«Μου αρέσει να το λέω. Έχω παλικάρια. Αυτά είναι παλικάρια. Μπράβο τους»: Η ιστορική ομάδα της Νέας Σμύρνης, έχει επικρατήσει στον πρώτο από τους δύο τελικούς του Final 4 της Ερρίκος Ντυνάν Elite League και με το 87-79 έχει κερδίσει την άνοδο στην Basket League.
Την ίδια στιγμή, τα εισαγωγικά λόγια του, προπονητή των νικητών, Μιχάλη Κουρή, κοσμούν το πανηγυρικό κλίμα που επικρατεί στο Κλειστό των Άνω Λιοσίων. Ο κόουτς δεν έχει ξεχάσει να δώσει συγχαρητήρια σε κανέναν συντελεστή της μεγάλης αυτής επιτυχίας, όσο και αν τα δάκρυα και η συναισθηματική του φόρτιση δεν τον αφήνουν να εκφράσει λέξη, όπως θα ήθελε ο ίδιος.
Ο «Μάικ» όπως είναι ευρύτερα γνωστός, έχει ξεκινήσει εδώ και λίγα χρόνια να χτίζει το προφίλ του θαυματουργού κόουτς που φέρνει ανόδους, ξεκινώντας από τη σεζόν ανέλαβε να κρατήσει τον Παπάγου στην National League (Β’ Εθνική) και εκείνος τους ανέβασε κατηγορία. Η φετινή επιτυχία ήταν ένα μεγάλο κοντράστ συναισθημάτων, καθώς ξεκίνησε τη σεζόν στον Αμύντα από τον οποίο αποχώρησε μεσούσης της χρονιάς, αλλά λίγες αγωνιστικές πριν το φινάλε, ο Μίλωνας του έκανε σινιάλο να αναλάβει το «καράβι» το οποίο δυσκολευόταν να μπει σε σωστή τροχιά παρά το πολύ καλό υλικό του ρόστερ.
Με τον Μάικ στο τιμόνι και δύο ακόμα προσθήκες (Σκορδίλης και Μπράιαντ) το τρένο μπήκε στις ράγες και έφτασε μέχρι τον τερματικό σταθμό του, ακόμα και αν στα χαρτιά ο Πανιώνιος ήταν το φαβορί.
Το success story του Μάικ Κουρή επιβεβαιώθηκε με τα όσα έγιναν στο φινάλε της σεζόν, ακόμα και αν ο ίδιος μοίρασε το μερίδιο της επιτυχίας σε όλους όσους ήταν φέτος στην ομάδα, ακόμα και στον προκάτοχό του, Νίκο Καραγιάννη.
Σήμερα, ωστόσο, ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας Πατέρα 2024, δίνουμε το πινακάκι του προπονητή στον Μάικ για να μας σχεδιάσει το δικό του σύστημα της επιτυχίας, έχοντας ως βάση όμως το σπίτι του. Διότι πέρα από τα «παλικάρια» που πρέπει να διαχειρίζεται στις προπονήσεις και τους αγώνες, έχει και δύο κόρες που πρέπει να «κοουτσάρει» από την πιο σημαντική θέση. Εκείνη του πατέρα.
Πόσο εύκολο είναι τελικά να είσαι κόουτς των επιτυχιών, αλλά παράλληλα καλός πατέρας; Θα μας τα πει ο ίδιος στη συνέντευξη που ακολουθεί:
-“Πίεση για έναν πατέρα είναι να δουλεύει 16 ώρες" λένε προπονητές και αθλητές. Συμφωνείς με αυτό;
Η πραγματική πίεση για έναν πατέρα είναι να κάνει τα πάντα για να εξασφαλίζει την οικονομική και ψυχολογική υποστήριξη της οικογένειάς του. Στη δική μου περίπτωση με βοηθάει το γεγονός ότι περνάω τον χρόνο μου περίπου 4 ώρες στο γήπεδο και τις υπόλοιπες, αν δεν κάνω σκάουτινγκ για τον αντίπαλο θα είμαι εκεί για να πηγαίνω τις κόρες μου στο βόλεϊ που παίζουν ή σε κάποιο πάρτι τα Σαββατοκύριακα.
-Τι σημαίνει για σένα πατρότητα;
Εστιάζεται στην αγάπη, την καθοδήγηση και τη φροντίδα ενός πατέρα για τα παιδιά του, παράλληλα όμως ευεργετεί και τον πατέρα τον ίδιο από την τριβή του με τα παιδιά. Για παράδειγμα, εμένα, που οι κόρες μου είναι στην εφηβεία είναι σαν να μαθαίνεις συνεχώς καινούργια πράγματα. Κάθε σχέση περνάει και τα δικά της στάδια και εξελίσσεται.
