Κώστα Σλούκα, μπορείς να μας πεις μια καλύτερη ιστορία από την πατρότητα;

Συνέντευξη στον Γιάννη Κουβόπουλο

Φωτογράφος: Λευτέρης Παρτσάλης
Επιμέλεια: Άγγελος Κωνσταντούλιας , Χρήστος Κάβουρας

«Θέλω να κάνω σε εσάς μία ερώτηση. Μπορείτε να μου πείτε μια καλύτερη ιστορία από αυτή; Να πηγαίνω από τον Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό και την πρώτη χρονιά να δείχνουμε σε όλους ότι είμαστε οι πρωταθλητές Ευρώπης; Δε νομίζω ότι υπάρχει καλύτερη ιστορία από αυτή».

Κυριακή 26 Μαΐου, τοποθεσία Βερολίνο. Ο Κώστας Σλούκας βρίσκεται στη συνέντευξη Τύπου μετά τον μεγάλο τελικό της Euroleague. Η μπασκετική Ευρώπη έχει υποκλιθεί, η Ρεάλ Μαδρίτης έχει παραδώσει το στέμμα στον νέο Βασιλιά του ευρωπαϊκού μπάσκετ και άπαντες κρέμονται από τα χείλη του ανθρώπου που ηγήθηκε της προσπάθειας για την 7η Ευρωλίγκα στην ιστορία του Παναθηναϊκού AKTOR. Λίγα λεπτά νωρίτερα έχει ψηφιστεί ως ο πολυτιμότερος παίκτης του Final 4, έχει σηκώσει την Euroleague ως αρχηγός του «τριφυλλιού» και πρόσφατα το πρωτάθλημα της Basket League, έχει προσθέσει στην προσωπική του συλλογή το 4ο Ευρωπαϊκό και έχει κάθε λόγο να αισθάνεται ο πιο δικαιωμένος άνθρωπος στον κόσμο. Βρίσκεται στον 7ο ουρανό, έχει οδηγήσει τον πράσινο λαό στη «Γη της Επαγγελίας», τηρώντας την υπόσχεσή του την ημέρα που έβαζε την υπογραφή του στο 3ετές συμβόλαιο συνεργασίας με το πιο επιτυχημένο τμήμα στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. 

Ο δρόμος προς την επιτυχία δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Κανείς δε σου χαρίζει τίποτα σε αυτή τη ζωή. Πρέπει να μοχθήσεις, να πάρεις γενναίες αποφάσεις και ρίσκα, να «τσαλακωθείς», να βρεθείς αντιμέτωπος με τη συντριβή, να βρεις το σθένος την στιγμή που η πιο συνετή επιλογή θα ήταν να τα παρατήσεις όλα και να βρεις την ησυχία σου. Αλήθεια, γιατί να ξεβολευτείς και να μπλέξεις σε καταστάσεις που ελάχιστοι θα τολμούσαν; Γιατί να πάρεις εκείνη τη ριψοκίνδυνη και συγχρόνως τελεσίδικη απόφαση; Σε αυτό το ερώτημα δεν υπάρχει λογική απάντηση. Υπάρχει μόνο η τρέλα, η φιλοδοξία και στο τέλος της ημέρας το να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου. Να χορέψεις πάνω στο φτερό του καρχαρία. Να πετύχεις το αδύνατο. Ο Κώστας Σλούκας το κατάφερε. Ο ηγέτης, ο αρχηγός, ο άνθρωπος που το όνομά του έχει ταυτιστεί με την επιτυχία, την εργατικότητα και τη συνέπεια. 

Κάτι που ξεπερνάει τις 4 γραμμές του παρκέ. Μία ημέρα που η viral έκφραση «εδώ δε χωράνε οπαδικά» βρίσκει την πραγματική εφαρμογή της έννοιάς της. Η 16η Ιουνίου του 2024 είναι αφιερωμένη σε όλους τους πατεράδες του κόσμου. Όλους εκείνους τους αφανείς και καθημερινούς ήρωες, η παρουσία των οποίων αποτελεί ασπίδα και εχέγγυο για κάθε παιδί. Στο απαιτητικό παιχνίδι της πατρότητας κάθε λάθος δε συγχωρείται και ούτε… μακιγιάρεται. «Τα παιδιά είναι σαν το υγρό τσιμέντο. Οτιδήποτε πέφτει πάνω τους, αφήνει αποτύπωμα», είχε αναφέρει στο παρελθόν ο σπουδαίος δάσκαλος, παιδοψυχολόγος, ψυχοθεραπευτής και παιδαγωγός γονέων, Haim Ginott. Η πατρότητα δεν είναι 40λεπτο αλλά μαραθώνιος. Η σχέση με τα παιδιά είναι αμφίδρομη. Τους μαθαίνεις και μαζί τους γίνεσαι κι εσύ καλύτερος. Η πατρότητα είναι ευλογία και θαύμα, ένα δώρο που μόνο όταν έρθει στη ζωή σου αντιλαμβάνεσαι πως έχεις ολοκληρωθεί και τίποτα απ’ όλα όσα σε απασχολούσαν στο παρελθόν δεν έχει πλέον καμία μα καμία σημασία. Έχεις όντως διαβεί τον Ρουβίκωνα αλλά και να σου δινόταν η επιλογή δε θα επέστρεφες στην προηγούμενη ζωή σου.

