Να με συμπαθάτε για την έκφραση, αλλά η νέα Ευρωλίγκα είναι γαμάτη! Δεν μου έρχεται πιο κόσμια έκφραση για να τη χαρακτηρίσω! Είναι συναρπαστική, είναι ανατρεπτική, είναι πάρα πολύ ποιοτική, κι αν τα βάλεις όλα αυτά μαζί είναι απλά «και γαμώ»! Είθισται, όταν τελειώνει κάτι, να κάνουμε μία αναδρομή από την αρχή μέχρι το τέλος. Για το φινάλε της regular season, θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσω λίγο ανάποδα. Από το τέλος. Γιατί, ένα από τα μεγάλα στοιχήματα της νέας, ανανεωμένης και αναδομημένης διοργάνωσης ήταν η αξιοπιστία της. Η οποία στο «photo finish», στις τελευταίες αγωνιστικές και δη στην τελευταία, κέρδισε αρκετούς πόντους εμπιστοσύνης στα μάτια και του πλέον δύσπιστου οπαδού. Μιλάμε για μία διαφορετική regular season, για ένα κανονικό Πρωτάθλημα, το οποίο έχει απορροφήσει την μέχρι πέρυσι φάση του Top 16. Αν, όμως, συγκρίνουμε την τελευταία αγωνιστική της φετινής regular season από την αντίστοιχη περσινή, καταλήγουμε σε αυτό το συμπέρασμα. Έβλεπες πέρυσι στο Νταρουσάφακα-Μακάμπι τους Ισραηλινούς να χάνουν βολές και επιθέσεις για να πάει στην παράταση ένα ματς παρωδία προκειμένου να καλύψουν τη διαφορά.
Αν δεν το θυμάστε, ορίστε:
Στην φετινή τελευταία αγωνιστική, είδες την αποκλεισμένη Ζαλγκίρις να κερδίζει την Μπασκόνια και να φέρνει τα πάνω-κάτω, στέλνοντας τη Φενέρ στον Παναθηναϊκό και τους Βάσκους στην Μακάμπι, είδες την αποκλεισμένη Μπαρτσελόνα να πηγαίνει το ματς με τη Φενέρ στην παράταση και την αδιάφορη Μακάμπι να κάνει ένα τρομακτικό ημίχρονο που δημιούργησε χτυποκάρδια στον Παναθηναϊκό. Η Ζαλγκίρις είχε κάνει κηδεία και στην ΤΣΣΚΑ (και στον Παναθηναϊκό), ενώ η Μακάμπι ήταν η βασική αιτία που η Φενέρ έχασε το πλεονέκτημα έδρας. Η ποιότητα και το κύρος της νέας διοργάνωσης δημιουργεί κίνητρο ακόμη και στις αδιάφορες ομάδες, πράγμα που ανεβάζει τον ανταγωνισμό και μοιραία δημιουργεί αξιοκρατία. Η αιτία; Αφενός ότι η αναβαθμισμένη και πιο εμπορική διοργάνωση έδινε έξτρα κίνητρο μέχρι και στον τελευταίο, αφετέρου το αυξημένο οικονομικό όφελος που είχε ο νικητής σε κάθε νίκη!
Πρωταθληματάρα!
Πέρα από την αξιοπιστία βέβαια, όλοι καταλάβαμε πόσο δίκιο είχαν ότι η Ευρωλίγκα χρειαζόταν ένα φρεσκάρισμα. Κάθε αγωνιστική βλέπαμε ντερμπάρες, χωρίς να ασχολούμαστε μόνο με το τι κάνουν οι ελληνικές. Δυο φορές τη βδομάδα, ενίοτε και τέσσερις, είχες να δεις τουλάχιστον μία ματσάρα, ανεξάρτητα από το αν είσαι Παναθηναϊκός ή Ολυμπιακός, ακόμη κι αν δεν είσαι φανατικός «μπασκετικός». Αν κάτι μας χάλασε ήταν ίσως η δυσκολία προσαρμογής κάποιων παικτών ή διαιτητών σε μερικούς κανονισμούς. Για αδιαφορία των ομάδων πάντως δεν μπορείς να μιλήσεις, αφού αυτή αποδόθηκε με ένα ακόμη πιο απελευθερωμένο μπάσκετ. Οι δικές μας, ελληνικές, το πλήρωσαν μάλιστα, με τον Ολυμπιακό να χάνει τη διεκδίκηση της δεύτερης θέσης από την αδιάφορη Γαλατάσαραϊ (και νωρίτερα από την Αρμάνι) και τον Παναθηναϊκό να μπαίνει σε μπελάδες (έστω και προσωρινά) από Ούνικς και Ζαλγκίρις.
