Ίσως έχεις και εσύ παίξει με το σήμα του χωριού σου στο στήθος. Ίσως έχεις και εσύ φορέσει μικρότερο νούμερο φανέλας ή μεγαλύτερο γιατί πολύ απλά δεν υπήρχε άλλο. Θυμάσαι πόσες τρύπες είχαν οι κάλτσες; Ίσως έχεις και εσύ δεχτεί το σάλιο των αντίπαλων οπαδών στον σβέρκο καθώς περνούσες από μπροστά τους για να κάνεις ζέσταμα. Ίσως ήσουν εσύ ο ίδιος που το έκανε. Ίσως έχεις και εσύ ακόμα το σημάδι από εκείνο το τάκλιν που έκανες όταν ακόμα το γήπεδο ήταν χωμάτινο. Και τα δικά σου μάτια έχουν δακρύσει από τις κρέμες ενάντια στους πόνους.
Έχεις φάει και εσύ από την γνωστή καντίνα, έχεις κάτσει και εσύ στην καρότσα του αγροτικού ενός θείου, έχεις βρίσει και εσύ χωρίς λόγο τον επόπτη. Έχεις φωνάξει στον διαιτητή πως τον κοροϊδεύουν και έβρισες χυδαία τον αντίπαλο παίκτη που έκανε καθυστερήσεις. Έχεις γελάσει με την γκάφα ενός φίλου σου που παίζει ακόμα και τα «έβαλες» με τον αντίπαλο προπονητή φωνάζοντας: «Δεν θα φύγετε από εδώ σήμερα». Έχεις υπάρξει και εσύ ο γραφικός αναλυτής που από τύχη δεν ασχολήθηκε με την προπονητική και έχεις υπάρξει και εσύ ο παίκτης που δεν έφτασε ψηλότερα λόγω τραυματισμών.
Έχεις δεχτεί και εσύ βροχή για να υποστηρίξεις την ομάδα σου, έχεις δώσει και εσύ πολλά χρήματα σε βενζίνη για να πας στα εκτός έδρας παιχνίδια και έχεις και εσύ σωπάσει όταν εκείνη δέχθηκε κάποιο τέρμα. Δεν σε παίρνει να φωνάξεις αν η ομάδα σου σκοράρει, ξέρεις πως θα έρθουν κατά πάνω σου πέντε. Υπάρχουν άγραφοι κανόνες στα εκτός έδρας παιχνίδια τους οποίους δεν παραβιάζεις. Το ίδιο περιμένεις και από τους «άλλους». Θυμάσαι ακόμα το παιχνίδι και την ομάδα που σε «έριξε» κατηγορία τέσσερα χρόνια πριν και ζητάς από τους παίκτες εκδίκηση. Ίσως είσαι εσύ που τους «έριξες» κατηγορία με ένα όμορφο και δύσκολο γκολ στο 56ο λεπτό.
Ίσως το σορτσάκι σου είχε βραχεί από τα δάκρυα έτσι όπως ήσουν σκυφτός και ο προπονητής προσπαθούσε να σε κάνει να νιώσεις καλύτερα μετά τον υποβιβασμό. Εσύ του έχεις κρατήσει μούτρα που δεν σε χρησιμοποίησε πριν δύο αγωνιστικές, τότε που «παιζόταν» η κατηγορία. Έχεις ανοίξει και εσύ κόντρα με τον αντίπαλο παίκτη ύστερα από ένα δυνατό μαρκάρισμα. Τον απείλησες, σε απείλησε, άλλωστε σε μια κατηγορία τοπικού, οι αποστάσεις μικραίνουν και όλοι, με κάποιο τρόπο, γνωρίζονται μεταξύ τους.
Έχεις ο ίδιος τσακωθεί με τους φίλους της ομάδας που βρίζουν έναν συμπαίκτη σου. Ίσως ήσουν εσύ αυτός που τον έβρισε. Ο εμφύλιοι μεταξύ οπαδών της τοπικής ομάδας ζωντανεύουν και πεθαίνουν κάθε Κυριακή. Όλοι έχουν μια αδυναμία, όλοι τραβούν τα ζόρια τους. Έχεις γελάσει και εσύ με ένα αστείο της κερκίδας ύστερα από ένα αποτυχημένο διώξιμο. Ίσως ήσουν εσύ αυτός που το έκανε. Έχεις και εσύ προσπαθήσει να εντυπωσιάσεις την ωραία του χωριού, ίσως είσαι εσύ αυτός που την έχει δίπλα του βλέποντας τον αγώνα.
Έχεις υποσχεθεί και εσύ σουβλάκια αν κερδίσουν το ντέρμπι ή ήσουν εσύ αυτός που τα κέρδισε με την αξία του. Έχεις δεχθεί και εσύ κριτική γιατί το προηγούμενο βράδυ βγήκες στο κλαμπ της περιοχής. Ίσως είσαι εσύ αυτός που έκανε τα παράπονα ύστερα από μια λανθασμένη μεταβίβαση. Θυμάσαι τότε που έγινες εριστικός; To πλήρωσες με μια κλοτσιά στον μηρό και ο διαιτητής είπε παίζεται. Ίσως ήσουν εσύ αυτός που την έριξε, ίσως ήσουν εσύ η φωνή της διαμαρτυρίας του μικρού παιδιού που παίζει στις ακαδημίες και παρακολουθεί τους «μεγάλους».
Η τοπική ποδοσφαιρική σου ομάδα είναι το πιάσιμο που νιώθεις μετά το παιχνίδι. Είναι το σταμάτημα της μπάλας με το καλάμι σε ένα κακό γήπεδο. Είναι το τσιγάρο που κάνεις λίγο πριν την σέντρα αλλά δεν σου λέει κανείς τίποτα γιατί, έλα τώρα, υπηρετείς αυτή την ομάδα 14 χρόνια. Τοπικός ποδοσφαιρικός αγώνας είναι η μάζωξη φίλων στην αυτοσχέδια εξέδρα. Ένας γρήγορος καφές μαζί τους. Μια στιγμή άγχους όταν η μπάλα περνά εκατοστά από το οριζόντιο δοκάρι. Η ανακούφιση όταν η μπάλα που έχασε η ομάδα δύο μέρες πριν από το σουτ σου στην προπόνηση, βρέθηκε.
Μπορεί το παρακάτω video να μην έχει στιγμές από τη δική σου ομάδα, αλλά σίγουρα θα σου τη θυμίσει.