Κυριακή 16 Ιουνίου, τοποθεσία Αθήνα: Κώστα Σλούκα, θα μας επιτρέψεις να σου αντιστρέψουμε το ερώτημα και να το προσαρμόσουμε λίγο στα δικά μας δεδομένα: Μπορείς να μας πεις μια καλύτερη ιστορία από αυτή; Να επιστρέφεις σπίτι μετά από μία δύσκολη μέρα και να πέφτεις στην αγκαλιά της κόρης σου ή να παίζεις με τον γιο σου; Δε νομίζουμε ότι υπάρχει καλύτερη ιστορία από αυτή. Αλλά ο λόγος σε σένα ώστε να μας πεις τη δική σου ιστορία πατρότητας.

-Ποιος είναι ο ορισμός της πατρότητας; Ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις που σου έρχονται στο μυαλό;

Αγάπη, ευθύνη, στοργή. Πατρότητα σημαίνει πως πλάθεις έναν νέο άνθρωπο., μια καινούρια προσωπικότητα. Έχεις την ευθύνη να του μεταλαμπαδεύσεις όλα εκείνα που θα τον βοηθήσουν να ζήσει τη ζωή του όντας ένας πολύ καλός άνθρωπος για την κοινωνία.

-Ποιος ήταν ο Κώστας Σλούκας πριν γίνει πατέρας και πόσο σ’ έχει αλλάξει αυτή η διαδικασία;

Η αλήθεια είναι ότι ήμουν ένας τελείως διαφορετικός άνθρωπος πριν γίνω πατέρας. Δεν έχει καμία σχέση ο Κώστας του σήμερα με τον Κώστα του παρελθόντος. Ακόμη και ειδήσεις όταν βλέπω και έχει ένα θέμα για μικρά παιδιά συγκινούμαι και βάζω τον εαυτό μου στη θέση των γονέων αυτών. Τι θα έκανα εγώ στη θέση τους; Πώς θα αντιδρούσα σε μία τέτοια κατάσταση; Σκέφτομαι το κοριτσάκι μου ότι θα μπορούσε να είναι σε μια άσχημη θέση και ξέρεις αυτό δεν μπορώ να το εξηγήσω. Όλο αυτό ήρθε από μόνο του, γεννήθηκε από μόνο του, ακριβώς τη στιγμή που γεννήθηκε η μικρή. Όλος ο ελεύθερος χρόνος μου, πλέον, είναι αφιερωμένος στην οικογένειά μου. Στην κόρη μου, στη γυναίκα μου και πλέον στον γιο μου. Είναι κάτι που το έχω ανάγκη. Προσπαθώ να τους δώσω όση περισσότερη αγάπη μπορώ γιατί είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής μου.

-Ποιες είναι οι δυσκολίες ενός σύγχρονου πατέρα;

Οι καιροί έχουν αλλάξει. Τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Η ζωή μας, η καθημερινότητά μας δεν έχει καμία σχέση με την καθημερινότητα των γονιών μας ή και τον παλαιότερων. Δεν υπάρχει ο χρόνος που υπήρχε τότε για να μπορέσεις να τον αφιερώσεις στην οικογένειά σου. Εγώ προσωπικά λείπω πάρα πολλές ημέρες από το σπίτι λόγω των υποχρεώσεων του επαγγέλματος και η μικρή με ψάχνει και με ρωτάει συνέχεια πού είμαι. Μου βάζει το μαχαίρι στην καρδιά. Γι’ αυτό είπα ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό να αφιερώνω όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο στην οικογένειά μου. Το έχω ανάγκη. Θέλω να της δείξω τον δρόμο να γίνει ένας άνθρωπος χωρίς κακία. Είναι πολύ δύσκολο να αναθρέψουμε σωστά τα παιδιά μας. Αλλά θα το κάνουμε. Οι εποχές έχουν αλλάξει. Βλέπω τη μικρή συνέχεια με το κινητό αν και της το κρύβουμε. Βλέπει άλλα παιδιά με τα κινητά αλλά εμείς το αποφεύγουμε. Θέλουμε μαζί με τη γυναίκα μου να «χτίσουμε» έναν αξιόλογο άνθρωπο για την κοινωνία.

