Υπάρχουν και αυτές οι μέρες. Που νιώθεις ότι το γραφείο σε πνίγει, που βαριέσαι να σηκωθείς από το κρεβάτι σου και που παρακαλάς να μπορούσες να δουλέψεις από το σπίτι. Κάποιοι βέβαια νιώθουν έτσι καθημερινά και κάπως έτσι μεγαλώνει και η γκρίνια στους δρόμους. Και δεν έχει σημασία πόσο καλά ή άσχημα περνάς στο γραφείο. Έτσι δεν είναι;
Ίσως όμως το εργασιακό περιβάλλον να έχει πλέον ξεφτίσει. Με την έννοια δηλαδή ότι όσο και να φτιάξουμε ιδανικούς χώρους στα γραφεία και να φροντίσουμε να μοιάζουν με εκείνα της Google και του Facebook σε 20 χρόνια από τώρα -αν δηλαδή αυτό γίνει ποτέ στην Ελλάδα- τίποτα δεν θα συγκριθεί με τον ατομικό μας χώρο. Γιατί; Γιατί από ότι φαίνεται με τις τελευταίες έρευνες των επιστημόνων, η άνεση και η ιδιαιτερότητα του προσωπικού μας χώρου, φαίνεται να παίζουν μέγιστο ρόλο στην απόδοσή μας και στην ποιότητα της παραγωγής.
Ένα άρθρο του Wall Street Journal ανέφερε πως πολλά κράτη έχουν ξεκινήσει να διαμορφώνουν το ρεύμα των νεαρών εργαζομένων, προτείνοντας τους να δουλεύουν κάποιες μέρες από το σπίτι. Συγκεκριμένα, παρατηρούν με αυτόν τον τρόπο ότι αυξάνεται η παραγωγή τους και ανεβαίνει το επίπεδο της δουλειάς, ενώ εταιρείες στην Κίνα έχουν προχωρήσει σε εργονομικά έργα για να κάνουν την δουλειά από το κρεβάτι πραγματικότητα. Μιλάμε δηλαδή για στρώματα που σχεδιάζονται από εταιρίες για εργαζομένους, είναι ανατομικά, περιλαμβάνουν Wi-Fi και ο χώρος του δωματίου μοιάζει περισσότερο με playroom παρά με γραφείο. Οι εργαζόμενοι νιώθουν πως δεν είναι απλά ένας ακόμη αριθμός μητρώου εργαζομένου που καλείται να παράγει, αλλά σαν ξεχωριστή οντότητα που χρησιμοποιεί τους χρόνους του για να δημιουργήσει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Το τελευταίο αυτό κρατήστε το.
Γιατί η αντίπαλη όχθη πιστεύει πως μία μόνιμη εργασία από το κρεβάτι, μπορεί να δημιουργήσει μόνο προβλήματα και κυρίως στο γεγονός ότι ο εγκέφαλος δεν θα μπει ποτέ στην διαδικασία να παράγει ικανοποιητικά. Και δεν είναι μόνο αυτό. Θα τηρηθούν τα deadlines; Θα μπορέσει ο εκάστοτε εργαζόμενος να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις και στην επικοινωνία των προϊσταμένων του; Ή θα φτάσουμε σε ένα σημείο που θα μένουν οι δουλειές πίσω επειδή δεν θα υπάρξει ποτέ η καλύτερη δυνατή συνεννόηση και συνεργασία ώστε να επιτευχθεί ο στόχος; Είναι κάτι που δεν έχει μελετηθεί τόσο στην Ευρώπη με μοναδική εξαίρεση την Γερμανία και με βάση μία έρευνα του Ινστιτούτου Οικονομικών της χώρας. Όπως προέκυψε, το 60% των εργαζομένων έδειξε να προτιμάει να δουλεύει σε χώρους που ο εργοδότης έχει λιγότερη πρόσβαση – και να σκεφτεί κανείς ότι μιλάμε για ένα κράτος με εξαίσιο εργασιακό περιβάλλον. Μπορεί όμως κάτι τέτοιο να γίνει πραγματικότητα;
Μέχρι τότε κρατάμε όσα έχουμε για να μείνουμε στο προφανές. Πως μεγαλύτερη σημασία στη δεδομένη χρονική στιγμή, είναι να φτιάξουμε τον εργασιακό χώρο κατά τέτοιον τρόπο που να μπορέσουμε να δουλέψουμε ικανά και να ανεβάσουμε την ποιότητα της δουλειάς μας. Ας ξεκινήσουμε με αυτά και θα υπάρξει χώρος και για δουλειά από το κρεβάτι.
