Οι νεκροί στο Μάτι δεν θα δικαιωθούν από κανένα εισαγγελικό πόρισμα, ούτε εκείνοι, ούτε οι άνθρωποι που άφησαν πίσω τους, που πενθούν, που πρέπει να ζουν καθημερινά με ένα τεράστιο κενό στην ψυχή τους και ένα τεράστιο «γιατί;» να τους σημαδεύει σαν πυρωμένο σίδερο. Όλοι αυτοί που κάηκαν ζωντανοί μέσα σε μια πύρινη κόλαση, δεν ήταν αριθμοί και στατιστικές, δεν ήταν «παράπλευρες απώλειες μιας πολύ κακής συγκυρίας», ούτε απλά άτυχοι, διότι βρέθηκαν «στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή». Βρέθηκαν απλά στη λάθος χώρα…
Βγάλτε για λίγο τα «οπαδικά γυαλιά», τα φιλοκυβερνητικά ή αντικυβερνητικά, τα πολιτικά γυαλιά που αλλοιώνουν και την όραση και την κρίση και φορέστε τους «φακούς επαφής της ανθρωπιάς»: βάλτε τον εαυτό σας στη θέση των ανθρώπων που έτρεχαν να σωθούν και να σώσουν την οικογένειά τους μέσα σε φλόγες και καπνούς, χωρίς να βλέπουν πού πάνε, χωρίς να τους λέει κανείς τι να κάνουν, χωρίς να τους έχει προειδοποιήσει κανείς για το κακό που έρχεται. Ανθρώπους που ψηλαφούσαν το χώμα για να βρουν ένα πέρασμα προς τη θάλασσα, που κατρακυλούσαν στα βράχια για να βρεθούν στην παραλία, που βούταγαν στα νερά με την ελπίδα κάποιος να τους βρει, κάποιος να τους μαζέψει και να μην πνιγούν αφού κατάφεραν τουλάχιστον να μην καούν. Αυτοί οι άνθρωποι, όσοι χάθηκαν και όσοι έζησαν, όσοι έχασαν δικούς τους ανθρώπους και όσοι τους βρήκαν ζωντανούς σε κάποιο καϊκι, τυλιγμένους με μια κουβέρτα, διάβασαν χθες ένα εισαγγελικό πόρισμα που αποδίδει ευθύνες σε αυτούς που έπρεπε να είχαν κάνει περισσότερα πράγματα απ’ αυτά που έκαναν: στη Δούρου, στον Ψινάκη, στον Μπουρνού, στη Γενική Γραμματεία πολιτικής Προστασίας, στην Ελληνική Αστυνομία, στην Πυροσβεστική. Στην καθυστέρηση να κινητοποιηθεί περιβόητος «Κρατικός Μηχανισμός». Στην μη επέμβαση εναέριων μέσων. Στην έλλειψη συνεννόησης.
Οι άνθρωποι που είδαν συγγενείς και φίλους να χάνονται για πάντα, σπίτια να γίνονται στάχτη και αυτοκίνητα να γίνονται πολτός, έχουν ακούσει πολλά αυτούς τους μήνες: κούφια λόγια παρηγοριάς, υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν, επιδόματα που δεν έλαβαν, ειρωνείες και κατηγόριες για άναρχη δόμηση και μεγάλο μερίδιο ευθύνης που αναλογεί στους ίδιους, έναν Πρωθυπουργό που θέλει να κάνει οικονομία στην τσέπη τους και προτιμά να δώσει χρήματα για να γίνουν έργα διότι αλλιώς θα τα ξοδέψουν και άλλα πολλά. Ένα «ταπ-ταπ» συμπαράστασης στην πλάτη, όσο γράφουν οι κάμερες και μετά το απόλυτο τίποτα.
Θυμήσου και εκείνους που την ίδια μέρα, είχαν φράξει την ΛΕΑ με τα αυτοκίνητά τους.
Για τους περισσότερους από εμάς η τραγωδία του καλοκαιριού ήταν ένα θέμα που μας σόκαρε, που μας συγκίνησε ή μας συγκλόνισε, αλλά λίγο – πολύ «έσβησε» όταν έσβησε και η τελευταία εστία πυρκαγιάς και καταμετρήθηκε και ο τελευταίος νεκρός. Για τους ανθρώπους όμως που βρέθηκαν εκεί το καλοκαίρι, που προσπαθούν να ξαναχτίσουν το σπίτι τους μέσα σε ένα νεκροταφείο ψυχών, είναι η καθημερινή τους Κόλαση, είναι μια φωτογραφία που κοιτάζουν κάθε μέρα, ακόμα κι όταν κλείνουν τα μάτια τους για να κοιμηθούν. Είναι μυρωδιές καμμένων ανθρώπων και εικόνες που όλοι εμείς έχουμε δει μόνο σε θρίλερ. Είναι κραυγές που καλούν σε βοήθεια και κλάματα.
Είναι μια πραγματικότητα που ξεπερνά εισαγγελικά πορίσματα, αυτοψίες, τηλεοπτικά παράθυρα και τεκμήρια αθωότητας. Είναι η «συγνώμη» που δεν ακούστηκε ποτέ από κανέναν – η ειλικρινής «συγνώμη», η άνευ όρων και άνευ «συγνώμη, αλλά…». Είναι οι πραγματικές ευθύνες που δεν ανέλαβε κανένας «μεγαλόσχημος» - Δήμαρχοι και Περιφερειάρχης είναι στη θέση τους και προετοιμάζονται για το δικαστικό αγώνα, κοιτάζοντας παράλληλα με ποιον τρόπο θα σώσουν την πολιτική τους καριέρα. Είναι ψέματα και ανακρίβειες. Είναι έλλειψη σεβασμού σε μια χώρα που δεν έχει μάθει να σέβεται ούτε τους ζωντανούς, ούτε τους πεθαμένους. Ούτε το παρελθόν της, ούτε φυσικά το παρόν και το μέλλον της.
Θέλετε μια πρόβλεψη; Ο «Στρατηγός Άνεμος» θα την πληρώσει πάλι, σε αυτόν θα φορτωθεί το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης που φύσαγε δυνατά, μια από δω και μια από εκεί. Και στην κακιά την ώρα, ότι ήταν περίοδος διακοπών και αρκετοί άνθρωποι είχαν μείνει εκεί για να κάνουν τα μπάνια τους. Στην ατυχία και την κακοτυχία. «Σε όλο τον κόσμο συμβαίνουν αυτά, είδατε τι συνέβη στην Καλιφόρνια ή την Ισπανία;» Θα την πληρώσουν και μερικοί «βολικοί» και «εύκολοι ένοχοι και φταίχτες», που δεν έχουν τις πλάτες ενός κομματικού μηχανισμού να καθαρίσουν για εκείνους, κάποιοι θα φάνε μερικούς μήνες με αναστολή ή εξαγορά της ποινής, άλλοι θα αθωωθούν πανηγυρικά και θα ποζάρουν χαμογελαστοί και «δικαιωμένοι» στις κάμερες, μερικοί θα ξεφυσάνε ανακουφισμένοι που επιβίωσαν πολιτικά – ποιος ασχολείται άλλωστε με την «άλλη επιβίωση», την «κανονική»;
Οι ζωντανοί με τους ζωντανούς δεν λένε; Και οι 100 νεκροί, με ποιους άραγε;
