CULTURE | 26/02/2017

«Κι όμως, αγόρια, το La La Land είναι για εσάς»

ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΚΑΛΑΠΟΘΑΡΑΚΟΥ

Μια συντάκτρια του Queen πετάει ποπ κορν σε όσους λέμε «εγώ δεν τα βλέπω αυτά».

Όταν δημιουργείς μια ταινία που απευθύνεται στο γυναικείο συναίσθημα, και πολύ περισσότερο στη γυναικεία αισθητική, υπάρχουν κάποια κριτήρια, όροι και προϋποθέσεις που πρέπει να πληροίς. Σκέψου το σαν μία αίτηση για επίδομα θέρμανσης με λιγότερη γραφειοκρατία και μεγαλύτερη χρωματική παλέτα. Παρόλα αυτά και ενώ κάθε γυναίκα μπορεί να κλάψει βλέποντάς το, το «La La Land» είναι μια ταινία που θα έπρεπε να συγκινεί και τους άνδρες γιατί στο βάθος της αυτούς υμνεί.

Παράδοξο; Όχι τόσο.

Τι σημαίνει «ταινία που απευθύνεται στο γυναικείο συναίθημα»; Σημαίνει, ας πούμε, πως δίνεις στους πρωταγωνιστές σου κομψά κοστούμια. Για πολλούς, οι ρετρό αλλά ταυτόχρονα ρεαλιστικές επιλογές της Ελληνοαμερικανίδας ενδυματολόγου, Mary Zophres, ήταν ο τρίτος πρωταγωνιστής στην ταινία.

Τι άλλο; Πρέπει να δίνεις έμφαση στη μουσική. Μιούζικαλ κάνεις, διάολε. Και μάλιστα μιούζικαλ για έναν μουσικό της τζαζ που λατρεύει τις παλιές μελωδίες μέχρι και την εποχή του be-bop (αν και με καθαρά ιστορικούς όρους, η σχέση του Sebastian με την τζαζ είναι μη ακριβής). Ο Justin Hurwitz τις «μετέφερε» στο Λος Άντζελες του 2016 με τόση επιτυχία που αν δεν πάρει φέτος το Oscar, μάλλον δεν θα το πάρει πότε.

LaLaLand clip playsetlist

Υπάρχει κάτι ακόμα; Πρέπει να κάνεις μια ταινία φωτεινή και ηλιόλουστη, βασισμένη σε απλά μοτίβα που ωστόσο δεν έχουν καταφέρει να αποκωδικοποιηθούν από την αρχή του κόσμου. Ο γοητευτικός Sebastian (Ryan Gosling) ερωτεύεται την εξωστρεφή Mia (Emma Stone). Μοιράζονται ρομαντικά ηλιοβασιλέματα και ξέφρενους χορούς, μέχρι που φτάνει η στιγμή να ιεραρχήσει ο καθένας τις προτεραιότητές του. Να κυνηγήσει τα όνειρα του. Και επιβεβαιώντας κάθε στερεότυπο ανεκπλήρωτου έρωτα, οι δρόμοι τους ξαφνικά δεν τέμνονται πουθενά. Και χωρίζουν.

Και η ερώτηση του εκατομμυρίου είναι: «Άραγε στο τέλος παίρνουν οι ήρωες αυτό που πραγματικά θέλουν»; Ο Sebastian παίρνει το τζαζ κλαμπ, όπως στην προηγούμενη ταινία του Chazelle, το «Whiplash», o Andrew κέρδισε την αποδοχή και την αναγνώριση από τον Fletcher. Ή, όπως στο «Guy and Madeline», o Guy κερδίζει το κορίτσι. Γιατί πάντα ο πρωταγωνιστής του Damien Chazelle κατακτά αυτό που ποθεί περισσότερο. Όσο για τις πρωταγωνίστριές του… αυτό είναι μία άλλη κουβέντα.

Σε αυτή την κινηματογραφική σχέση του «La La Land», o Sebastian ήταν ο συγγραφέας, ο ενορχηστρωτής της. Ήταν αυτός που πήγε στη δουλειά της και της ζήτησε να βγούν ραντεβού, αυτός που την έκανε να μάθει και να αγαπήσει τη τζαζ. Ήταν αυτός που την πήγε να δει το «Επαναστάτης Χωρίς Αιτία», παρόλο που εκείνη ήταν η ηθοποιός και λογικά η σινεφίλ «της παρέας».

la la land GoslingStone.0

Η Μia, από την άλλη, λειτουργούσε υποστηρικτικά και παραχωρητικά από την αρχή μέχρι το τέλος. Τον παρακολουθούσε στα gigs του, τον περίμενε όταν έκανε περιοδεία σε όλη την Αμερική, τον παρότρυνε να μην εγκαταλείψει το όνειρο του και να κάνει αυτό που πραγματικά εκείνος θέλει.

Ο Sebastian, με έναν ρόλο κάτι ανάμεσα σε μάνατζερ και μέντορα, την έπεισε να γράψει το δικό της θεατρικό έργο, αλλά δεν πήγε ποτέ να την παρακολουθήσει στην πρεμιέρα της. Είχε φωτογράφηση, βλέπεις. Για την ακρίβεια δεν την παρακολουθεί ούτε μία φορά μέσα στην ταινία να παίζει.

Κινεί, ωστόσο, τα νήματα της ζωή της. Η γνωριμία τους την κάνει να χωρίσει, η επιμονή του να πάει μέχρι τη Νεβάδα για να την πάρει από το πατρικό της και να την αναγκάσει να περάσει μία audition την κάνει star του Hollywood. Και όταν τη διώχνει από κοντά του εκείνη εξελίσσεται και αλλάζει και γίνεται άλλος ένας δορυφόρος στο δικό του ακλόνητο σύμπαν. Ένα σύμπαν που το διέσχισε ένα ερωτικό supernova μέχρι να χαθεί για πάντα και να επανέλθουν όλα στο τακτοποιημένο τους χάος.

d3715bff06181d8c3079c85296d6c3f4

Ο Sebastian αντιπροσωπεύει το είδος του άντρα που θωρακίζεται πίσω από τα θέλω, τα πιστεύω, τις αρχές και τις προτεραιότητες του, ανοίγοντας πότε πότε μια χαραμάδα που σου επιτρέψει να «κοιτάξεις» μέσα του. Συνήθως η χαραμάδα επιδιορθώνεται βιαστικά και απότομα και εσύ βρίσκεσαι κλειδωμένη απ’ έξω να αναρωτιέσαι τι έκανες λάθος.

Το «La La Land», παρά την feel-good αύρα του, τα ονειρικά πλάνα του, το «παλιακό» ρομάντζο που αναπαρήγαγε, είναι μια βαθιά ανδρική ταινία, μια ωδή βασισμένη στο προφίλ αυτού του άνδρα που καμια γυναίκα δεν θα καταφέρει να έχει ποτέ, όση jazz και αν ακούσει. Γιατί πολύ απλά η «πόλη των αστεριών δεν λάμπει μόνο για εσένα». Εσένα σου μένει η ανάμνηση μιας ερωτικής ιστορίας που πήγε όπως έπρεπε να πάει μια ερωτική ιστορία για να σου μείνει αλησμόνητη… στραβά.