Το καλοκαίρι είναι εδώ. Οκ σε καταλαβαίνουμε αν δεν είσαι καλοκαιράκιας. Ακόμη κι εμείς που ανήκουμε σε αυτήν την κατηγορία, το καλοκαίρι στην Αθήνα είναι μία απάλευτη κατάσταση. Το καλοκαίρι αποτελεί την απόλυτη έκφραση ελευθερίας και σε καμία περίπτωση, τουλάχιστον στο δικό μου μυαλό, αυτή η ελευθερία δε συναντάται στο γκρίζο και μίζερο αστικό τοπίο. Όχι το καλοκαίρι δεν είναι να το περάσεις στην Κυψέλη, ακόμη και αν σου φτιάξουν το πιο γαμάτο κοκτέιλ. Είναι για να το περάσεις σε μία παραλία ακόμη κι αν το κοκτέιλ σου είναι πιο… νερουλό. Ωστόσο επειδή έχουμε δρόμο μέχρι τις παραλίες και τα νησάκια μας, βρήκαμε 10 επιλογές ώστε να περάσεις το καλοκαίρι σου στο σπίτι βλέποντας τις ταινίες που θα σε βάλουν σε πραγματικό summer mood.
Before Midnight (2013)
Η κορύφωση της επικής, τριακονταετούς τριλογίας του Richard Linklater για τον Jesse (Ethan Hawke) και τη Céline (Julie Delpy), δύο ρομαντικούς ιδεαλιστές που ερωτεύονται σε μια τυχαία συνάντηση στα είκοσί τους (Before Sunrise) και καταλήγουν μαζί δέκα χρόνια αργότερα (Before Sunset). Σε αυτή την τελευταία ταινία, είναι πλέον παντρεμένοι με παιδιά και απολαμβάνουν τις διακοπές τους σε ένα ελληνικό νησί. Όμως, τα πράγματα δεν είναι τόσο ιδανικά όσο φαίνονται, και υπόγειοι κραδασμοί στη σχέση τους απειλούν να τους χωρίσουν οριστικά. Όλα κορυφώνονται σε έναν τραυματικό καβγά μέσα σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, που μοιάζει τρομακτικά αληθινός. Δεν είναι κάθε καλοκαίρι τέλειο, τελικά.
Aftersun (2022)
Οι καλοκαιρινές ταινίες δεν είναι πάντα ανάλαφρες και feel-good· μπορούν επίσης να σε αφήσουν να λιώνεις συναισθηματικά, σαν γρανίτα κάτω από τον ήλιο. Εκεί έρχεται το υπέροχο κινηματογραφικό ντεμπούτο Aftersun, η ημι-αυτοβιογραφική αφήγηση μιας λουσμένης στον ήλιο καλοκαιρινής απόδρασης από τη σκηνοθέτιδα Charlotte Wells, η οποία καθοδήγησε τον Paul Mescal — τότε γνωστό από το Normal People — μέχρι και την υποψηφιότητα για Όσκαρ, στον ρόλο ενός θλιμμένου πατέρα που προσπαθεί όπως μπορεί να νικήσει τη μελαγχολία και να προσφέρει στην κόρη του όμορφες διακοπές. Είναι μια ταινία βαθιά συναισθηματική, γλυκόπικρη και γεμάτη αυθεντικότητα. Όσο για τη μικρή Frankie Corio στον ρόλο της κόρης; Μία λέξη: συγκλονιστική.
Once Upon a Time… in Hollywood (2019)
Η τελευταία μέχρι σήμερα ταινία του Quentin Tarantino διαδραματίζεται, στην πραγματικότητα, κυρίως τον χειμώνα — όμως ο μόνιμος ήλιος του Λ.Α. είναι κάτι παραπάνω από παραπλανητικός. Άλλωστε, τι είναι πιο «καλοκαίρι» από το να κατεβαίνεις με φόρα τη Hollywood Boulevard με κάμπριο, τον αέρα να σου φυσάει τα μαλλιά και ροκ ύμνους να παίζουν στο ραδιόφωνο; Ή το να πίνεις μια κανάτα μαργαρίτες δίπλα στην πισίνα, λουσμένος από τον ήλιο; Ή να γυρνάς σπίτι και να ανοίγεις μια παγωμένη μπύρα για να ξεγελάσεις τη ζέστη; Το Once Upon a Time… in Hollywood ίσως να μην είναι πάντα ιδανικό — ειδικά με την (εν μέρει) αναπαράσταση της δολοφονίας της Sharon Tate — αλλά αποπνέει μια καλοκαιρινή αύρα τόσο cool, που σε μέρες με συννεφιά μπορεί να σταθεί επάξια ως υποκατάστατο του ήλιου.
Do The Right Thing (1989)
Αν μεγάλωσες περνώντας τα καλοκαίρια σου μέσα σε μια μεγάλη πόλη, τότε η αποπνικτική, καυτή μέρα στη Νέα Υόρκη που παρουσιάζεται στο αριστούργημα του Spike Lee, Do The Right Thing – το οποίο παραμένει εξίσου επίκαιρο σήμερα όσο και πριν από 30 χρόνια – θα σου ξυπνήσει γλυκές αναμνήσεις. Πριν όλα εκραγούν, η ταινία αποτελεί ένα ζωντανό στιγμιότυπο της ζωής στο Brooklyn, με υδροροές που ξεσπούν νερό στους δρόμους και boomboxes να παίζουν δυνατά σε κάθε γωνία.
