Σε κάθε κουβέντα που γίνεται για τους κορυφαίους όλων των εποχών στο ΝΒΑ, η συζήτηση περιέχει πάντα τους Jordan, LeBron, Kobe, Shaquille, Olajuwon, Russell, Curry ή Abdul-Jabbar, Bird και Magic. Πού είναι το λάθος; Μα στο γεγονός ότι δεν βρίσκεται ποτέ στη συζήτηση ο Jerry West. Φταίει ίσως το γεγονός ότι δεν τον προλάβαμε ποτέ να παίζει καθώς ήταν πριν καν την εποχή των Larry Bird και Magic Johnson. Μπορεί να μας ξεφεύγει το γεγονός ότι μιλάμε για τον παίκτη που απαρτίζει το logo του ΝΒΑ, πόσο μάλλον έναν εκ των πλέον επιτυχημένων ανθρώπων στην ιστορία του μπάσκετ, ανεξαρτήτως πόστου. Πάντα είχε μια τελειομανία η οποία του έδινε συνεχώς ένα κίνητρο να κερδίζει.
Ως παίκτης είναι ένας θρύλος και μεταξύ των κορυφαίων ever. Ως προπονητής είχε πάντα θετικό ρεκόρ με τους Lakers πηγαίνοντάς τους και τις τρεις σεζόν στα Playoff, ενώ ως General Manager ήταν εκείνος που έβαλε τις βάσεις και υλοποίησε το Showtime των λιμνανθρώπων, τόσο επί εποχής Magic-Jabbar, όσο και από τους συνεχιστές τους, Kobe-Shaq στις αρχές του 2000.
Το άγαλμά του, το οποίο θυμίζει το logo του ΝΒΑ, κοσμεί την μπροστά όψη της Crypto.com Arena, καθώς έχει υπάρξει πρωταθλητής του ΝΒΑ ως παίκτης (1972), είναι ο πρώτος που έχει αναδειχθεί MVP των Τελικών έχοντας χάσει η ομάδα του (1969), έχει δει τη φανέλα του με το νο.44 να αποσύρεται στην οροφή του γηπέδου των Lakers, ενώ σαν παράγοντας έχει κατακτήσει συνολικά 8 τίτλους. Όλα αυτά, και πολλά ακόμα τα οποία έχουμε παραλείψει, αποδεικνύουν ότι ο «Mr. Clutch», όπως τον αποκαλούσαν για την ικανότητά του να κρίνει παιχνίδια στο φινάλε, ήταν συνδεδεμένος με την επιτυχία.
Ρωτήστε όμως και τον ίδιο τον Jerry West
Ο West δεν ήταν ποτέ ευχαριστημένος με τα όσα πέτυχε στη ζωή του. Για την ακρίβεια, δεν ήταν ποτέ κορεσμένος από την επιτυχία. Τα άστοχα σουτ, οι ήττες, τα παρ’ ολίγον πρωταθλήματα στοίχειωσαν για πάντα το μυαλό και την καρδιά του.
«Έχω μια τεράστια τρύπα στην καρδιά μου, ένα κενό που δεν θα μπορέσει ποτέ να καλυφθεί» έχει παραδεχθεί στην αυτοβιογραφία του «West by West: My Charmed and Tormented Life» που εκδόθηκε το 2011, πιστοποιώντας την τεράστια αλλεργία του στην αποτυχία.
Ο λόγος ήταν βεβαίως οι ανίκητοι Celtics της εποχής του Bill Russell, αλλά και οι σοβαροί τραυματισμοί που είχε στην καριέρα του. Ο West έπαιζε μονίμως τραυματισμένους αστραγάλους και γόνατα, πράγμα που επιβεβαιώνει το μεγαλείο του. Όσο όμως και αν προσπαθούσε, όσο και αν κέρδιζε σε κάθε επίπεδο, έβρισκε συνεχώς ένα κενό που μπορούσε να γεμίσει. Έναν λόγο που μπορούσε να δώσει παραπάνω ενέργεια ή να το κάνει ακόμα καλύτερα.
Η μέρα που «έφυγε» ο Bill Russell
Όπως έχει δηλώσει και ο άλλοτε προπονητής του στο κολέγιο του West Virginia αλλά και στους Lakers, Fred Schaus «ποτέ δεν τον είδα να χαλαρώνει, παρόλο που ήταν ένας παίκτης που τα είχε όλα. Από μοναδική επαφή με το καλάθι, ταχύτητα, σωματικά προσόντα για την εποχή και πάνω από όλα μια μοναδική προσήλωση στο μπάσκετ».
Ίσως αυτή η δήλωση περί προσήλωσης να έχει ελάχιστη ισχύ μπροστά στην πραγματικότητα. Γιατί ο Jerry West δεν ήταν προσηλωμένος στο άθλημα, είχε γεννηθεί και ζούσε για αυτό. Μια σύνδεση αλληλένδετη, που από σήμερα παίρνει θρυλική μορφή, με τον ίδιο να αποχαιρετά τα εγκόσμια σε ηλικία 86 ετών.
Legendary Hall of Famer Jerry West passed away peacefully this morning at the age of 86. His wife, Karen, was by his side.
— Chris Haynes (@ChrisBHaynes) June 12, 2024
Ο κόσμος μπορεί να τον γνωρίζει για το logo του ΝΒΑ, ωστόσο, θα παραμείνει ίσως ο μόνος κορυφαίος άνθρωπος του μπάσκετ που δεν θα μπορέσουμε ποτέ να συνειδητοποιήσουμε πόσο σπουδαίος ήταν. Εκείνος που ποτέ δεν είδε την επιτυχία και βολεύτηκε από το νέκταρ της. Ίσως αυτό να είναι που τον έκανε πραγματικά σπουδαίο σε όποιο πόστο και αν υπηρέτησε το μπάσκετ και τους αγαπημένους του Lakers και το ίδιο το ΝΒΑ.
Με μία λέξη κορυφαίος. Ή αλλιώς Jerry West.