Για περάστε απ’ το ταμείο!
Μία μικρή αποτίμηση της πορείας της κάθε ομάδας.
Ρεάλ Μαδρίτης: Η καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης και ίσως η καλύτερη Ρεάλ των τελευταίων ετών, βάσει ρόστερ, ποιότητας, ταλέντου και μπάσκετ που παίζει.
ΤΣΣΚΑ Μόσχας: Βλέπε… πέρυσι! Το ότι είναι δεύτερη δεν οφείλεται τόσο στην ίδια, όσο στη… Ρεάλ.
Ολυμπιακός: Έχτισε πάνω στη χημεία και στη σταθερότητά του, με την πτωτική τελική ευθεία να μην του κοστίζει, αν και τώρα θα κριθούν όλα, παίκτες, προπονητής, Σπανούλης, απουσίες.
Παναθηναϊκός: Επηρεασμένος από αλλαγή προπονητή, τραυματισμούς δύο βασικών παικτών (Τζέιμς και Γκιστ), αλλά και έλευσης ενός παίκτη που χάλασε τις ισορροπίες (Τζεντίλε), άργησε να βρει χημεία, σταθερότητα και ρυθμό, τα οποία εμφανίστηκαν μετά την ήττα στο Κάουνας στις τελευταίες αγωνιστικές και με την επιστροφή του Γκιστ. Πηγαίνει στα play offs, όντας πλέον σε εξαιρετική κατάσταση.
Φενέρμπαχτσε: Χωρίς πολλές αλλαγές από πέρυσι, ο Ζοτς κατάφερε να φτάσει κοντά στο πλεονέκτημα έδρας, τρεις απουσίες ωστόσο και μία αναπάντεχη ήττα από την Μακάμπι, την κράτησαν τέταρτη. Ας… ξεμπλέξει τώρα στην έδρα της πρώην ομάδας του!
Εφές: Ακόμα μία ομάδα που έχει κρατήσει τον περσινό κορμό της, έχοντας και έναν πολύ αξιόλογο προπονητή. Βρίσκεται σε εκπληκτικό φόρμα και αυτή με αρκετές πιθανότητες για «break», βάσει της κατάστασής της αλλά και της κατάστασης (όπως και των απουσιών) του προσεχούς αντιπάλου της, Ολυμπιακού.
Μπασκόνια: «Ξεφούσκωσε» μετά από την πορεία που την έφερε κοντά στο πλεονέκτημα, ή έστω στις θέσεις 5 και 6. Ως 7η τώρα… καλή τύχη με ΤΣΣΚΑ.
Νταρουσάφακα: Να δαπανάς ένα σκασμό λεφτά για μία μόνο χρονιά (του χρόνου «γεια σας») και η επιτυχία σου να είναι διασταύρωση με τη Ρεάλ!
Ας περάσουν και οι αποκλεισμένοι!
Ερυθρός Αστέρας: Ήταν η φωτοβολίδα της διοργάνωσης, κυρίως λόγω έδρας, ωστόσο μόνο με την έδρα σου δεν πας πουθενά. Τον ευχαριστούμε πάντως που μας χάρισε «ντέρμπι» πρόκρισης στην τελευταία αγωνιστική.
Ζαλγκίρις: Από τις πιο «ομάδες» της διοργάνωσης και με έναν προπονητή «γάτο»!
Μπαρτσελόνα: Η αποτυχία της διοργάνωσης.
Γαλατάσαραϊ: Ό,τι μπορούσε έκανε.
Μπάμπεργκ: Αξιοπρεπέστατη και με καλό μπάσκετ.
