Υπήρξε συνώνυμο του ακέραιου και ακριβοδίκαιου ανθρώπου με βάση τους χαρακτήρες που επρόκειτο να υποδυθεί κάθε φορά στις συνολικά 74 ταινίες που πρωταγωνίστησε από το 1930 έως και το 1967. Είτε τον έβλεπες στο ρόλο του άμεμπτου ιερέα, είτε ως σκληροτράχηλο αστυνομικό, είτε πάλι ως σερίφη σε γουέστερν ο Spencer Tracy είχε τη στόφα του ηθοποιού που μπορούσε, εν ριπή οφθαλμού, να αλλάξει περσόνα και χαρακτήρα, αποτελώντας για πολλές, μετέπειτα γενιές ηθοποιών, μια πραγματική πηγή έμπνευσης.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι μαζί με τον Lawrence Olivier (1907-1989) κατέχουν έως και σήμερα το ρεκόρ των εννέα υποψηφιοτήτων για το Όσκαρ Καλύτερου Ηθοποιού. Συνήθιζε να λέει στους συναδέλφους του: «Μάθε τα λόγια σου καλά και μην σκοντάφτεις πάνω στα έπιπλα». Τόσο απλά. Ωστόσο, η ιστορία του Spencer Tracy δεν ήταν το ίδιο απλή.
Το καλαντάρι γράφει 5 Απριλίου 1900, όταν έρχεται στον κόσμο ο Spencer Bonaventure Tracy (σ.σ. αυτό είναι το πλήρες όνομά του). Η καριέρα του ξεκίνησε με μικρούς σε θεατρικές παραστάσεις που παίζονταν στο Μίσιγκαν, το Οχάιο αλλά και τον Κανάδα. Ωστόσο, σταθμός στη στροφή του προς τον Κινηματογράφο και τη μετέπειτα λαμπρή πορεία του υπήρξε μια παράσταση στο Broadway, στο έργο «The Last Mile». Ο σκηνοθέτης John Ford είναι εκείνος που θα ξεχωρίσει τον Tracy και θα ενθουσιαστεί με το ταλέντο του 30χρονου τότε ηθοποιού. Ο Ford είναι εκείνος που θα του προτείνει να παίξει στο πλάι ενός άλλου σπουδαίου ηθοποιού, του Humphrey Boggart, στην ταινία «Up the River» (1930) της εταιρείας Fox Film Corporation.
Διάβασε εδώ για την υπεροχή του Καζαμπλάνκα.
Αυτό ήταν: Ο Tracy μαγεύει θεατές και κριτικούς με την ερμηνεία του. Ο ίδιος μετακομίζει στο Hollwood, όπου μέσα σε πέντε χρόνια θα γυρίσει περισσότερες από 25 ταινίες. Η καταξίωση για τον Spencer Tracy θα έρθει το 1937, δύο χρόνια μετά την υπογραφή ενός «χρυσού» συμβολαίου με τον κινηματογραφικό «κολοσσό» της Metro-Goldwyn-Mayer. Κερδίζει το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου επί δύο συνεχείς χρονιές, για τις ταινίες Δαίμονες των κυμάτων (1937) και Αδέσποτα νιάτα (1938).
Θα είναι, επίσης, υποψήφιος για τις ερμηνείες του στις ταινίες Σαν Φρανσίσκο, Η Πόλη της Αμαρτίας (1936), Ο Μπαμπάς της Νύφης (1950), Άσχημη μέρα στο μαύρο βράχο (1955), Ο Γέρος κι η Θάλασσα (1958), Κληρονομήστε τον Άνεμο (1960), Τα απόρρητα της Νυρεμβέργης (1961).
Η ταραχώδης προσωπική ζωή και ο μεγάλος έρωτας με την Hepburn
Ωστόσο, η επαγγελματική καταξίωση του Tracy υπήρξε αντιστρόφως ανάλογη της πορείας που είχε η προσωπική του ζωή. Παρέμεινε παντρεμένος με την Louise Ten Broeck Treadwell από το 1923 έως το θάνατό του, με την οποία είχαν αποκτήσει δύο παιδιά. Όμως η σχέση τους να κλυδωνίζεται στα 1930, όταν ο ηθοποιός είχε μια σύντομη ερωτική σχέση με την εξαιρετικά ταλαντούχα και πανέμορφη ηθοποιό, Loretta Young (1913-2000).
