σπασμένους καθρέφτες εμείς.

Από τους Κώστα Χρήστου και Γιώργο Ρομπόλα

Κάθε φορά η ίδια παράνοια. Επειδή έκαψαν ζωντανούς τους Ναΐτες Ιππότες το 1307 μ.Χ., Παρασκευή και 13, η μέρα θεωρήθηκε γρουσούζικη από τότε. Ρε μάγκες, έχετε πάρει χαμπάρι ότι ζείτε σε μία χώρα που έχει σκάσει μύτη το ΔΝΤ και χρωστάμε πάνω από 350 δις; Κάθε μέρα είναι γρουσούζικη. Κάθε μέρα είναι μουντροχομέρα, κάθε μέρα απορείς τι άλλο θα έρθει. Δηλαδή αν δεν είναι γρουσουζιές ο ΕΝΦΙΑ και οι περικοπές που δεν ήρθαν Παρασκευή και 13 στη ζωή μας, τότε τι είναι;

Ωστόσο πέρα από τις δεισιδαιμονίες και τα παραμύθια, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε το εξής: η κινηματογραφική βιομηχανία έχει κάνει σπουδαία δουλειά με τούτη την ημέρα. Και δεν μιλάμε μόνο για το «Friday 13th», μιλάμε για δεκάδες ταινίες. Παρασκευή και 13 είναι επέτειος τρόμου. Όχι πως δεν βλέπουμε και τις άλλες μέρες, αλλά ανεπίσημα κάθε τέτοια μέρα είναι βραδιά για θρίλερ. Ήμουν 10 χρονών, Παρασκευή και 13 όταν είδα τον Εξορκιστή. Μπορεί να φαίνεται παλιομοδίτικο σήμερα, αλλά σε μία εποχή που το σινεμά πάσχιζε να μας προσφέρει όσον δυνατόν πιο ατμοσφαιρικές ταινίες με την υπάρχουσα τεχνολογία, όσο να ‘ναι σε έκανε να βλέπεις εφιάλτες. Εγώ, κοινώς, τα χρειάστηκα.

Είναι λοιπόν κάπου εδώ, που αν πρέπει πράγματι να «μπλέξουμε» με την όλη ημέρα, απαιτείται να μπλέξουμε και με εμβληματικά, ατμοσφαιρικά, θρίλερ που θα κάνουν κάθε σου ημέρα να μοιάζει με Παρασκευή και 13.

Ακόμη και αν δεν είσαι Ναΐτης Ιππότης…

Η λίστα με τα «καταραμένα» φιλμ

1. Ο Εξορκιστής (1973)

Μιλάμε για ένα εμβληματικό φιλμ που κατάφερε, μεταξύ άλλων, να «σπάσει» τα ταμεία και να είναι η πρώτη ταινία τρόμου με υποψηφιότητα για όσκαρ καλύτερης ταινίας. Το θρίλερ των θρίλερ βασίστηκε σε μία «πραγματική» περίπτωση το δαιμονισμού που είχαν καταγράψει οι εφημερίδες το 1949. Το στοιχειωμένο κεφάλι του κοριτσιού γυρισμένο σε αφύσικα πολλές μοίρες, το συγκλονιστικό soundtrack του Mike Oldfield και ο Max von Sydow στον ρόλο του ιερέα-εξορκιστή, που μοιάζει να κουβαλάει αιώνες κατάρας στην πλάτη του, άφησαν εποχή. Ο μεγάλος «μάστορας» του σινεμά, William Friedkin, κατάφερε να δημιουργήσει ένα ευαγγέλιο για κατάνυξη στον τρόμο και να το αφήσει «κτήμα ες αεί» στις επόμενες γενιές.

2. [REC] (2007)

Η ταινία αρχικά δε φαίνεται να είναι κάτι ιδιαίτερο. Σαν το Blair Witch Project σε μια urban εκδοχή του μοιάζει, με ισπανικούς διαλόγους καθώς διαδραματίζεται στην Βαρκελώνη. Εκεί την πάτησα προσωπικά. Δεν περίμενα τη συνέχεια, δεν περίμενα να με πάρει και να με σηκώσει το τρενάκι της φρίκης που θα ακολουθήσει, δεν περίμενα να κάνω δύο βράδια να κοιμηθώ κανονικά. Σίγουρα η πιο τρομακτική ταινία που έχω δει ποτέ! Αυτό εδώ δεν είναι θρίλερ, μαρτύριο είναι. Μόνο που δε θες να το κλείσεις, θες να κάτσεις και να το υποστείς, να δεις τι τελικά είναι αυτό που συμβαίνει στη μολυσμένη πολυκατοικία. Όπως λέει το μοτό του τρέιλερ: «Ένα νέο είδος τρόμου· μια εμπειρία τόσο ζωντανή σα να συμβαίνει στη δικιά σου ζωή».

