Ο αυνανισμός είναι μια αναμφισβήτητα προσωπική υπόθεση. Είναι μια τρυφερή στιγμή αλληλεγγύης και αλληλοκατανόησης, ανάμεσα σε σένα και τον «καλύτερο σου φίλο» για μερικά λεπτά ευτυχίας. Μια στιγμή ξενοιασιάς που σε βγάζει από την μιζέρια και την πίεση της καθημερινότητας, δείχνοντας ότι η ευτυχία στη ζωή βρίσκεται στα απλά πράγματα. Μια καθημερινή -για τους περισσότερους- «ιεροτελεστία», στην οποία δεν υπάρχει χώρος για τρίτους. Παρά μόνο στην φαντασία σου.
Από την πρώτη φορά που ήρθαμε σε επαφή μαζί του, οι περισσότεροι έχουμε διαπιστώσει το εξής απλό: το να αυνανιστείς δεν είναι κάτι δύσκολο. Χρειάζεται ένας χώρος, λίγη ησυχία και μπόλικη φαντασία –και μια σύνδεση στο Internet δεν βλάπτει. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που πρέπει να αυνανιστείς με το ζόρι; Όχι δηλαδή για την προσωπική σου ευχαρίστηση, αλλά για κάτι άλλο. Ένα θέμα υγείας. Όταν έμαθα ότι έπρεπε να κάνω ένα προληπτικό σπερμοδιάγραμμα λόγω εσωκήλης που μου βρήκε ο ανδρολόγος, προσπαθούσα να καταλάβω αν η εξέταση ήταν αυτό που φανταζόμουν. Ο γιατρός ωστόσο ήταν ξεκάθαρος: «Πρέπει να αυνανιστείς μέσα σε ένα κύπελλο».
Η προετοιμασία
Στο μυαλό φαντάζει απλό. Ότι δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο ή το ασυνήθιστο. Είναι άλλη μία προσωπική στιγμή, με την εξαίρεση ότι δεν την μοιράζεσαι με μία γυναίκα – είτε αυτή είναι δίπλα σου είτε σε μία ταινία. Πηγαίνεις στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο, κάνεις την δουλειά σου και φεύγεις κύριος. Για κάποιον όμως που το καλείται να το κάνει για πρώτη φορά διαπιστώνει πως δεν είναι όπως το έχουν παρουσιάσει οι Χολιγουντιανές ταινίες. Δεν υπάρχουν κολοσσιαίες εγκαταστάσεις, ούτε σέξι νοσοκόμες πρόθυμες για να σου δώσουν μία χείρα βοηθείας –κυριολεκτικά. Είσαι εσύ, «αυτός» και ένα κυπελλάκι που, και μόνο η όψη του, σε κάνει και κομπλάρεις. Ειλικρινά, είναι πιο δύσκολο απ’ ότι φαίνεται. Ή μπορει εγώ να ήμουν φοβισμένος και κομπλεξικός. Γιατί, ακόμη και αν έπεσα σε εξυπηρετικό προσωπικό, μόλις η πόρτα πίσω σου κλείνει περνούν από το μυαλό χίλιες-δύο σκέψεις. Φαντάζεσαι τα πάντα. Από το ότι μπορεί να ακουστείς την στιγμή της κορύφωσης μέχρι ότι υπάρχουν κάμερες με τις νοσοκόμες να εποπτεύουν τον χώρο. Ή ακόμη χειρότερα, να γελούν με αυτό το αξιοθρήνητο πράγμα που έχεις ανάμεσα στα πόδια σου και που μέχρι πρότινος θεωρούσες ικανοποιητικό. Επίσης σκέφτεσαι την εξέταση. Είναι η πρώτη φορά που το σπέρμα σου μπορεί να σε «προδώσει». Να παρουσιάσει αρνητικά αποτελέσματα που θα σε οδηγήσουν στο νυστέρι. Ήταν αυτή η σκέψη που με έκανε να νιώσω μία μικρή συμπόνια για όλους εκείνους που έκαναν το τεστ σε πιο εξειδικευμένο επίπεδο επειδή δυσκολεύονταν να τεκνοποιήσουν με την σύντροφο τους.