-Ποια είναι η συμβουλή που έχεις πάρει από τον πατέρα σου και δεν έχεις ξεχάσει;

Οι γονείς με μεγάλωσαν με σεβασμό και αξιοπρέπεια. Το ίδιο θέλω να κάνω κι εγώ. Μου έλεγαν πάντα να είμαι καλός άνθρωπος, να μην προκαλώ ποτέ και κανέναν. Να μην προκαλώ κακό σε άλλους, να μην τους προσβάλλω. Αυτό που μου έχει διδάξει ο πατέρας μου, ο οποίος έχει φύγει από τη ζωή, είναι να κερδίζω την κάθε ημέρα, να ζω την κάθε ημέρα. Ακόμη και όταν είσαι στη δουλειά να δουλεύεις στο 100% και να κερδίζεις την ημέρα. Γιατί ποτέ δε ξέρεις τι ξημερώνει.

-Ποια ήταν τα συναισθήματά του την στιγμή που πήρες για πρώτη φορά το παιδί στα χέρια σου.

Ήμουνα μέσα στο χειρουργείο. Δίπλα στη γυναίκα μου. Θυμάμαι ότι οι νοσηλευτές, ενώ η γυναίκα μου ήταν χαλαρή και γελούσε, έκαναν νοήματα μεταξύ τους να προσέχουν εμένα γιατί είχα χλωμιάσει. Όταν γεννήθηκε η μικρή ήταν απίστευτο. Γεννήθηκε μια ζωή. Τότε έκανα μια περίεργη σκέψη: «Θα είναι τα μάτια που θα με δουν όταν πεθάνω». Μου ήρθαν τέτοιες σκέψεις στο μυαλό.

-Υπήρξε κάτι θετικό που να σκέφτηκες;

Σκέφτηκα ότι θα με προσέχει. Επειδή είναι κόρη θα προσέχει τον πατέρα της. Είναι έρωτας. Δε μπορώ να στο περιγράψω με άλλες λέξεις. Την παρακαλάω για ένα φιλί. Δεν υπάρχει η σχέση αυτή. Είναι μοναδική.

-Πώς μπορείς να περιφρουρήσεις τα παιδιά σου από την κακία;

Με το να δίνω εγώ το σωστό παράδειγμα. Γενικά απέχω από την τοξικότητα αν και έχω κάνει μια μεταγραφή η οποία είναι μέσα στην τοξικότητα. Είναι πολλοί οι λόγοι που πήρα αυτήν την απόφαση. Εγώ όμως δίνω το παράδειγμα όσο μπορώ. Έχω κοντά μου λίγους και καλούς φίλους που με αγαπάνε πραγματικά και δε θέλω να βάζω κακές σκέψεις στο σπίτι. Αφήνω εκτός σπιτιού την κακή ενέργεια. Δεν κακολογώ ανθρώπους. Είμαι ευθύς όμως. Αν, για παράδειγμα, κάποιος μου κάνει κακό θα του το πω. Αυτό είναι το σημαντικότερο. Να δίνω το παράδειγμα χωρίς να δίνω συμβουλές. Θέλω το παιδί μου να κάνει τις επιλογές από μόνο του.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Kostas Sloukas (@kos_slou)

-Πιστεύεις στον Θεό;

Πιστεύω. Βέβαια με τον δικό μου τρόπο. Πιστεύω γιατί το θέλω γιατί το έχω ανάγκη. Διότι δεν μπορεί ο κόσμος να δημιουργήθηκε από το τίποτα. Πιστεύω απόλυτα.

-Με το Slou Camp, σε ποια φάση βρίσκεσαι;

Το έχω αφήσει. Έγινε με πολλή αγάπη όταν έχασα τον πατέρα μου από καρκίνο. Αποφάσισα να το κάνω και τα έσοδα να πάνε στη ΛΑΜΨΗ, για την ευαισθητοποίηση και την πρόληψη κατά του παιδικού καρκίνου. Λόγω της πανδημίας του Covid-19, το άφησα πίσω αλλά σκέφτομαι να το επαναφέρω. Έγινε μια φορά αλλά ήταν συγκινητική η προσέλευση του κόσμου και των παιδιών. Ήμουν μαζί τους για πέντε ημέρες. Ήταν κάτι όμορφο και θεωρώ ότι στο μέλλον θα γίνει ξανά σίγουρα.

-Μία τελευταία ερώτηση. Η ζωή σου κρέμεται από ένα σουτ, πού δίνεις την μπάλα

Δε θέλει ιδιαίτερη σκέψη. Χωρίς αμφιβολία στη Μαρία Δαρσινού. Τη γυναίκα της ζωής μου, το στήριγμά μου, τη μητέρα των δύο παιδιών μου.