-Έχεις πάρει κάποια μαθήματα ζωής από την πατρότητα και τα έχεις προσαρμόσει στην αθλητική σου ζωή;
Η πατρότητα σε κάνει πιο υπομονετικό και σου αλλάζει τη σκοπιά στη ζωή. Εγώ από τα χρόνια μου ως παίκτης και τότε που έγινα πατέρας και ανέλαβα προπονητής, έχω μια μετάλλαξη από Ντόκτορ Τζέκιλ σε Μίστερ Χάιντ. Και αυτό συμβαίνει σε όλο τον κόσμο που αποκτά ένα παιδί. Για μένα αυτό άλλαξε στα 35 μου όταν έγινα πατέρας.
-Ρίχνοντας μια ματιά στον Μιχάλη Κουρή τον 35χρονο, ποιο στοιχείο δεν πιστεύεις ότι θα είχες εν έτει 2024;
Κοίτα, το πώς σκεφτόμουν τότε που τα κορίτσια μου ήταν μωρά και το πώς τις βλέπω σήμερα και τις αντιμετωπίζω έχει τεράστια διαφορά. Αλλά θέλω να είμαι ειλικρινής, έχω την ευτυχία να έχω δύο κόρες που είναι πραγματικά πολύ ώριμες και φερέγγυες απέναντι σε μένα και κυρίως τις υποχρεώσεις τους. Φεύγει για παράδειγμα η γυναίκα μου στο εξωτερικό για επαγγελματικό ταξίδι 5 ημερών αλλά έχω το κεφάλι μου ήσυχο μαζί τους. Συζητάμε τα πάντα, υπάρχει κατανόηση και συνεννόηση, στα μαθήματά τους είναι άριστες, δεν τσακώνονται ποτέ μεταξύ τους. Είμαι πολύ τυχερός είμαστε τόσο καλά μεταξύ μας χωρίς τις εντάσεις που συνήθως υπάρχει μεταξύ παιδιών και γονιών στην εφηβεία.
-Κάνετε και πλάκα μεταξύ σας;
Από αυτά και αν έχει η σχέση μας. Μια και δεν οδηγούν ακόμα και τις πηγαίνω εγώ για τα μαθήματα, τις προπονήσεις ή αν έχουν κανονίσει κάτι, τους λέω και καλά «έχω εξελιχθεί σε Uber driver σας» και γελάμε πολύ με αυτά. Είναι γενικά πολύ ξεχωριστό το να μπορώ να έχω τόση αποσυμπίεση όλης αυτής της πίεσης που έχω στη δουλειά μου από το ίδιο μου το σπίτι.
-Ποιες είναι οι δυσκολίες ενός σύγχρονου πατέρα;
Είναι πραγματικά η ισορροπία μεταξύ εργασίας και οικογένειας, και ύστερα η ψυχολογική υγεία. Για μένα είναι βέβαια απαραίτητο να υπάρχει η παρουσία του αθλητισμού όσο μεγαλώνουν τα παιδιά. Είναι πολύ σημαντικό να αθλούνται παράλληλα με τα μαθήματά τους.
- Θα ήθελες να συνεχίσουν τον αθλητισμό φτάνοντας στο επίπεδο του πρωταθλητισμού ή να μείνουν μακριά από αυτόν;
Θέλω πάνω από όλα να κάνουν ό,τι τις ευχαριστεί. Αν έρθει ο πρωταθλητισμός είναι καλοδεχούμενος, αλλά προτεραιότητα είναι τα μαθήματα. Για μένα το ιδανικό είναι ο αθλητισμός να βρίσκεται στη ζωή τους, όχι όμως να είναι μόνος του. Βέβαια, έχουμε δει ότι ο πρωταθλητισμός μπορεί να σε στείλει με υποτροφία σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού, προσφέροντάς σου ένα εξαιρετικό πτυχίο.
-Υπάρχει κάτι ομορφότερο από την αγκαλιά των δυο σου κορών;
Το να έρχονται τα κορίτσια μου να με παίρνουν αγκαλιά μετά τις επιτυχίες στο γήπεδο με τον Παπάγου και τον Μίλωνα, νομίζω είναι από τα πιο δυνατά συναισθήματα που έχω ζήσει, και που κάθε άλλος πατέρας στη θέση μου θα μπορούσε να επιβεβαιώσει. Η αγάπη γενικά της οικογένειάς μου σε αυτές τις στιγμές που έζησα και μαζί με τις κόρες μου ήταν και η γυναίκα μου με την μητέρα μου δεν θα τις ξεχάσω ποτέ.
