Παρακολουθώντας το The Northman, μπορεί να αναρωτιέστε γιατί, έχοντας σκοτώσει τον απέθαντο πολεμιστή που φύλαγε ένα μυθικό σπαθί αποκεφαλίζοντάς τον, ο εξόριστος πρίγκιπας Amleth (Alexander Skårsgard) παίρνει στη συνέχεια το κομμένο κεφάλι και το τοποθετεί ανάμεσα στα πόδια του πρηνούς πτώματος, έτσι ώστε ακουμπάει στους γλουτούς. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι το τυπικό πρωτόκολλο όταν πολεμάτε έναν δυνατό εχθρό, για να διασφαλίσετε ότι δεν θα ξανασηκωθεί.
Στο Saga του Grettir, την αφήγηση του 14ου αιώνα ενός πρώιμου Ισλανδού παράνομου ποιητή, ο ήρωας, όπως ο πρίγκιπας Amleth, κατεβαίνει με σχοινί σε έναν υπόγειο τύμβο, όπου ένας πολεμιστής, ο Kar, κάθεται σε μια καρέκλα και φυλάει τον θησαυρό του. Αφού αφυπνίστηκε ο Kar και μετά από μια βάναυση μονομαχία, ο Grettir «τράβηξε το σπαθί του δώρου του Jokul και και χτύπησε τον λαιμό του κατοίκου του τύμβου. Έκοψε το κεφάλι και ακούμπησε το κεφάλι στους γλουτούς του Kar».
To red band trailer του Northman σχεδόν σοκάρει
Ο Gettir, πάλι όπως ο Amleth, λεηλατεί από τον ταφικό τύμβο ένα λεπτό σπαθί που θα χρησιμοποιήσει στο μέλλον του. Σημειώσεις από τον μεταφραστή της έκδοσής του Grettir's Saga, τον μεσαιωνιστή Jesse Byock, εξηγούν: «Τα φαντάσματα στην ισλανδική παράδοση δεν είναι σκιερά πνεύματα αλλά σωματικά όντα με τον τρόπο των νεκρών που περπατούν. Το κόψιμο του κεφαλιού ενός εκδικητή και η τοποθέτησή του δίπλα στους γλουτούς επαναλαμβάνεται αργότερα στο έπος» και είναι «ίσως μια αντανάκλαση τελετουργικών ενεργειών που σχετίζονται με τη μόνιμη δολοφονία των πολεμιστών»
Ο Eggers είναι γνωστός για την εμμονική του προσοχή στη λεπτομέρεια και την έρευνα περιόδου σε κάθε ταινία του. Έκανε ακριβώς το ίδιο με την πρώτη του ταινία, το The Witch. Ο διάλογος της Μάγισσας παράφρασε τη Βίβλο και η πλοκή του δανείστηκε συγκεκριμένες ιστορίες από αφηγήσεις του 17ου αιώνα για σατανική κατοχή και στη δεύτερη ταινία του The Lighthouse, ο Eggers βύθισε ένα σημαντικό ποσό του προϋπολογισμού του για την κατασκευή ενός πύργου 70 ποδιών με λειτουργικό φακό Fresnal.
To Northman βασίζεται στην ιστορία του Πρίγκιπα Amleth: Ο πατέρας του Amleth, ο Νορβηγός βασιλιάς Aurvandil (Ethan Hawke) σκοτώνεται από τον αδερφό του, Fjölnir (Claes Bang) ο οποίος διεκδικεί τη μητέρα του Amleth, Gudrún (Nicole Kidman) ως βασίλισσά του.
To Northman είναι η πιο κάφρικη R-rated ταινία για το 2022
Ο Amleth σχεδιάζει την εκδίκησή του — σε αυτή την εκδοχή, η οποία φαίνεται πιο κοντά σε μια άλλη μεταφορά του Άμλετ, τον Βασιλιά του Shakespeare, αυτοεξορίζεται και ενηλικιώνεται ως επιδρομέας Viking πριν μεταμφιεστεί, μαζί με την Olga (Anya Tailor Joy), ως σκλάβα με προορισμό το κτήμα του Fjölnir, που επανιδρύθηκε στη πρόσφατα εγκατεστημένη Ισλανδία. (Αν και μεγάλο μέρος της ταινίας γυρίστηκε στη Βόρεια Ιρλανδία - και πολλοί από τους άλλους σκλάβους στο αγρόκτημα του Fjölnir έχουν ιστορικά ακριβείς ιρλανδικές προφορές, που προφανώς αποτυπώθηκαν σε προηγούμενες επιδρομές στα Βρετανικά Νησιά - οι επιβλητικές όψεις σε όλη την ταινία είναι σαφώς ισλανδικά κατάλοιπα).
Το Northman θα σας υπενθυμίσει ότι η λέξη «berserk» προέρχεται από την Παλαιά Σκανδιναβική, ως συγκεκριμένος όρος για τους πολεμιστές που φορούσαν δερμάτινα ζώα και μαστιγώθηκαν σε φρενίτιδα. Τα σκυλιά είναι ένα μοτίβο στην ταινία, το οποίο περιλαμβάνει σκηνές ανδρών και των δύο αγοριών (ο Aurvandil και ο Haimir οδηγούν τον νεαρό Amleth σε ένα είδος μύησης, όπου ιδρώνει και γαβγίζει και γρυλίζει και έχει οράματα) και άντρες που γίνονται λύκοι (όπως ένας ενήλικας, ο Amleth και οι άλλοι Vikings φορούν δέρματα ζώων και βρυχώνται και ουρλιάζουν την παραμονή της μάχης).
Η μίξη του ήχου είναι επιθετική, για να ταιριάζει με την ένταση των κραυγών των ηθοποιών. η αρρενωπότητα είναι υπερβολική - ο Alexander Skarsgård είναι τόσο τούμπανο που κάνει το καστ των 300 να μοιάζουν με φλώρους - και ακόμη και η κινηματογράφηση είναι εσκεμμένα φαλλοκρατική, με τον Eggers να χορογραφεί επικά δύσκολες σεκάνς μάχης που ενσωματώνουν τη μυϊκή ουσία ενός συστήματος αρχαίων πεποιθήσεων.
Όπως το The Witch, έτσι και το Northman διαδραματίζεται σε μια εποχή κατά την οποία ο αρχαίος παγανιστικός ανιμισμός αμφισβήτησε τους νέους περιορισμούς του οργανωμένου χριστιανισμού.
Όμως, παρόλο που το The Witch προσέφερε μια αλληγορία για την περιφρόνηση της δίωξης και της πατριαρχίας, το Northman ακόμα περισσότερο από το The Lighthouse κατεβαίνει σε έναν κλειστό αντρικό κόσμο που χάνεται όλο και πιο πολύ κάθε μέρα. Ανανεώνει τις παραξενιές του παρελθόντος, κάνοντάς μας να αισθανόμαστε δέος.
