Το κορίτσι λιάζεται σε μια εξωτική παραλία στο Μπαλί. Το κορίτσι κάνει ηλιοθεραπεία τόπλες στην πλώρη ενός ιστιοπλοϊκού στην Ίμπιζα. Το κορίτσι τρώει αστακουδάκι στα Πουκέ. Το κορίτσι ποζάρει με ένα κοκτέιλ σε μέγεθος γλάστρας στην Κο Σαμούι της Ταϋλάνδης. Το κορίτσι κουβαλάει οχτώ σακούλες με ψώνια από ένα μεγάλο shopping – center στο Ντουμπάι. Το κορίτσι απόψε θέλει/ να χορέψει τσιφτετέλι. Μοιράζεται μαζί μας κάθε στιγμή από τις υπέροχες διακοπές της σε κάποιο εξωτικό μέρος του κόσμου. Ελληνίδα ή ξένη, Ιανουάριο, Μάρτιο ή Ιούλιο, δεν κάνει διαφορά. Girls just want to have fun.
Τις βλέπεις, τις καμαρώνεις, τις θαυμάζεις, τις ζηλεύεις. Με τον τίμιο ίδρωτα του προσώπου τους, μάζεψαν καρτερικά τις οικονομίες τους, ευρουλάκι – ευρουλάκι για να μπορέσουν μια μέρα να κάνουν το ταξίδι των ονείρων τους. Κι όταν γέμισε ο κουμπαράς, τον έσπασαν και με τα χρήματα αυτά, είπαν να ξεσκάσουν λιγάκι, να ξεφύγουν από τη ρουτίνα της καθημερινότητας, να κάνουν «ένα ταξιδάκι» σε έναν υπέροχο προορισμό όπου το καλοκαίρι διαρκεί όλο το χρόνο. Αυτό θα σου πουν αν τύχει να τις ρωτήσεις, «πήγαμε με τα κορίτσια», «είχαμε κάτι λεφτά στην άκρη», «βρήκαμε ένα οικονομικό πακέτο» και άλλα τέτοια. Κάπου εκεί δίπλα, όσο εκείνες πληκτρολογούν, κάποιος έχει ανοίξει το πορτοφόλι, έχει βγάλει την πλατινένια πιστωτική και πληρώνει το λογαριασμό. Και μπράβο του.
Ρίξε μια ματιά στις φωτογραφίες που ακολουθούν για να καταλάβεις περί τίνος πρόκειται:
Είναι ο «χρυσός χορηγός»
Ή ο sugar daddy. Είναι ο «θείος» που πήγε ταξίδι με τις «ανηψούλες» του. Είναι αυτός που είπε στη γυναίκα του ότι πάει επαγγελματικό ταξίδι και της άφησε και 5 χιλιάρικα να πάει να κάνει ένα μποτοξάκι, να φουσκώσει λίγο χείλη και να βάλει κι ένα νούμερο βυζί όσο θα λείπει. Είναι γαλαντόμος και κιμπάρης. Είναι της καλής ζωής, είναι πάντα στο παρασκήνιο, είναι ο «επίσημος φωτογράφος» της παρέας ή ο «σελφοκόνταρος», αλλά δεν φαίνεται σε καμία φωτό, για προφανείς λόγους. Περνάει καλά βέβαια, του στοιχίζει κάπως ακριβά αλλά δεν τον νοιάζει: «λεφτά υπάρχουν», «μια ζωή την έχουμε», «τα σάβανα δεν έχουν τσέπες», «ανανεώνω τα κύτταρά μου», «πήρα δέκα χρόνια ζωής» και άλλα τέτοια αγαπημένα κλισέ – άλλοθι. Τα κορίτσια τον αγαπούν. Τα μαγαζιά τον αγαπούν. Οι ξενοδόχοι και οι ταξιτζήδες επίσης, το ίδιο και οι σκίπερς και οι κάθε λογής παρατρεχάμενοι: ο άνθρωπός μας δεν φείδεται ούτε εξόδων, ούτε φιλοδωρημάτων - αρκεί να περνάει καλά το κορίτσι και οι φίλες της.
Διότι το κορίτσι ήθελε να έρθουν μαζί και οι φίλες της. Για να έχει παρέα – καλός ο «χορηγός» αλλά δέκα μέρες μόνοι μας, τι θα κάνουμε; Για ξεκάρφωμα επίσης, «να, εδώ με τα κορίτσια, νιώθει ευλογημένη στην τοποθεσία τάδε». Για να τις «φτιάξει», ώστε κι αυτές με τη σειρά της να τη «φτιάξουν» μελλοντικά, όταν θα κλείσουν τη δική τους «εμπορική συμφωνία». Και βέβαια, για την υπόσχεση της νύχτας «που δεν θα ξεχάσει ποτέ»: ο άνθρωπός μας, ο οποίος πληρώνει τα έξοδα όλων των όμορφων κοριτσιών, θα «κουμπώσει» το μπλε χάπι του και θα κάνει ένα γλέντι τρικούβερτο με όλες τους. Ή και δυο και τρία, όσο αντέχει. Και κάπως έτσι θα πιάσουν τόπο τα χρήματα που δαπάνησε μέχρι τελευταίου σεντ. Επένδυση κανονική, από τις πιο στοχευμένες κινήσεις που έκανε στη ζωή του.
Ένα ταγκ για το ξεκάρφωμα
Οι διακοπές για τα κορίτσια μας συνεχίζονται με αμείωτο ενδιαφέρον. Μια φωτό από εδώ, ένα Instagram story από εκεί, μια ανάρτηση παραπέρα. Ζωάρα. Καινούργια ρούχα, ακριβά παπούτσια, σαμπάνιες, «Πέλφε», βίλα πάνω στη θάλασσα, κότερα, ακριβά εστιατόρια. Τι πειράζει που – πρακτικά – είναι ανεπάγγελτες; Που είναι ανθυπο-μοντέλα ή τηλεπερσόνες Γ’ διαλογής; Που έχουν να δουλέψουν κανονικά μερικά χρόνια; Που η τελευταία τους δουλειά ήταν μια φωτογράφιση, όπου βγήκαν ξεβράκωτες σε ένα περιοδικό το πάλαι ποτέ; Ποιος νοιάζεται; Αφού ο «θείος» είναι ευχαριστημένος και χαμογελαστός, όλα καλά. Με την κοιλιά του και τον παρά του, με την καράφλα του και τα χάπια για την πίεση, με τους πόνους στη μέση και το μασαζοκορσέ του, είναι ευτυχισμένος άνθρωπος.
Κι ας είναι στο περιθώριο και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Κι ας μην του κάνουν τα κορίτσια έστω ένα tag-άρισμα, μια φωτό που να φαίνεται κάπου στο βάθος ο άνθρωπος με τη χρυσή καρδιά και τη χρυσή πιστωτική. Ούτε καν «τυχαία», ένα «να, δείτε ποιον πετύχαμε ΤΥΧΑΙΑ εδώ, τελικά οι Έλληνες είμαστε παντού!». Χαλάλι. Ο αστακός να είναι φρέσκος και η σαμπάνια παγωμένη και όλα καλά θα πάνε. Μέχρι το επόμενο ταξίδι, με τον καλό «θείο» ή κάποιον άλλον «θειούλη» - από το «σόι της μάνας» αυτή τη φορά».
