Δεν ξέραμε ότι έχουμε ανάγκη από ένα νέο Top Gun μέχρι που το είδαμε στις κινηματογραφικές αίθουσες. Έχοντας καεί από τον χυλό δεκάδων άχρηστων sequels, οι προσδοκίες μας για το Top Gun: Maverick ήταν ιδιαίτερα χαμηλές. Η λογική της αρπαχτής και οι καρικατούρες των πρωταγωνιστών μας άφηναν με μια αίσθηση ξενερώματος και ελαφράς ακύρωσης της αρχικής μας ιδέας για την πρωτότυπη ταινία.
Το ζήσαμε πολύ έντονα με το απογοητευτικό sequel του Trainspotting και την επίπλαστη νοσταλγία που προσπάθησε να καλλιεργήσει. Ευτυχώς το Top Gun δεν έπεσε στην ίδια παγίδα και έπαιξε σωστά τα χαρτιά του. Το Maverick έχει πλήθος αναφορών στο αυθεντικό Top Gun, γνωστά και ως callbacks, αλλά τα χρησιμοποιεί με τρόπο που δεν θυμίζουν αρπαχτή. Από τη μία «γαργαλάει» τη μνήμη των παλιών fans, αλλά από την άλλη εξελίσσει τις σεκάνς σε νέες ποπ αναφορές.
Πιο χαρακτηριστική είναι ίσως η κληρονομιά του Goose. Ο τραγικός χαμός του άλλου μισού του Maverick έδωσε τη θέση του στον γιο του στον ρόλο του πατέρα του ως νεοσύλλεκτος στη σχολή των κορυφαίων πιλότων. Από εκεί και πέρα η ταινία των 2 ωρών και 17 λεπτών μπορεί να γίνει ένα επίμονο σαφάρι ξετρυπώματος τέτοιων σκηνών και ταυτόχρονα να παραμένει μια ομολογουμένως πολύ καλή που δεν κλαις τα λεφτά σου όταν το μόνο που μένει είναι η αίσθηση του ποπ κορν στα δάχτυλά σου.
Οι «ιστοριοδίφες» υποστηρίζουν πως υπάρχουν πάνω από 20 σκηνές με αναφορές στο αυθεντικό Top Gun. Με την πρώτη θέαση του Maverick τα πρώτα καμπανάκια σκάνε με την μοτοσικλέτα της Kawasaki ή το Great Balls of Fire, αλλά υπάρχουν πάρα πολλά που αξίζουν ανακάλυψης και σε οδηγούν σε δεύτερη και τρίτη προβολή που θα δώσει τη θέση του σε πάρα πολλά pause, rewind και play μέχρι να τα βρεις όλα, ή να νομίζεις ότι θα τα βρεις όλα. Στα βίντεο θα δεις μερικά από τα καλύτερα για να βρεις κίνητρο να βρεις και τα υπόλοιπα. Won’t let you down Goose που θα’λεγε και ο Maverick.
