Γιατί οι περισσότεροι άντρες θέλουν να μοιάζουν με τον James Bond

Γράφει ο Χρήστος Κάβουρας

Δεν έχει σημασία αν οδηγείς Fiat Panda ή Tesla, αν πίνεις φρέντο ή martini, αν φοράς ρολόι Casio, Smartwatch, Panerai ή Omega. Κάπου βαθιά μέσα σου, εκεί ανάμεσα στο άγχος για τα deadlines και το excel με τα έξοδα του μήνα, υπάρχει ένας James Bond που περιμένει να βγει από το γραφείο σου με σμόκιν.

Και εννοείται να μην χρειαστεί να αλλάξει τίποτα στον εαυτό του. Γιατί αν είσαι ο James Bond -ίσως όχι τόσο του Daniel Craig- δεν χρειάζεται να ανησυχείς ούτε για τη χωρίστρα σου. Ακόμα και αν έχεις ρίξει ή έχει φάει πολύ ξύλο. 

Ο Bond δεν χάνει ποτέ την ψυχραιμία του. Εμείς χάνουμε το σήμα στο Teams και την υπομονή μας με το delivery που άργησε. Εκείνος σώζει τον κόσμο πίνοντας martini ή σαμπάνια αν είναι με τη μορφή του Roger Moore. Εμείς πάλι, σώζουμε τη μέρα πίνοντας δεύτερο καφέ.

Και όμως, κάθε άντρας βλέπει στον Bond αυτό που θα ήθελε να είναι: ψύχραιμος, αποτελεσματικός, με ατσάλινη σιγουριά ακόμα κι όταν όλα γύρω του καταρρέουν.

Όπως είπε κι ένας ψυχολόγος: «Ο Bond είναι η φαντασίωση του άντρα που λειτουργεί τέλεια υπό πίεση.». Και ποιος δεν θα ’θελε να έχει τέτοιο λογιστικό, συναισθηματικό και επαγγελματικό self-control;

Σίγουρα ο τύπος που έχει την μπάλα στην τελευταία επίθεση της ομάδας του στο μπάσκετ -όπως έκανε ο Kendrick Nunn στο Μπασκόνια-Παναθηναϊκός- ή απλώς όλοι εμείς που θέλουμε να παίρνουμε τη δύσκολη-σωστή απόφαση, όταν ο κόσμος γύρω πραγματικά «καίγεται».

Στο γραφείο, θέλουμε να μπαίνουμε στη σύσκεψη όπως εκείνος μπαίνει σε ένα καζίνο. Να καθόμαστε με στιλ για να κεντρίζουμε τα βλέμματα χωρίς καμία προσπάθεια, να λέμε την ατάκα-ξυράφι όταν πρέπει και -εννοείται- να έχουμε τη σιγουριά για το φύλλο που ετοιμάζεται να ανοίξει η μπάνκα.

Στον καφέ, πάλι, θέλουμε να έχουμε τη γοητεία που κάνει τους άλλους να σταματούν να μιλούν για να σε ακούσουν. Ακόμα και όταν πληρώνουμε στο POS, θέλουμε να έχουμε εκείνη τη μικρή Bond-moment σιγουριά, το click της κάρτας που λέει «ναι, το ‘χω».

Ο Bond είναι η επιτομή του cool όχι γιατί έχει άδεια να σκοτώνει, αλλά γιατί δεν αφήνει τίποτα να τον ταράξει. Ούτε σφαίρες, ούτε γυναίκες, ούτε deadlines. Είναι ο Bond και ξέρει πάντα τι ακολουθεί. Και ακόμα και αν δεν ξέρει, απλώς γνωρίζει ότι δεν θα αγχωθεί, οτιδήποτε και αν συμβεί.

Κάθε άντρας που προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα σε καριέρα, υποχρεώσεις και προσωπική ζωή, κουβαλάει μέσα του ένα μικρό Bond complex. 

Όχι για τα gadgets ή τα αυτοκίνητα, αλλά για εκείνη την ηρεμία του ανθρώπου που έχει τον έλεγχο. Αυτή που κρύβει πάντα ένα μικρό χαμόγελο μέσα στη μαυρίλα, ή που θα ρίξει την ατάκα ακόμα και αν κανείς δεν του τη ζήτησε.

Η πραγματική γοητεία του Bond δεν είναι τα σμόκιν ή οι Aston Martin αλλά το γεγονός ότι δεν προσπαθεί.  Είναι πάντα ένα βήμα μπροστά, όχι γιατί ξέρει τα πάντα, αλλά γιατί δεν τον νοιάζει να αποδείξει τίποτα.

Μπορεί ως άντρες να μη σώσουμε ποτέ τον κόσμο, αλλά αν καταφέρουμε να βγούμε από το μίτινγκ χωρίς να σκάσουμε, να πληρώσουμε το ρεύμα στην ώρα του παρότι ο λογαριασμός στην τράπεζα δείχνει 100 ευρώ μέχρι το τέλος του μήνα και έχουμε αρχές ή να κρατήσουμε λίγο στιλ και τύπο στο χάος της καθημερινότητας, τότε, ναι, είμαστε λίγο James Bond κι εμείς. 

Λίγο είπαμε...