Ουσιαστικά βρισκόμαστε στους αντίποδες σε ό,τι έχουν δημιουργήσει Marvel και DC, κάθε μία στο δικό της σύμπαν, αν και στην εποχή του Multiverse είναι κάπως ασαφές το τι ορίζουμε σαν σύμπαν. Αν κάποιος θέλει να δει μια σωστή μπλοκμπαστεριά, αυτή με άφθονη δράση κι έναν κουβά ποπκορν, έχει αυστηρά δύο επιλογές, ή κάποια υπερηρωική ταινία με πολύπλοκα και πολλές φορές βαρετά twists, ή να πάει σε κάποια παραδοσιακή ταινία δράσης. Μόνο που οι ταινίες δράσης έχουν παραγίνει παραδοσιακές.
Η ταινία του Tom Cruise που αδικήθηκε περισσότερο από κάθε άλλη
Το δίδυμο της επιτυχίας των τελευταίων Indiana Jones και Mission Impossible που έσπασαν τα ταμεία στο πρώτο τους ΣΚ, έρχεται σαν κερασάκι στην τούρτα μετά από μια σειρά επιτυχιών γηραλέων ηρώων, άρα δεν υπάρχει καμία σύμπτωση εδώ. Ακόμα και στο πρόσφατο The Flash, όλοι για τον 70χρονο Michael Keaton λένε αντί για τον Ezra Miller, κάτι που δείχνει ότι το κοινό εμπιστεύεται τη δράση στη τρίτη ηλικία. Αλλά γιατί συμβαίνει αυτό;
Δεν είναι μια εύκολη λύση για τα στούντιο, ούτε οικονομική. Έχουν υπάρξει προσπάθειες να φτιαχτούν νέοι action heroes όπως ο Ryan Gosling ή ο Chris Hemsworth, με τα Grayman και Extraction αντίστοιχα, αλλά με μέτρια επιτυχία και αποδοχή από το κοινό. Η αλήθεια είναι ότι όταν επιλέγουμε να δούμε μια ταινία δράσης δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία ούτε το ποιος σκοτώνει, ούτε το πόσους σκοτώνει ο πρωταγωνιστής, θέλουμε να ζήσουμε έναν συνδυασμό δράσης και comfort zone και στο δεύτερο σκέλος οι παππούδες τα καταφέρνουν καλύτερα.
Πώς ο Indiana Jones παραμένει ο διαχρονικός παιδικός μας ήρωας
Βλέποντας τον Harrison Ford στα 81 του να υποδύεται τον μοναδικό cool αρχαιολόγο, αμέσως μεταφερόμαστε στην παιδική μας ηλικία και στα πρώτα Indiana Jones που νοίκιαζε ο πατέρας μας από το video club της γειτονιάς κάθε βδομάδα, μέχρι που βαρέθηκε να τα πηγαινοφέρνει και μας τα έκανε δώρο κάποια Χριστούγεννα. Στην πραγματικότητα ο Harrison Ford και κάθε άλλος βετεράνος ηθοποιός του είδους, γυρίζει ένα remake της νιότης του για να μας προσφέρει ένα διάλειμμα από την καθημερινότητα και για 2-3 ώρες να μας γυρίσει λίγο πίσω σε μια ανέμελη και ξέγνοιαστη εποχή.
Σε αυτές τις 2-3 προσφέρεται μια ξεχωριστή εμπειρία που καμία υπηρεσία streaming δεν μπορεί να μας προσφέρει, για τεχνικούς κυρίως λόγους. Δεν είναι μόνο η ίδια η φύση της κινηματογραφικής αίθουσας που είναι νοσταλγική, αλλά και το ότι είναι μία από τις ελάχιστες δραστηριότητές μας που το κινητό μένει αθόρυβο, κλειστό και δεν μας αποσπά από ό,τι θέλουμε να απολαύσουμε.
Είναι κάπως άδικο για το κόστος της παραγωγής και για τους αγαπημένους μας παιδικούς ήρωες, αλλά το πιο πολύτιμο πράγμα στην εποχή μας είναι ο χρόνος που περνάμε μακριά από την οθόνη του κινητού μας και μόνο αυτοί οι ηλικιωμένοι action heroes μπορούν να το καταφέρουν και αυτή είναι η μεγαλύτερή τους επιτυχία. Αυτή κι αν είναι Mission Impossible.