3. Ο εφιάλτης στον δρόμο με τις λεύκες (1984)

Σίγουρα η συγκεκριμένη ταινία είναι η λιγότερη ποιοτική της λίστας, με τη χειρότερη κινηματογράφηση και ας παίζει ο Τζόνι Ντεπ στα πολύ νιάτα του. Όχι ότι πρόκειται για κάποιο b-movie, απλά σίγουρα ακροβατεί με το cult. Έχει μείνει όμως δίκαια στην ιστορία –το συγκεκριμένο και όχι οι άπειρες συνέχειες του βέβαια (1,2,3… και τα λοιπά). Το δυνατό του σημείο είναι το σεναριακό «τέρας»: ο Freddy Krueger. Αυτό το πλάσμα με τα απόκοσμα νύχια-μαχαίρια που σε βρίσκει στον ύπνο σου. Μη γελάς, αν το έβλεπες μικρός, θα καταλαβαίνες. Όπως εγώ που όταν το είδα, για χρόνια είχαν έναν παρόμοιο επαναλαμβανόμενο εφιάλτη: ο Freddy Krueger να με κυνηγάει μέσα στις καλαμιές· να τρέχω σαν κυνηγημένο ποντίκι· να παρακαλάω να ξεφύγω· και να μην τα καταφέρνω ποτέ.

4. Alien (1979)

Ναι. Και μην κουνάς το κεφάλι! Μπορεί το αριστούργημα του Ρίντλευ Σκοτ να διαδραματίζεται στο διάστημα όμως το συναίσθημα που κυριαρχεί είναι άλλο: ο τρόμος. Μέσα στους κλειστοφοβικούς διαδρόμους, τους εμπνευσμένους από την καταθλιπτική φαντασία του Ελβετού καλλιτέχνη, του τρισκότεινου H.R Giger, το Alien καιροφυλακτεί. Η ταινία παραδίδει μαθήματα για το πώς μπορεί η εμπειρία της ανθρώπινης ζωής να γίνει ένας ατελείωτος εφιάλτης –και παράλληλα ένα κινηματογραφικό masterpiece.

5. 28 days later (2002)

Αυτό εδώ είναι το βρετανικό διαβολικό διαμάντι της λίστας. Ο εξαιρετικός Danny Boyle (Trainspoting) σκηνοθετεί τον πάντα άψογο Killian Murphy. Στο post-apocalyptic σκηνικό η Μεγάλη Βρετανία δεν είναι πια η ίδια. Ο λόγος; Τα ζόμπι. Όχι εκείνα τα ζόμπι των 70s που περπατάνε αργά, νωχελικά και γρυλίζουν σε slow motion. Τα άλλα τα σύγχρονα, οι ζωντανοί νεκροί σε αμφεταμίνες –πολύ πριν το The Walking Dead. Κλίμα έντασης, ασταμάτητο άγχος σε όλη την ταινία, και μία τόσο μουντή, απόκοσμη απελπισία που ούτε η ομορφιά του “East Hastings” των Godspeed You! Black Emperor (που ακούγεται στο soundtrack) δε μπορεί να σε σώσει. Μια σύγχρονη, ατέλειωτη Παρασκευή και 13 είναι αυτή η ταινία –όπως ακριβώς ταιριάζει στον υπερηχητικό μας κόσμο και όχι σε μια μεσαιωνική ανάμνηση και δεισιδαιμονία.

BONUS

Θα κλείσουμε λίγο προβοκατόρικα και να μας σχωράς γι' αυτό. Θα σου κάνουμε μια πρόταση-αντιπρόταση, μια ταινία που -σε αντίθεση με τις παραπάνω ομορφιές- ΔΕΝ πρέπει να τη δεις. Και δεν πρέπει, γιατί δεν υπάρχει λόγος. Και δεν υπάρχει λόγος από τη στιγμή που πρόκειται για μια προσπάθεια που γεννήθηκε ως αποτέλεσμα σεναριακής ανυπαρξίας. Ο λόγος για το Freddy Vs Jason (2003). Τι κάναμε κύριοι; Πήραμε δύο πετυχημένους serial killers από το παρελθόν, δυο διαφορετικά franchise, τα πετάξαμε μέσα στη χύτρα που σιγοαίβραζε το αίμα από μερικούς αθώους εφήβους και πάνω στα πτώματα του Κρούγκερ και του Βόρχες πήγαμε να κάνουμε μια αρπαχτούλα με σπλάτερ απόχρωση. Δεν πάει έτσι κύριοι. Είναι σαν να έχεις τον Μπεμπέτο και τον Ρομάριο με τα μπυροκοίλια, να τους παίρνει μεταγραφή ο πρόεδρος του Απόλλωνα Άνω Κερατσινίου και στις πρώτες του δηλώσεις να λέει ότι η ομάδα πάει να χτυπήσει Τσάμπιονς Λιγκ. Αστεία πράγματα. Προειδοποίηση προς τον τύπο με τη ριγέ τη μπλούζα: αυτό που κλείνεις ματάκι στην τελευταία σκηνή ενώ σου έχει πάρει το κεφάλι ο Τζέισον, σε φάση «άιλ μπι μπακ μπίτσες», αλλού.

Σίγουρα υπάρχουν πολλά άλλα βαρβάτα θρίλερ, ικανά να«τιμήσουν» τη σημερινή επέτειο δεισιδαιμονίας. Αυτά ήταν εκείνα που έκαναν εμάς να χάσουμε τον ύπνο μας. Πόσταρε στα σχόλια τα δικά σου, εκείνα που έκοψαν τον δικό σου ύπνο.