Όταν το 1987 εμφανίστηκε για πρώτη φορά ο Predator, με τον Arnold Schwarzenegger να ιδρώνει στη ζούγκλα της Κεντρικής Αμερικής παρέα με τον Apollo Creed και τα μπράτσα τους να μοιάζουν με κορμούς δέντρων, κανείς δεν περίμενε ότι σχεδόν 40 χρόνια μετά θα μιλάμε για ένα animated έπος που ίσως είναι το καλύτερο φιλμ του franchise. Χωρίς καμία υπερβολή.
Ακόμα και εμείς αναρωτηθήκαμε γιατί βγαίνουν ακόμα ταινίες με τον Predator.
Το Predator: Killer of Killers που βρίσκεται στην streaming υπηρεσία Disney+ δεν είναι μια ακόμα ανακύκλωση νοσταλγίας, αλλά η απόδειξη ότι το animation δεν είναι παιδική υπόθεση. Ενδεχομένως κάθε project κινουμένων είναι ένας καμβάς όπου μπορείς να ξεδιπλώσεις ό,τι πιο βίαιο, ωμό και επικό έχεις φανταστεί για τους Predators, χωρίς τα όρια της live action παραγωγής. Και εδώ, τα όρια απλά διαλύονται.
Tι καλό έχει o Ιούνιος στο Disney Plus;
Το φιλμ ξεκινάει με αίμα και ατσάλι στην εποχή των Βίκινγκς. Το κεφάλαιο The Shield μας ταξιδεύει στο έτος 841 μ.Χ., με τους Βίκινγκς να αποκαλούν τον Predator «Grendel», σε μια καλλιτεχνική πινελιά που κάνει τους λάτρεις του Ragnar να ανατριχιάζουν. Στην πορεία περνάμε στην Ιαπωνία των σαμουράι στο κεφάλαιο The Sword, και ύστερα στη Φλόριντα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στο The Bullet, όπου τα πάντα γίνονται εναερίως. Αεροπλάνα κόβονται σαν sushi, το αίμα ρέει σαν sake, και οι Predators είναι ασταμάτητοι.
Η κορυφαία όμως στιγμή έρχεται στο τελευταίο κομμάτι της ταινίας: Εκεί όπου οι δολοφόνοι των Κυνηγών από τα προηγούμενα κεφάλαια μπαίνουν σε μια αρένα, μπροστά σε αμέτρητους Predators και καλούνται να αναμετρηθούν. Μία Βίκινγκ, ένας σαμουράι κι ένας Αμερικανός πιλότος σε ένα deathmatch για τα μάτια των εξωγήινων θεατών.
Και ναι, μπορεί να πεις ότι από το animation «κάτι λείπει» -δεν είναι live action- ίσως μια σπίθα ζωής, μια ανθρώπινη κίνηση, έστω μια ιδέα παραπάνω φαντασίας. Αλλά ό,τι χάνει σε ρεαλισμό, το κερδίζει σε αιματοβαμμένη ελευθερία. Αν αυτό το φιλμ είχε επιχειρηθεί με CGI live action, θα χρειαζόταν μπάτζετ τύπου Avengers και ενδεχομένως να μην μπορούσε να αγγίξει τον άγριο ρυθμό που προσφέρει το animation.
5 ταινίες που κερδίζουν Όσκαρ Τεστοστερόνης
Το Killer of Killers είναι η υπενθύμιση ότι ένα franchise που πολλοί είχαν ξεγράψει μετά τα Alien vs Predator (ναι, εκείνο που o Predator γίνεται φιλαράκι με την ανθρώπινη πρωταγωνίστρια…), μπορεί να ξαναγεννηθεί με τα δόντια ακονισμένα και τις λεπίδες έξω.
Είναι brutal. Είναι βίαιο. Είναι αγνό, αντρικό entertainment. Κι αν είσαι από εκείνους που μεγάλωσαν με την εικόνα του Arnie να ουρλιάζει στη ζούγκλα με λάσπη στο πρόσωπο το περίφημο «one ugly motherf#ck€r», αυτό το φιλμ είναι η επιστροφή του Predator έτσι όπως τη θέλαμε πραγματικά.