Η στιγμή
Όμως όπως κάθε τέτοια ιστορία, έτσι και αυτή ξεκινά με τα παντελόνια κατεβασμένα. Με τον πισινό να ακουμπά γυμνός σε μία πολυθρόνα καλυμμένη με χαρτί μίας χρήσης και μπόλικα «βοηθήματα» τριγύρω. Μοναδική όαση στο σχετικά άδειο δωμάτιο, τα περιοδικά και οι ταινίες που προσέφεραν μία ζεστασιά στον ψυχρό χώρο. Βέβαια, σε τελική ανάλυση, δεν βοήθησαν και ιδιαίτερα, καθότι έπεσα πάνω σε ένα περσινό Playboy στο οποίο εργαζόμουν ως συντάκτης. Όταν είσαι «από μέσα», δεν λειτουργούν σε σένα όπως στον υπόλοιπο κόσμο. Επίσης οι ταινίες ήταν κάπως ξεπερασμένες. Όχι πως έχω κάτι με τις vintage πορνοταινίες αλλά αυτό είναι ένα ξεχωριστό θέμα μόνο του.
Την δική μου προσωπική στιγμή την μοιράστηκα με μία γνωστή Αμερικανίδα πορνοστάρ, η οποία είχε αποτελέσει έμπνευση για όλες τις άλλες στιγμές που το σπέρμα δεν κατέληγε σε κάποιο κυπελλάκι. Ίσως να ένιωθε και όμορφα αν μάθαινε πόσο βοήθησε. Ήταν από τις λίγες στιγμές που εκτίμησα πραγματικά την ταχύτητα του Internet στο κινητό. Το κακό streaming δεν βοηθάει. Το ξέρουμε όλοι. Οι πέντε μέρες αποχής ωστόσο από το σεξ και αυνανισμό, βοήθησαν στην διαδικασία. Διότι ανακαλύπτεις πως, τελικά, ο αυνανισμός της αποχής και της εξέτασης,έχει μία άλλη γλύκα. Δεν είναι απλά άλλη μία προσωπική στιγμή. Είναι μία λύτρωση. Ένα «φτου ξελευθερία». Μια έκρηξη όμοια με εκείνη της Ισπανικής Αρμάδας και της τουρκικής ναυαρχίδας που γιορτάζουν κάθε χρόνο στις Σπέτσες. Ένα πυροτέχνημα στον ουρανό όμοιο με αυτό των βεγγαλικών στην Ανάσταση, με την διαφορά ότι κατέληξε άδοξα μέσα σε ένα κυπελλάκι. Μία κορύφωση την οποία δεν προλαβαίνεις να απολαύσεις, καθώς πρέπει να αποθηκεύσεις τις κάψουλες (έτσι λέγεται στην ιατρική ορολογία) στον συλλέκτη, να τον «κουμπώσεις» και μετά να το εγκαταλείψεις σε ένα πάγκο. Μόνο του. Όλη η ευτυχία μιας στιγμής, κλεισμένη σε ένα κύπελλο. Για καλό σκοπό τουλάχιστον.
Και μία αποτίμηση
Είναι από τα πιο άβολα πράγματα που θα κάνεις ποτέ. Μπορεί να έχεις κάνει το ίδιο κρυφά στο σπίτι της κοπέλας σου, στη δουλειά, σίγουρα στο στρατό, και να πιστεύεις πως δεν υπάρχει διαφορά. Η μόνη σκέψη που βοηθά, είναι πως γίνεται προς όφελος της υγείας σου. Μαθαίνεις να το αφήνεις πίσω σου. Σαν μία άσχημη βραδιά με μία γυναίκα. Που το μετάνιωσες. Συνεχίζεις σαν αυτή η στιγμή να μην υπήρξε ποτέ και χαίρεσαι , τελικά, που κατάφερες να ανταπεξέλθεις και να σκοράρεις. Ακόμη και αν το κύπελλο δεν το σήκωσες, αλλά έμεινε εκεί.