-Ήταν το φινάλε του αγώνα με τον Πανιώνιο η στιγμή εκείνη που σε έκανε να ανατριχιάσεις περισσότερο από κάθε άλλη στην καριέρα σου;
Ήταν τεράστιο στοίχημα για μένα, η πίεση ήταν τεράστια και ήθελα πραγματικά να πετύχω. Όταν πήγα στην ομάδα ήμασταν πέμπτοι και μέσα σε δύο μήνες και κάτι βγήκαμε πρωταθλητές. Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, όπως κύλησε η χρονιά που έφυγα μέσα στη χρονιά από τον Αμύντα, έπρεπε μέσα σε λίγο διάστημα να κάνω την ομάδα «γροθιά» ώστε να τα καταφέρουμε.
Τα δάκρυα που είδες ήταν όλη αυτή η φόρτιση που είχα και οι απαιτήσεις που είχα δημιουργήσει στον εαυτό μου. Ένα κλασικό παράδειγμα αποτελούν τα δάκρυα των παικτών του Παναθηναϊκού AKTOR μετά την κατάκτηση της Euroleague. Ο Λεσόρ και όλοι οι παίκτες που έκλαιγαν είναι βέβαιο ότι σκέφτονταν το πόσο πολύ ώρα είχαν αφιερώσει στην ομάδα, τι πίεση δέχονταν αλλά είχαν βάλει και οι ίδιοι στους εαυτούς τους. Στη δική μου περίπτωση ήμασταν το underdog, ειδικά απέναντι στον Πανιώνιο, και το να βγούμε πρωταθλητές ήταν πραγματικά κάτι πολύ μεγάλο. Σε τέτοιες στιγμές δεν μπορείς να συγκρατήσεις τα συναισθήματά σου.
-Η ατάκα σου «έχω παλικάρια» δηλώνει ότι έπρεπε να φτιάξεις ένα οικογενειακό κλίμα στην ομάδα. Όπως κάνει και ένας πατέρας στην οικογένειά του…
Κοίταξε, όταν πήγα έπρεπε να δώσω ρόλους σε όλους και δεν είναι εύκολο να τους αποδεχτούν όλοι. Οι παίκτες μου όμως το έκαναν και το «παλικάρια» που είπα ήταν για την άμυνα που έπαιξαν. Θυσίασα τον Στιβ Μπαρτ, έναν παίκτη που «κουβαλούσε» επιθετικά την ομάδα όλη τη χρονιά γιατί έπρεπε να παίξω άμυνα για να κερδίσω. Τα παιδιά είναι παλικάρια γιατί έβαλαν το κορμί τους στη «φωτιά», έφαγαν όλα τα σκριν αλλά είχαν τρομερή θέληση να αμυνθούν. Η θέληση έρχεται από το καλό κλίμα και τη διάθεση να παίξει ο ένας για τον άλλον. Αυτό έγινε μέσα στο παιχνίδι. Η επίθεση μπορεί να φέρνει εισιτήρια όπως λένε οι Αμερικάνοι, η άμυνα όμως δίνει πρωταθλήματα.
-Με δύο κόρες στο σπίτι, και μια ολόκληρη μέρα γεμάτη μπάσκετ, έχει παράπονο η γυναίκα σου ότι όλη η προσοχή είναι περισσότερο σε εκείνες; Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να είσαι ταυτόχρονα καλός στη δουλειά σου, αλλά και πατέρας-σύζυγος;
Άμα υπάρχει κατανόηση και «συνεργασία» όλα γίνονται. Εγώ προσπαθώ να μην χάνω ούτε παιχνίδι των παιδιών μου εφόσον το επιτρέπουν οι υποχρεώσεις μου. Δεν θέλω να πάω για να φωνάξω ή να τους πω κάτι, μόνο να είμαι εκεί για να ζω τις στιγμές τους.
-Ποια συμβουλή έχεις πάρει από το σπίτι σου και την εφαρμόζεις στην καθημερινότητά σου, τόσο σε εργασιακό πλαίσιο, όσο και στο σπίτι;
Η γυναίκα μου είναι πραγματικά από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους της ζωής μου. Κάθε κουβέντα μαζί της εκτός από αποφόρτιση είναι και μάθημα για το πώς να συνεννοηθώ εγώ με τους παίκτες μου. Οπότε δεν είναι μόνο ένα το μάθημα, αλλά πολλά.
-Θα συμβουλευτείς τα κορίτσια σου για την επόμενη επαγγελματική πρόκληση της ζωής σου;
Είναι αρκετά ώριμες οπότε εννοείται θα τις συμβουλευτώ. Από όλη την οικογένειά μου θα πάρω συμβουλές καθώς επηρεάζονται και οι δικές τους ζωές εκτός από τη δική μου. Με την παγκοσμιοποίηση και γενικά τη φύση της δουλειάς, ο προπονητής και οι παίκτες πρέπει να είναι μονίμως με μία βαλίτσα στο χέρι, είτε για να πας σε άλλη πόλη ή ακόμα και στο εξωτερικό. Πάνω από όλα θα τις συμβουλευτώ γιατί θα επηρεάσει και εκείνες η επόμενη απόφαση.
