Από τον Mάρτιο του 2020 και έπειτα οι μέρες που διανύουμε, οι εβδομάδες και οι μήνες είναι ιστορικοί. Είναι μια περίοδος η οποία καταγράφεται από τους μελετητές και θα αναλυθεί από τους μετέπειτα ιστορικούς. Και μάλλον θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο πως τα παιδιά κάποιων από εμάς και τα εγγόνια άλλων θα διδαχθούν τα επόμενα χρόνια μέσα από τα σχολικά τους βιβλία όσα ζούμε εμείς σήμερα.
Ο κορονοϊός ήρθε για να μείνει
Οι πιο αισιόδοξοι θεωρούν ότι έστω και αργά το εμβόλιο και η θεραπευτική αγωγή που είναι σε αναζήτηση θα δώσει την λύση που όλοι ψάχνουμε και θα επαναφέρει τις ζωές μας στην πρότερη κατάσταση. Όσοι όμως δεν συμμερίζονται αυτή την άποψη θωρούν ότι η ζωή μας άλλαξε άρδην και πλέον θα πρέπει να μάθουμε να την βιώνουμε με βάσει τα νέα δεδομένα που μας έχει επιβάλλει η πανδημία.
Και μεταξύ μας, μέχρι να δούμε ότι το εμβόλιο έχει αποτέλεσμα ή να βρεθεί τελοσπάντων το αντίδοτο (που ο υπογράφων το κείμενο θεωρεί πως θα βρεθεί) θα πρέπει να συμβιβαστούμε με την δεύτερη άποψη. Εκείνη που λέει πως ο κορονοϊός είναι εδώ και δεν πρόκειται να φύγει.
Και η αλήθεια είναι πως εδώ στην χώρα μας, στην ταπεινή και όμορφη Ελλάδας μας, τα έχουμε πάει εξαιρετικά άσχετα εάν τελευταία ξεστρατίσαμε και τα συμπτώματα αυξήθηκαν. Σε όλες τις φάσεις. Τόσο κατά την διάρκεια του πρώτου κύματος όπου ήμασταν μια από τις ασφαλέστερες χώρες του κόσμου, αλλά και στην συνέχεια. Γιατί πολύ απλά μάθαμε να ζούμε υπό το νέο καθεστώς.
Συνεχίζουμε όπως ξέρουμε;
Aυτό είναι κάτι που το βλέπουμε σε καθημερινό επίπεδο. Από το πώς εργαζόμαστε, στο πώς πηγαίνουν τα παιδιά σχολείο, από την χρήση της μάσκας. Οι αθλητικές δραστηριότητες συνεχίζονται (παρά το γεγονός ότι ο κόσμος μένει εκτός, προς το παρόν) αλλά και το καλοκαιράκι μας το ζούμε όπως ξέρουμε όλα αυτά τα χρόνια και όπως μάθαμε τους τελευταίους μήνες. Χωρίς τις ακρότητες στα beach bar, με τις αποστάσεις μας και με την όρεξή μας για ζωή, εκτός βεβαίως και αν ληφθούν νέα εξτρα μέτρα την επόμενη βδομάδα από τον Νίκο Χαρδαλιά.
Κατά μία έννοια ο κορονοϊός κάνει την δουλειά του και εμείς την δική μας. Συνεχίζουμε να ζούμε την ζωή μας όπως έχουμε μάθει, όπως την έχουμε αγαπήσει, με κάποιες μικρές (και κάποιες άλλες φορές μεγάλες) διαφοροποιήσεις. Μέχρι που θα γίνουμε και πάλι μάρτυρες μιας ακόμα νίκης της επιστημονικής κοινότητας.