Αρμάνι Μιλάνο: Αδιάφορη.
Ούνικς Καζάν: Λάνγκφορντ.
Ποιο Survivor; Τα play offs!
Καλύτερο timing για να φύγει ο Πάνος από το Survivor πάντως δεν μπορούσε να υπάρξει! Μας έδωσε έναν καλό λόγο για να μη στενοχωριόμαστε που το ενδιαφέρον μας πια φεύγει από τα νησιά και περνάει επιτέλους στα παρκέ! Play offs αρχίζουν αγόρι μου, εσύ επιμένεις να θες να βλέπεις τον Χούτο να προσπαθεί να βάλει την μπάλα στην τρύπα; Δεν θες να δεις τον Γιουλ, τον Ντε Κολό, τον Σίνγκλετον, τον Σπανούλη, τον Ντατόμε; Ξεστραβώσου επιτέλους! Συγχωρέστε με όλοι εσείς οι φανατικοί του Survivor, αλλά τώρα έχουμε αγώνες επιβίωσης για τα Final 4! Συγχώρεσέ με κι εσύ αγάπη μου (λέμε τώρα), αλλά μέχρι τις 21 Μαΐου μην με ξαναενοχλήσεις! Ελπίζω να το σεβαστείς και να μη με χωρίσεις! Αν φύγεις πάντως, θα σε προλάβω με… buzzer beater!
Προβλέψεις για να πάτε κουβά
Η Ρεάλ με τη Νταρουσάφακα θα έχει θεωρητικά εύκολο έργο και δύσκολα θα κάνει ήττα.
Η ΤΣΣΚΑ θα ιδρώσει απέναντι στα μηχανάκια της Μπασκόνια, αλλά στη χειρότερη να χρειαστεί να μείνει λίγο παραπάνω στη Βασκονία. Αμφότερες, Ρεάλ και ΤΣΣΚΑ θα περάσουν, με το χειρότερο σενάριο να περιλαμβάνει από μία ήττα (3-1). Στις ελληνοτουρκικές κόντρες προβλέπω πέντε ματς του Ολυμπιακού, τέσσερα του Παναθηναϊκού, με πολύ πιθανό σενάριο την επανάληψη της κοινής συνεύρεσής τους σε Final 4 πέντε χρόνια μετά (2012) και μάλιστα στην ίδια… Πόλη! Οι «ερυθρόλευκοι» χωρίς Λοτζέσκι και με εμφανές ντεφορμάρισμα απέναντι σε μία φορμαρισμένη ομάδα, έχουν εξίσου δύσκολο έργο όσο οι… βίοι αντίθετοι και φορμαρισμένοι «πράσινοι» που αντιμετωπίζουν την ντεφορμέ Φενέρ. Στη σειρά του Ολυμπιακού μπορούμε να δούμε μέχρι και break στο break. Σε εκείνη του Παναθηναϊκού, αν η ομάδα του Πασκουάλ διαφυλάξει την έδρα της στα δύο πρώτα ματς, τότε με την ψυχολογία αλλά και τον νόμο που λέει ότι το 2-0 δεν ανατρέπεται υπέρ της, πάει να τελειώσει τη σειρά στην Πόλη. Αν «σπάσει» η έδρα σε ένα από τα δύο πρώτα ματς, τότε η πρόκριση θα τελειώσει ξανά στην Πόλη, αλλά θα μείνει εκεί. Όπως και να ‘χει, το ελληνικό μπάσκετ πρέπει να είναι περήφανο που έχει τους δύο εκπροσώπους του με πλεονέκτημα έδρας και μπορεί να γίνει ακόμα πιο περήφανο αν τους δει ξανά μαζί στην Πόλη.
Μία ερώτηση…
Όταν μιλάμε για κανονικό Πρωτάθλημα, στα πρότυπα του NBA, δεν θα ήταν πιο δίκαιο ο Πρωταθλητής να προκύπτει από σειρά τελικών, στις τρεις ή και τέσσερις νίκες; Θα μου πεις, όμως, μπορείς να αποχωριστείς την μαγεία του Final 4;