Η «χαριστική βολή» στο γάμο του με την Louise, όμως θα έρθει το 1942, οπότε πρωταγωνιστεί στο πλευρό της ηθοποιού Katharine Hepburn (1907-2003) στην ταινία «Woman of the Year». Η σχέση τους υπήρξε φλογερή – κατά πολλούς παθιασμένη – με τους ομηρικούς καβγάδες τους να διαδέχονται τα μονιάσματά τους. Μεγαλωμένος σε μια αυστηρή οικογένεια Καθολικών, ο Tracy δεν θα χωρίσει ποτέ από τη σύζυγό του, θα παραμείνουν σε διάσταση, συνεχίζοντας το ειδύλλιό του με την Hepburn, η οποία τον λάτρευε, αλλά δεν ήθελε ούτε καν να ακούσει για γάμο.
«Ήξερα ότι ήταν παντρεμένος, αλλά τον αγαπούσα. Θα άλλαζε κάτι αν τον παντρευόμουν;», θα γράψει πολλά χρόνια αργότερα η Hepburn στη βιογραφία της. Η ιδιαίτερα δυναμική ηθοποιός συνήθιζε να λέει για τον Tracy: «Ανήκε σε μια εποχή που οι άνδρες ήταν άνδρες. Ήταν σκληρός όπως οι βελανιδιές».
Ο Spencer Tracy, όμως, είναι ένας άνθρωπος με πάθη κι ένας από αυτά ήταν ο αλκοολισμός. Το Hollywood γνωρίζει το πρόβλημα αυτό, αλλά το παραβλέπει αρχικά, γιατί ο Tracy είναι επαγγελματίας και δεν δίνει κανενός είδους δικαίωμα στη δουλειά του. Ο σκηνοθέτης Vincente Minelli, πατέρας της τραγουδίστριας Liza Minelli, θα πει για τον Spencer Tracy: «Ήταν τίτλος τιμής για έναν ηθοποιό να είναι μέθυσος».
Η πτώση και το τέλος
Ωστόσο, από τις αρχές της δεκαετίας του ’50 το άστρο του Spencer Tracy θα αρχίσει να δύει σταδιακά, παρά τις σπουδαίες εμφανίσεις του στη μεγάλη οθόνη. Η υγεία του εξαιτίας του αλκοολισμού έχει πλέον επιβαρυνθεί σημαντικά καθώς από τα τέλη του ’40 θα εμφανίσει και σακχαρώδη διαβήτη.
Στις σημαντικότερες κινηματογραφικές παρουσίες του περιλαμβάνονται η ταινία του John Sturges «Bad Day at Black Rock» (1955), όπου πρωταγωνίστησε πλάι στα δύο μεγάλα «τέρατα» του Hollywood, τον Lee Marvin και τον Ernest Borgnine και το φιλμ «Desk Set» (1957), όπου έπαιξε μαζί με την Katharine Hepburn.
Αξέχαστη θα μείνει η ερμηνεία του τo 1961 στην ταινία «Judgment at Nuremburg», όπου υποδύεται το δικαστή που δικάζει τους Ναζί ως εγκληματίες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.Το 1967 θα προβληθεί η τελευταία του ταινία, με τίτλο «Guess Who's Coming to Dinner», με πρωταγωνιστές τον ίδιο, την Hepburn αλλά και τον Sidney Poitier (1927-).
Ωστόσο, δεν θα προλάβει να χαρεί την επιτυχία του. Λίγες ημέρες μετά το τέλος των γυρισμάτων, στις 10 Ιουνίου 1967 ο Tracy πεθαίνει σε ηλικία 67 ετών στο σπίτι του, στο Beverly Hills της Καλιφόρνια, έπειτα από καρδιακή προσβολή. Έως και την τελευταία στιγμή της ζωής του στο πλευρό του βρισκόταν η Hepburn.Όμως η ίδια, σε ένδειξη σεβασμού απέναντι στην οικογένειά του δεν θα πάει ποτέ στην κηδεία του και δεν θα παρακολουθήσει ποτέ την τελευταία ταινία, όπου πρωταγωνίστησε με το δημοφιλή ηθοποιό.
Ο Spencer Tracy θα ταφεί με τιμές εθνικού ήρωα στις ΗΠΑ, γεγονός που «σφράγισε» μια για πάντα το μύθο ενός από τους πλέον καταξιωμένους ηθοποιούς του Hollywood.
