Σήμερα για να πετύχεις ένα πιτόγυρο στα 3 ευρώ, σημαίνει πως μάλλον έπεσες σε μαγαζί που προσπαθεί να «ληστέψει» τουρίστες. Που και πάλι, στα 3 ευρώ καθαρά δεν θα φτάνει. Μεγαλώσαμε σε μια Ελλάδα που μπορεί να λέμε τον μουσακά και την φασολάδα ως εθνικά φαγητά, αλλά η αλήθεια είναι πως πάντα είχαμε στο μυαλό μας το σουβλάκι. Το σνακ του φτωχού. Το «γρήγορο φαγητό» του Έλληνα που κάποτε μπορούσε να το πάρει με μερικές δεκάρες στην άκρη. Και καλώς ή κακώς, επειδή κάθε κουζίνα παγκοσμίως τα έχει αυτά, έτσι και το σουβλάκι ταυτίστηκε με το middle-class. Και όχι πια.
Όπως ανέφερε σήμερα σε κείμενο του το CNN Greece, η φετινή Πρωτομαγιά δεν θα ξεκινήσει καλά, καθότι η τιμή στο σουβλάκι θα αυξηθεί από 10% έως 15%. Αυτή είναι μία αλυσιδωτή αντίδραση που έρχεται από την αύξηση του κρέατος στα 30% και την οποία πλέον δεν μπορούν να «απορροφήσουν» οι επαγγελματίες του χώρου. Νωρίτερα, το θέμα είχε θίξει και στον ΣΚΑΙ και ο Γιώργος Πολύζος. «Ζούμε σ΄ ένα περιβάλλον που η φορολογία που είναι στα ύψη, οι ασφαλιστικές εισφορές είναι στα ύψη. Και αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζουμε ένα σοβαρό πρόβλημα που τα κρέατα σε όλη την Ευρώπη, δεν γίνεται μόνο στην Ελλάδα, ανεβαίνουν συνέχεια. Έχουμε μία αύξηση στην τιμή στο κρέας από 1η Μαρτίου 30%», δήλωσε χαρακτηριστικά ο εκπρόσωπος του Σωματείου Ψητοπωλών, κ. Πολύζος. Και από ότι το ψάξαμε, θα υπάρχει αύξηση της τιμής σε όλη την Ευρώπη.
Προφανώς και θα γκρινιάξουμε αλλά και θα κατανοήσουμε. Το να έχεις ψητοπωλείο δεν είναι απλά δουλειά, είναι σκέτο σκότωμα και σκλαβιά – και δεν χρειάζεται να έχεις κόψει με το μαχαίρι τον γύρο για να το καταλάβεις. Άλλωστε ζούμε σε μία χώρα που από το 2011 και μετά έχει κυριολεκτικά τσακίσει τον ελεύθερο επαγγελματία, με τους περισσότερους να προσπαθούν μέχρι και σήμερα να καλύψουν τα χρωστούμενα από παλιές οφειλές, αφού έφτασαν στο σημείο να γίνουν ασφυκτικές.
Πέρα από όλη αυτή την κατανόηση για την κατάσταση, υπάρχει και ένα μεγάλο «γαμώτο» για αυτή τη χώρα. Την χώρα που κάποια εποχή, πολύ πριν την κρίση και την άφιξη του ΔΝΤ, είδε τον καφέ (σ.σ.: το freddo cappuccino για την ακρίβεια), να φτάνει στα 4,50 ευρώ. Έχει δει ήδη την φρατζόλα ψωμί να κυμαίνεται από 80 λεπτά μέχρι 1,20€ και την βενζίνη να έχει μόνο ανοδική πορεία από το 2010. Είναι 19 χρόνια αυτά. 19 χρόνια που καλείσαι να αντιμετωπίσεις αυτή την παράνοια και που κάποια στιγμή κουράζεσαι. Είτε κάποιοι θέλουν να το καταλάβουν είτε όχι, το σουβλάκι επειδή είναι ένα ιστορικό σνακ, έχει μία-κάποια «κουλτούρα» πίσω του. Μία συνήθεια. Δεν είναι μόνο ένα πλήρες γεύμα που μπορείς να φας για να σε κρατήσει. Έχουμε συνηθίσει να τα τρώμε έξω με φίλους. Στο σπίτι βλέποντας ταινία. Στα γλέντια ή με συναδέλφους στη δουλειά. Και ο λόγος που το προτιμούμε, είναι ότι ξέρουμε πως όσο στενές και να γίνονται οι τσέπες μας, όσο και να μας πνίγουν οι λογαριασμοί, περισσεύει ένα 2ευρο για να πάρουμε ένα σουβλάκι. Σε διαφορετική συχνότητα ο καθένας μας, αλλά το είχαμε και το έχουμε.
Τώρα, μέσα σε ένα κλίμα μιζέριας και κατσουφιάσματος, που είναι η πεμπτουσία της αντίδρασής μας για τα μισά και βάλε θέματα αυτής της χώρας, μπαίνουμε στη διαδικασία να μετρήσουμε ακόμη και την μπουκιά στα 5 αυτά πράγματα που μας έχουν απομείνει. Ένας καφές. Ένα σουβλάκι. Πράγματα που και στην τελική, δεν θα έπρεπε να νιώθουμε προύχοντες που τα έχουμε, γιατί ούτε τα κλέψαμε, ούτε μας τα προσέφεραν τσάμπα. Δουλεύουμε σκληρά σε αυτή τη χώρα, ασχέτως τι θέλει να λέει το κακεντρεχές σύνολο.
Την κρυάδα όμως πλέον δεν θα την δεις στη σακούλα του ντελιβερά που άργησε. Θα είναι στα 8 ευρώ που θα πληρώνεις πλέον σε μία παραγγελία, για να φας δύο πιτόγυρα και να πιείς ένα αναψυκτικό.
