Βλέπεις, η ζωή είναι σαν παζλ. Κάποιες φορές απλό, άλλες φορές περίπλοκο. Το να κατανοήσεις την ψυχολογία ενός άντρα; Εκεί τα πράγματα δυσκολεύουν πραγματικά.
Υπάρχουν επτά πράγματα στη ζωή που, θεωρητικά, θα έπρεπε να ενθουσιάζουν κάθε άντρα. Αν όχι; Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να παλεύει με κάτι πολύ πιο βαθύ απ’ ό,τι αφήνει να φανεί.
Δεν το παίζω ειδικός. Καθόλου. Αλλά μέσα απ’ τη δουλειά μου έχω αρχίσει να παρατηρώ κάποια μοτίβα. Και πίστεψέ με – είναι και ενδιαφέροντα και ανησυχητικά.
Πάμε να τα δούμε με την ίδια αμεσότητα που θα τα λέγαμε σ’ έναν καφέ με φίλους. Χωρίς φιοριτούρες – μόνο η ουσία.
1) Πάθος για τη δουλειά του
Η δουλειά δεν είναι απλώς για να πληρώνεις λογαριασμούς.
Ιδανικά, πρέπει να είναι και κάτι που σου δίνει λόγο να ξυπνάς το πρωί με όρεξη. Αν ένας άντρας δείχνει παντελή έλλειψη ενθουσιασμού για τη δουλειά του, ίσως δεν είναι απλώς δυσαρεστημένος. Μπορεί να αισθάνεται χαμένος, ανεκπλήρωτος ή κολλημένος.
Περνάμε ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής μας δουλεύοντας. Αν δεν τον γεμίζει αυτό που κάνει, τότε μεγάλο κομμάτι της ζωής του είναι γεμάτο δυσφορία. Και αν δεν κάνει καν τον κόπο να αναζητήσει κάτι καλύτερο; Εκεί υπάρχει πρόβλημα.
2) Επαφή με τη φύση
Η φύση έχει κάτι σχεδόν θεραπευτικό.
Θυμάμαι μια δύσκολη περίοδο – η δουλειά κόλαση, η προσωπική ζωή χάος. Ένας φίλος πρότεινε κάμπινγκ. Ήμουν δύσπιστος, αλλά πήγα. Ήταν μεταμορφωτικό.
Η απλότητα της φωτιάς κάτω απ’ τα αστέρια, η πρόκληση μιας διαδρομής στο βουνό, η ηρεμία δίπλα σε ένα ποτάμι – όλα αυτά με ξανασύνδεσαν με τον εαυτό μου.
Αν ένας άντρας δεν ενθουσιάζεται καν με την ιδέα να βγει λίγο στη φύση, ίσως είναι τόσο πνιγμένος στα προβλήματά του που δεν μπορεί να εκτιμήσει αυτή την ηρεμία. Και ίσως το έχει ανάγκη περισσότερο απ’ όλους.
3) Κοινωνικές επαφές
Είμαστε κοινωνικά όντα. Ακόμα και οι πιο εσωστρεφείς χρειάζονται επαφή.
Οι σχέσεις μας μάς δίνουν δύναμη και χαρά. Οι μελέτες δείχνουν ότι οι άνθρωποι με ισχυρές κοινωνικές σχέσεις ζουν κατά 50% περισσότερο.
Αν ένας άντρας αποφεύγει τις επαφές ή τις αντιμετωπίζει σαν αγγαρεία, κάτι δεν πάει καλά. Δεν χρειάζεται να είναι ο ψυχή της παρέας, αλλά αν κάθε επαφή τού φαίνεται βάρος, ίσως πρέπει να κοιτάξει βαθύτερα τον εσωτερικό του κόσμο.
4) Προσωπική εξέλιξη
Η ζωή είναι ένα συνεχές ταξίδι μάθησης.
Τη μέρα που σταματάς να εξελίσσεσαι, σταματάς και να ζεις ουσιαστικά. Αν ένας άντρας δεν δείχνει ενδιαφέρον για προσωπική ανάπτυξη – ακόμα κι αν αυτό είναι να δοκιμάσει ένα νέο χόμπι ή να διαβάσει ένα βιβλίο – ίσως έχει χάσει την αίσθηση του σκοπού.
Η στασιμότητα δεν είναι φυσιολογική. Είναι σημάδι αποσύνδεσης. Και χρειάζεται επανεκκίνηση.
5) Σωματική δραστηριότητα
Η κίνηση είναι ψυχολογική ανάσα.
Ένα τρέξιμο, ένα περπάτημα, λίγο γυμναστήριο. Δεν είναι μόνο για το σώμα – είναι για το μυαλό. Εκκρίνεις ενδορφίνες, καθαρίζει το κεφάλι σου, ηρεμείς.
Αν ένας άντρας δεν βρίσκει τίποτα ελκυστικό στο να κινηθεί, πιθανόν κάτι μέσα του τον τραβάει προς τα κάτω. Δεν χρειάζεται να γίνει μαραθωνοδρόμος. Αλλά αν απορρίπτει ακόμα και μια απλή βόλτα; Σημάδι ότι κάτι δεν πάει καλά.
6) Δοκιμή νέων πραγμάτων
Η ζωή είναι περιπέτεια.
Νέες εμπειρίες – είτε πρόκειται για φαγητό, χόμπι ή ταξίδι – εμπλουτίζουν την καθημερινότητά μας.
Αν ένας άντρας δείχνει απάθεια σε κάθε τι καινούριο, ίσως έχει παγιδευτεί σε μια ρουτίνα που του τρώει τη ζωντάνια. Δεν μιλάμε για extreme sports – καινούρια συνταγή, μια νέα μπάντα, κάτι έξω από το συνηθισμένο αρκεί.
Η άρνηση για το καινούριο κρύβει φόβο, αδράνεια ή ακόμα και κατάθλιψη.
7) Προσμονή για το μέλλον
Η ελπίδα είναι καύσιμο.
Είναι αυτό που μας κρατάει όταν όλα μοιάζουν βαριά. Αν ένας άντρας δεν ανυπομονεί για τίποτα – ούτε για το σαββατοκύριακο, ούτε για ένα ραντεβού, ούτε για μια μικρή αλλαγή – τότε ίσως έχει χάσει κάθε αίσθηση κατεύθυνσης.
Η προσμονή δεν χρειάζεται να είναι μεγαλεπήβολη. Αρκεί να υπάρχει κάτι μικρό που να σε τραβάει μπροστά.
Επίλογος
Δεν πρόκειται απλώς για έλλειψη ενθουσιασμού.
Είναι σημάδια ενός εσωτερικού αγώνα που συχνά δεν φαίνεται. Το να βρίσκει ένας άντρας χαρά σε αυτά τα επτά πράγματα – ή έστω να προσπαθεί – είναι ένδειξη ψυχικής υγείας και ισορροπίας.
Αν όχι; Ίσως είναι ώρα να μιλήσει. Ή να του μιλήσεις εσύ. Γιατί δεν είναι όλοι καλά – κι αυτό δεν φαίνεται πάντα.
Μερικές φορές, χρειάζεται απλώς να ρωτήσεις: «Είσαι καλά;»
