Δεν θυμάμαι σε ποια ηλικία είδα για πρώτη φορά ταινία του Ιντιάνα Τζόουνς, ήταν σίγουρα όσο ήμουν στο δημοτικό. Σε μια 90s εποχή που μεσουρανούσαν ακόμα οι ήρωες της δεκαετίας του 80, Με τα κορμιά μποντιμπίλντερ που είτε ήταν καρατέκα, είτε πιλότοι αεροσκαφών, είτε μυστικοί πράκτορες, θα αμφισβητούσα σήμερα αν μου έλεγαν ότι τα πιτσιρίκια που μεγάλωναν το 1991 έβρισκαν κουλ έναν αρχαιολόγο.
Για τους μπαμπάδες μας βέβαια, ο Χάρισον Φορντ δεν ήταν τίποτα το ασυνήθιστο. Μαζί με τους ηθοποιός που έπαιζαν τον Τζέιμς Μποντ, ο καθηγητής και αρχαιολόγος Ιντιάνα Τζόουνς ήταν η επόμενη μεγάλη ιδέα του Τζορτζ Λούκας Που τους είχε ήδη αποδείξει ότι μπορεί να δημιουργηθεί κόσμους που ποτέ δεν φαντάστηκαν στον Πόλεμο των Άστρων. Αυτό που ενδεχομένως δεν γνώριζαν ακόμα καλά οι μπαμπάδες μας και που θα μάθαιναν στη συνέχεια, ήταν ο Στίβεν Σπίλμπεργκ. Αλλά ας επιστρέψουμε σε εμάς. Για παιδιά που μεγάλωσαν με ένα σωρό παιχνίδια που είχαν να κάνουν με πόλεμο, ήταν πραγματικά σπουδαίος άθλος ότι ο ήρωάς σου, ο πρώτος ήρωας που θυμάσαι από την παιδική σου ηλικία μαζί με τον Χαν Σόλο, ήταν ένας αρχαιολόγος που λεγόταν Ιντιάνα Τζόουνς.
Όλα όσα είχαν να κάνουν με εκείνον, ήταν ένα βήμα μπροστά από όλους τους άλλους. Αρχικά ήταν μορφωμένος. Δεν ήταν ακόμα ένας τύπος που η CIA τον στρατολόγησε για να φέρει εις πέρας μια μυστική αποστολή. Το πρώτο του μεγάλο όπλο ήταν οι γνώσεις του, η αγάπη για την αρχαιολογία και την ιστορία, σε σημείο που έκανε όλους τους πιτσιρικάδες κατανοητό, ότι ένας διαβασμένος άνθρωπος (που χρειάζεται και λίγη τύχη) μπορεί να καταφέρει πολλά περισσότερα από έναν αμόρφωτο ναζί που κρατάει αυτόματο και ψάχνει να βρει κρυμμένους θησαυρούς. Ο Τζόουνς είχε μαζί του περίστροφο, αλλά τις περισσότερες φορές ήταν το μαστίγιο που έκανε τη δουλειά. Αλήθεια, ποτέ ξανά σε οποιαδήποτε ταινία έγινε ένα μαστίγιο υπερόπλο στα χέρια ενός ανθρώπου; Τέλος είχαν να κάνουν οι ίδιες περιπέτειες με το μοναδικό του και ξεχωριστό χαρακτήρα. Από τη μία έψαχνε το Άγιο Δισκοπότηρο, από την άλλη την Κιβωτό της Διαθήκης και όλα όσα βρήκε τον έφεραν μέχρι να ανακαλύψει και εξωγήινους. Το πώς εξελίχθηκαν οι ταινίες είναι μια άλλη κουβέντα, αλλά ο αρχαιολόγος της καρδιάς μας ήταν πάντα μία κορυφαία φυσιογνωμία.
Την ίδια στιγμή δεν θα μπορούσε κανείς να παραβλέψει όλα όσα επηρέασε η άφιξη του στον κινηματογράφο. Σίγουρα, το γεγονός ότι ο Χάρισον Φορντ ήταν διάσημος και αναλάμβανε όλο και περισσότερες καλές ταινίες έκανε τη δουλειά ακόμα πιο εύκολη, αλλά μπορώ να θυμηθώ ένα σωρό πράγματα που επηρέασε η παρουσία του Ιντιάνα Τζόουνς. Από παιχνίδια στο Ατάρι όπου έτρεχες να κρυφτείς από κυλιόμενες πέτρες και παγίδες, όμοιες με εκείνες των ταινιών, μέχρι επιτραπέζια που οι εξερευνητές σου έπρεπε να ανακαλύψουν το χαμένο θησαυρό – όσοι θυμούνται τον Θησαυρό του Ναού, ξέρουν γιατί μιλάω. Και μετά ήταν όλα εκείνα τα accessories που σαν πιτσιρικάδες δεν μπορούσαμε ακριβώς να βρούμε το λόγο γιατί μας φαινόντουσαν τόσο κορυφαία, αλλά εκείνη την εποχή θα παρακαλούσαμε να έχουμε μια στολή Ιντιάνα Τζόουνς στην ντουλάπα και να πηγαίνουμε για εξερευνήσεις με τους φίλους μας. Το καπέλο, το ρολόι ακόμα το πουκάμισο. Πράγματα τα οποία θα ανακαλύπταμε μεγαλώνοντας το πόση γοητεία μπορούν να ασκήσουν πάνω σε έναν άντρα και αργότερα θα γράφαμε για αυτά.
Όμως το πιο σημαντικό και ειδικά μετά την άφιξη της πέμπτης ταινίας, ασχέτως αν αυτή θα αφήσει καλές ή κακές εντυπώσεις, είναι η νοσταλγία γύρω από ένα ανέλπιστα υπέροχο saga που σίγουρα κανείς δεν φαντάστηκε ότι θα έφτανε τόσο μακριά. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, ο Ιντιάνα Τζόουνς θα παραμείνει ο ήρωας με τον οποίο μεγαλώσαμε. Που τις ταινίες του τις είδαμε σε ένα σαλόνι ένα όμορφο βράδυ παρέα με τον πατέρα μας, που προσπαθούσε να μας βάλει στον υπέροχο κόσμο του Χάρισον Φορντ.
Σε πολλούς μάλλον, μιας και γέννησα με άλλους τόσους με το μυαλό μας ακόμη και αν δεν φορέσαμε ποτέ τα ρούχα του.