American Graffiti (1973)
Πριν ο George Lucas ονειρευτεί έναν γαλαξία πολύ, πολύ μακριά, δημιούργησε αυτή την καθοριστική για το είδος ταινία ενηλικίωσης (που αποτελεί ξεκάθαρο πρόδρομο των Dazed and Confused του Richard Linklater και Kicking and Screaming του Noah Baumbach). Η ιστορία εκτυλίσσεται μέσα σε μία και μόνο νύχτα και ακολουθεί μια παρέα εφήβων στο τελευταίο τους ξέσπασμα πριν τελειώσουν οι καλοκαιρινές διακοπές — αποτυπώνοντας ιδανικά την ανήσυχη, «και τώρα τι κάνουμε;» ενέργεια που χαρακτηρίζει εκείνη την περίοδο της ζωής.
Stand by Me (1985)
Ανάμεσα στις πιο γλυκόπικρες επιλογές αυτής της λίστας βρίσκεται το Stand by Me, η ταινία ενηλικίωσης του 1985 που ακολουθεί μια παρέα αγοριών στην επαρχιακή Oregon, οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με ένα νεκρό σώμα κατά τη διάρκεια του τελευταίου καυτού καλοκαιριού πριν ξεκινήσουν το λύκειο. Βασισμένη σε μια νουβέλα του Stephen King, αποτελεί έναν ύμνο στη διαχρονική επίδραση των πρώτων μας φιλιών και στις τελευταίες μέρες αθωότητας που ζούμε πριν μεγαλώσουμε. Είναι επίσης μια υπενθύμιση του πώς εκείνα τα καλοκαίρια φάνταζαν πάντα τόσο πιο μεγάλα και σημαντικά όταν ήμασταν παιδιά. Αυτή η νοσταλγία είναι τουλάχιστον εν μέρει ο λόγος που το κινηματογραφικό αυτό bildungsroman του Rob Reiner παραμένει κλασικό. Αλλά, πάνω απ’ όλα, είναι απλώς μια υπέροχη, συγκινητική ταινία.
Midsommar (2019)
Μια ταινία τρόμου στο φως της μέρας — τι ιδέα! Υπάρχει κάτι βαθιά ανατριχιαστικό στην επιλογή του σκηνοθέτη Ari Aster να μας δείξει τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια — συμπεριλαμβανομένου ενός κρανίου που διαλύεται εντελώς — αντί να βασιστεί στα κλασικά jump scares. Το Midsommar διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια των σουηδικών εορτασμών του θερινού ηλιοστασίου και ακολουθεί τη Florence Pugh στον ρόλο μιας πενθούσας 20κάτι που ακολουθεί απρόθυμα τον σύντροφό της σε ένα φεστιβάλ σε κοινότητα στο Hälsingland (όπου οι τελετές περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, και τελετουργικούς φόνους). Και τι να πει κανείς για την κινηματογράφηση… απλώς εντυπωσιακή.
The Talented Mr Ripley (1999)
Ίσως στον καλύτερο ρόλο της καριέρας του, ο Matt Damon υποδύεται τον κοινωνιοπαθή και ανικανοποίητο Tom Ripley, ο οποίος στέλνεται στην Ιταλία για να πείσει τον αριστοκράτη μποέμ Dickie Greenleaf (Jude Law) — που απολαμβάνει μια πολυτελή, παρατεταμένη απόδραση με τη σύντροφό του, την οποία υποδύεται η Gwyneth Paltrow — να επιστρέψει στη Νέα Υόρκη. Ο Ripley, όμως, γεμάτος καταπιεσμένη επιθυμία και φθόνο, δεν μπορεί να φέρει εις πέρας την αποστολή… χωρίς να χυθεί αίμα.
A Bigger Splash (2015)
Πήρε το όνομά της από έναν πίνακα του David Hockney από την εποχή των έργων του με πισίνες στο Λος Άντζελες, και αυτή η ταινία του Luca Guadagnino — σκηνοθέτη του Call Me By Your Name — είναι ένα υποτιμημένο διαμαντάκι που εκτυλίσσεται σχεδόν εξ ολοκλήρου σε μια εξοχική βίλα στο νησί Pantelleria της Ιταλίας. Η Tilda Swinton υποδύεται τη Marianne Lane, μια μεσήλικη ροκ σταρ που απολαμβάνει τις διακοπές της με τον νεότερο σύντροφό της (Matthias Schoenaerts), μέχρι που εισβάλλει απρόσκλητος ένας παλιός φίλος (Ralph Fiennes) μαζί με την αποξενωμένη κόρη του (Dakota Johnson).
The Florida Project (2017)
Οι ξεθωριασμένες, σε παστέλ αποχρώσεις, προσόψεις του The Florida Project του Sean Baker έχουν γίνει εμβληματικές για έναν συγκεκριμένο τύπο καλοκαιρινής ζωής: στα περίχωρα της Disneyland, η εξάχρονη Moonnee περνά τις μέρες της μπλέκοντας σε μπελάδες, παίζοντας φανταστικά παιχνίδια και εξερευνώντας τον κόσμο γύρω από το φτηνό μοτέλ που αυτή και η μητέρα της αποκαλούν σπίτι — τουλάχιστον όσο καταφέρνουν να πληρώνουν το νοίκι. Βουτηγμένο σε αποχρώσεις από μαλλί της γριάς και κινηματογραφημένο πανέμορφα σε φιλμ 35mm, το The Florida Project είναι παρ’ όλα αυτά μια σπαρακτική ματιά στις ζωές αυτών που το καπιταλιστικό, εταιρικό αμερικανικό όνειρο — του οποίου ένα από τα πιο λαμπρά σύμβολα βρίσκεται κυριολεκτικά δίπλα στο μέρος όπου κοιμάται η Moonnee — έχει αφήσει πίσω.
